ไฟหิมะ
ตอนที่ 15
รุ่งเช้าหินไปหานลินที่สถานบำบัดยาเสพติด ทักเธอว่าหน้าตาสดใสขึ้นมากและอีกไม่นานคงจะกลับมาเป็นนลินคนเดิม
“ขอบคุณพี่หินมากนะคะ ถ้าพี่หินไม่ช่วยลิน ลินคงตายไปแล้ว บุญคุณครั้งนี้ลินจะไม่มีวันลืม”
“พี่เต็มใจช่วยลิน พี่อยากให้ลินหาย”
“แล้วพี่หินได้เจอพี่คิมบ้างไหมคะ”
หินพยักหน้าแทนคำตอบ นลินสีหน้าสลดลง พูดเสียงแผ่วว่า
“พี่คิมคงไม่ยกโทษให้ลินอีกแล้วล่ะค่ะ”
“พี่ว่าอย่าเพิ่งคิดอะไรมาก รีบรักษาตัวให้กลับมาแข็งแรงเหมือนเดิมก่อน”
นลินยิ้มรับ พอดีคิมหันต์โทร.เข้ามือถือหิน หินบอกนลินว่าเดี๋ยวตนมา เขาเดินไปรับสายห่างๆ แล้วชักสีหน้าไม่พอใจเมื่อคิมหันต์ออกคำสั่งให้เขามากินข้าวที่บ้าน
“ทำไมฉันต้องไป”
“ก็เพราะฉันสั่งให้มา แกก็ต้องมา”
“แล้วถ้าฉันไม่ไป?”
“ฉันก็ไม่รู้ว่าจะเกิดอะไรกับแม่แก น้องสาวแก และเผลอๆก็อาจจะคุณติ๊ยาอีกคน”
“เลิกเอาเขามาเกี่ยวกับฉันได้แล้ว จะเกิดอะไรขึ้นกับเขาฉันก็ไม่สน”
“เยี่ยม! ฟังจากน้ำเสียงดูเหมือนแกจะตัดใจได้แล้วจริงๆ โอเค ถ้าแกไม่มากินข้าวบ้านฉัน ฉันก็ไม่รับประกันว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับแม่และน้องสาวแก... แค่นี้คงจะพอ”
แน่นอนว่าคำขู่นั้นของคิมหันต์ทำให้หินปฏิเสธไม่ออก...แล้วพอมื้อกลางวันวันนี้ คิมหันต์ก็พูดในโต๊ะอาหารให้สุนีย์กับน้ำรู้ว่าพรุ่งนี้ตนต้องการกินข้าวมื้อพิเศษเพื่อเป็นการต้อนรับพวกเขาสองแม่ลูก
สุนีย์เกรงใจรีบทักท้วง “อะไรกันคะคุณคิม แค่คุณคิมเมตตาให้น้ากับยัยน้ำพักอยู่ที่นี่ก็ลำบากคุณจะแย่แล้ว”
“ผมไม่ได้ลำบากอะไรเลยนะครับ แค่ทานข้าวพวกเรากันเอง แล้วอีกอย่างผมก็ไม่ได้ทำอะไร อุไรจะจัดการให้ใช่ไหมอุไร”
อุไรไม่รู้ตัวมาก่อน เลยอึกอักอ้ำอึ้ง “เอ่อ...คือ...ใช่ค่ะใช่ คุณคิมอยากให้ป้าเนรมิตเมนูพิเศษอะไรบอกป้ามาได้เลยค่ะ”
“เห็นไหมครับคุณน้า เพราะฉะนั้นไม่ต้องเกรงใจนะครับ”
“ไม่เกรงใจไม่ได้หรอกค่ะ เดี๋ยวคุณจะทวงบุญคุณขึ้นมา ฉันกับแม่ไม่มีปัญญาชดใช้”
“ตายจริง ทำไมพูดกับคุณคิมแบบนี้” อุไรดุน้ำเสียงเขียว
“ไม่เป็นไรหรอกอุไร...พี่เข้าใจน้องน้ำ พี่สัญญาว่าพี่จะไม่ทวงบุญคุณอะไรทั้งนั้น”
“คนอย่างคุณเนี่ยนะ”
“เอ๊ะ นังเด็กคนนี้ คุณคิมเขาพูดกับแกดีๆนะ เลี้ยงเสียข้าวสุก” อุไรเปิดฉากก่อน น้ำยอมเสียที่ไหน ตอบโต้กลับไปอย่างไม่ลดราวาศอก
