ไฟหิมะ
ตอนที่ 15
“น้าไม่เป็นอะไรมากหรอก น้าแข็งแรงขึ้นมาก แต่น้าตามองไม่เห็นแบบนี้คงสอนหนูทำกับข้าวไม่ได้แล้ว ว่าแต่ทำไมหนูมาที่นี่ หนูรู้จักคุณคิมด้วยเหรอ”
“รู้จักสิคะแม่ รู้จักอย่างดีเลยล่ะค่ะ” น้ำตอบประชด
คิมหันต์ก้าวเข้ามาอีกคน ตอบคำถามแทนติ๊ยาว่า “ตอนนี้ผมกับคุณติ๊เราคบกันอยู่ครับคุณน้า”
“จริงเหรอคะ”
“จริงสิครับ ผมจะโกหกคุณน้าทำไม”
“ดีแล้วล่ะค่ะ คุณคิมเป็นคนดี หนูติ๊ก็เป็นคนดี เหมาะสมกัน”
“ใช่ครับ เราสองคนเหมาะสมกันมาก”
ติ๊ยาพูดไม่ออก จำต้องปล่อยเลยตามเลย ขณะที่น้ำยิ่งไม่พอใจ พาแม่เข้าห้องแล้วบ่นอุบ
“แม่พูดออกมาได้ไงว่าคุณคิมกับคุณติ๊ยาเหมาะสมกัน มันเหมาะสมกันตรงไหนเหรอแม่”
“โกรธหนูติ๊ที่เขาไปคบกับคุณคิมใช่ไหม”
“แม่รู้ได้ไง”
“ก็เราเชียร์หนูติ๊ให้คบกับพี่หินออกนอกหน้าขนาดนั้น...ฟังแม่ให้ดีนะลูก เรื่องความรักมันเป็นเรื่องของคนสองคน เราจะไปบังคับให้ใครมารักกันไม่ได้มันต้องขึ้นอยู่กับหัวใจพวกเขาเอง และลูกก็ไม่มีสิทธิ์ที่จะไปโกรธหนูติ๊เขาด้วย”
“จะไม่ให้น้ำโกรธได้ไง ตอนแรกพี่ติ๊ทำท่าเหมือนชอบพี่หิน แล้วจู่ๆก็มาเทพี่หินแบบนี้ มันโหดเกินไปนะแม่”
“ผู้หญิงที่ไหนเขาจะอยากลงเอยกับหิน...จากนายตำรวจอนาคตไกลต้องกลายมาเป็นคนหมดอนาคต ทำไมหินถึงโชคร้ายแบบนี้” สุนีย์คร่ำครวญสงสารลูกชาย น้ำเองก็รู้สึกไม่ต่างกัน ลึกๆยังเป็นห่วงพี่ชายคนนี้เสมอ
อีกคนที่เป็นห่วงหินตลอดเวลาคือติ๊ยา คืนนี้เธอมาดักเจอเขาที่คอนโดเพราะมีเรื่องต้องการคุยกับเขา ปรากฏว่าหินพูดเหมือนเดิมว่าไม่มีอะไรจะคุยกับเธอ แต่สงสัยเธอรู้ได้ยังไงว่าเขาอยู่ที่นี่
“ฉันถามคุณเผือก”
หินชักสีหน้าไม่พอใจและจะเดินหนีแต่ติ๊ยารีบขวางไว้
“ตอบฉันหน่อยเถอะค่ะ เกิดอะไรขึ้น ทำไมคุณแม่กับน้องสาวคุณถึงไปอยู่บ้านคุณคิม”
“ไปถามไอ้คิมแฟนคุณสิ”
“ไม่ถาม...ฉันจะถามคุณ”
หินนิ่งไปครู่หนึ่งก่อนเปิดปากอย่างคับแค้น “บ้านผมไฟไหม้...วอดวายไม่เหลืออะไรเลย คุณจะสมเพชหรือสมน้ำหน้าดีล่ะ”
ติ๊ยาตกใจมาก สงสารและเห็นใจเขาเหลือเกิน “ฉันเป็นห่วงคุณนะ ฉันเสียใจด้วยจริงๆ ฉันไม่อยากเชื่อเลยว่าคุณกับคุณน้าแล้วก็น้องน้ำจะต้องเจอกับเรื่องร้ายๆแบบนี้”
“ใช่! รวมทั้งเรื่องที่ชีวิตนี้ผมจะต้องมาเจอคุณด้วย เพราะฉะนั้นอย่ามายุ่งกับผม อย่ามายุ่งกับครอบครัวของผมอีก” หินพูดอย่างไร้เยื่อใยแล้วเดินจากไป ทิ้งติ๊ยายืนน้ำตาคลอเสียใจอย่างสุดซึ้ง
ooooooo
