ตอนที่ 4
เวลาเดียวกันนั้นในโรงแรมที่เมืองแพรก...เจ้าจ้อยกับพสุต่างนั่งทำสมาธิ ภาวนาขอให้คณะของเจ้าหลวงแห่งเมืองจายปลอดภัย แล้วจู่ๆเจ้าจ้อยก็เห็นฝูงผีเสื้อ จึงเกิดความรู้สึกมั่นอกมั่นใจขึ้นมาทันที
“เฮารู้สึกได้ว่าเจ้าพ่อกับเจ้าแม่กำลังมีความสุข ป่านนี้พวกท่านคงข้ามไปฝั่งไทยสำเร็จแล้ว”
“องค์หญิงไม่ต้องกังวลนะ ผมจะรีบพาคุณข้ามไปพบพวกท่านเร็วๆนี้แน่นอน”
“เฮาไม่นึกเลยว่าพวกเราจะต้องหลบหนีจากบ้านเกิดเมืองนอนของตัวเอง ต้องอยู่อย่างหลบๆซ่อนๆแบบนี้ ทั้งหมดเป็นเพราะนายพลอังกูแล้วก็ทหารซาอู”
“เรื่องของอำนาจไม่เข้าใครออกใครหรอกครับ คนที่มีอำนาจก็อยากจะมีอำนาจมากขึ้นไปอีก”
“แต่ไม่ใช่กับเจ้าพ่อของเฮา ตั้งแต่เจ้าพ่อของเฮาเป็นเจ้าหลวง ท่านก็ทำแต่สิ่งที่เป็นประโยชน์ให้แก่บ้านเมือง ทำให้ท่านเป็นที่รักของประชาชนมาตลอด ป่านนี้ทุกคนคงกำลังรอให้เจ้าพ่อกลับไปกอบกู้ชาติของเราแน่ๆ”
เจ้าจ้อยคับแค้นใจจนน้ำตาไหล พสุรีบเข้าไปกอดปลอบใจ
“แต่พวกคุณก็โชคดีกว่าเจ้าหลวงเมืองอื่นมากที่มีหน่วยข่าวกรองส่งพวกผมมาช่วย และผมก็ดีใจที่ตอบรับงานนี้ เพราะมันทำให้ผมได้เจอกับคุณ”
สองคนสุดจะหักห้ามใจ กอดจูบกันอย่างดูดดื่ม แต่แล้วพสุก็เป็นฝ่ายถอนริมฝีปากออกอย่างรู้สึกผิด
“ผมขอโทษ ผมสัญญากับหมวดยุพราชไว้ว่าผมจะพาคุณไปส่งถึงมือคู่หมั้นของคุณอย่างปลอดภัย ผมจะทำให้คุณแปดเปื้อนไปมากกว่านี้ไม่ได้”
“แต่เฮาไม่ได้รักเจ้าพี่ขุนแสงเรือง อีกอย่างตอนนี้ไม่มีเจ้าหลวง ไม่มีเมืองจายอีกต่อไปแล้ว สัญญาทุกอย่างควรจะเป็นโมฆะ”
“ถึงอย่างนั้นผมก็ไม่ควรทำอยู่ดี”
“ถ้าเราไปถึงเมืองไทยแล้ว เฮาจะคุยเรื่องนี้กับเจ้าพ่อ เฮาทนไม่ได้ถ้าเฮาจะต้องแต่งงานกับคนที่เฮาไม่ได้รัก ในเมื่อเฮาได้พบกับคนคนนั้นแล้ว”
“ผมจะรอวันนั้น วันที่คุณหมดพันธสัญญา แล้วเราจะได้อยู่ด้วยกันอย่างเปิดเผย”
“เฮาก็รอวันนั้นเหมือนกัน”
พสุกับเจ้าจ้อยรำพันฝันหวาน โดยไม่รู้ว่าเวลานี้พวกอันโตนตามมาถึงหน้าโรงแรมแล้ว และกำลังคาดคั้นลุงผู้ดูแลอย่างเอาเป็นเอาตาย ลุงได้ยินพวกเขาพูดว่าจะจับตัวองค์หญิง สั่งค้นให้ทั่วโรงแรม ก็นึกรู้ว่าต้องเกี่ยวกับชายหญิงที่เพิ่งเข้าพักไปก่อนหน้านี้แน่ๆ จึงปฏิเสธเสียงแข็ง ทำให้โดนอันโตนทำร้ายจนสลบ
พวกอันโตนพยายามค้นหาเจ้าจ้อย แต่พสุก็พาเจ้าจ้อยกระโดดลงระเบียงหนีหัวซุกหัวซุนไป โชคดีที่อันโตนไม่ให้คนของตนยิงเพราะต้องการจับเป็นเจ้าจ้อย ทำให้พสุมีจังหวะพาเจ้าจ้อยไปต่อและโดนลุงผู้ดูแลโรงแรมดึงตัวหายเข้ามาในโกดังเก็บของ










