ไฟหิมะ
ตอนที่ 15
“พี่หิน...ลินกลัว”
“ไม่ต้องกลัว ทุกคนที่นี่จะดูแลลินเป็นอย่างดี
พี่เองก็จะมาเยี่ยมลินบ่อยๆ”
“พี่หินสัญญากับลินนะคะ ว่าพี่หินจะไม่ทิ้งลิน”
“จ้ะ พี่สัญญา”
“แล้วพี่หินก็ต้องห้ามบอกพี่คิม ห้ามบอกใครทั้งนั้นนะ”
“พี่จะไม่บอกใครทั้งนั้น ลินทำใจให้สบาย ไม่ต้องคิดมาก รีบหาย จะได้กลับมาเป็นน้องลินที่น่ารักสดใสคนเดิม” หินให้กำลังใจเต็มที่ แล้วหันมาฝากฝังนลินกับเจ้าหน้าที่ ซึ่งเจ้าหน้าที่รับปากจะดูแลเธอให้ดีที่สุด
ooooooo
เย็นนั้นติ๊ยามาที่บ้านคิมหันต์ ทำทีมาชวนนลิน
ออกไปกินข้าว แต่คิมหันต์บอกว่าน้องตนไม่อยู่ ออกไปกับเพื่อน
“อ๋อ เหรอคะ แล้วน้องลินสบายดีใช่ไหมคะ คือ ...ครั้งล่าสุดที่เจอกันน้องลินดูเหมือนมีเรื่องไม่สบายใจ”
“เด็กวัยรุ่นก็แบบนี้แหละครับ อารมณ์ขึ้นๆลงๆ คุณติ๊ไม่ต้องเป็นห่วง”
“ได้ยินแบบนี้ก็สบายใจค่ะ”
ระหว่างนั้นน้ำเดินออกมา ติ๊ยาแปลกใจมาก ต่างคนต่างมองกันไปมา น้ำชักสีหน้าใส่ติ๊ยาอย่างไม่ชอบใจ
“ทำไมน้องน้ำมาอยู่ที่นี่คะ”
“ก็ทีพี่ติ๊ยามาอยู่ที่นี่ได้ แล้วทำไมน้ำจะมาอยู่ไม่ได้ ...ขอตัวนะคะ”
น้ำรีบผละไปโดยไม่ฟังเสียงเรียกของติ๊ยา...หญิงสาวหันกลับมาถามคิมหันต์ว่า “นี่มันอะไรกันคะ” แต่เขายักไหล่ไม่ตอบ เธอเลยวิ่งตามน้ำไป คิมหันต์เหยียดยิ้มพอใจ พูดพึมพำว่า
“เรื่องมันชักจะสนุกกว่าที่คิดไว้ซะแล้ว”
ติ๊ยาวิ่งตามมาทันน้ำ อยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นเธอถึงมาอยู่ที่นี่
“พี่ติ๊จะมาสนใจทำไมคะว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับน้ำ”
“ทำไมน้องน้ำถึงพูดแบบนี้ล่ะคะ”
“ก็ขนาดคนที่รักพี่ติ๊ยาสุดหัวใจอย่างพี่หิน พี่ยังทิ้งเขาได้ลงคอ แล้วพี่จะมาสนใจอะไรน้ำคะ”
ติ๊ยาอึ้งไม่รู้จะอธิบายยังไง พลันเสียงสุนีย์ดังขึ้น น้ำรีบเข้าไปประคองแม่แล้วเผลอบ่นขึ้นมา
“แม่เดินออกมาคนเดียวทำไม น้ำบอกแล้วไงว่าถ้าแม่จะไปไหนให้เรียกน้ำ”
“แม่เรียกเราตั้งนาน เราไม่ตอบซักที แม่ก็ค่อยๆ เดินออกมา แล้วนี่น้ำอยู่กับใคร”
“เปล่าจ้ะ”
“อย่าโกหก...ถึงแม่จะตามองไม่เห็น แต่หูยังได้ยิน นั่นเสียงหนูติ๊ใช่มั้ย”
ติ๊ยาช็อกไปครู่หนึ่งเมื่อรู้ว่าสุนีย์ตามองไม่เห็น “คุณน้า...หนูขอโทษนะคะที่ไม่ได้ไปเยี่ยมคุณน้า หนูไม่เคยรู้เลยว่าคุณน้า...”
