ดวงใจขบถ
ตอนที่ 4
“ผมส่งตัวคุณอกานซิงห์ คุณคำพูน คุณกาวินไปที่โรงพยาบาลเพื่อรักษาอาการบาดเจ็บเรียบร้อย และผมวางกำลังคุ้มกันไว้แล้วครับ ส่วนเจ้าหลวง มหาเทวี และคุณอ่อนคำ คืนนี้ขอให้พักผ่อนที่นี่ก่อน พรุ่งนี้เช้าทางการไทยจะส่งรถมารับออกเดินทางไปส่งที่คุ้มจันทราครับ”
“ขอบใจมากนะหมวดเผ่าเทพ ถ้าไม่ได้คนไทยอย่างพวกคุณให้ความช่วยเหลือ พวกเราทุกคนก็คงถูกทหารซาอูจับตัวไปแล้ว ที่เฮาได้ยินว่าคนไทยมีน้ำใจนั้นไม่ผิดเลยจริงๆ”
“ยินดีครับ” เผ่าเทพตอบรับด้วยรอยยิ้ม...
ทางด้านพสุกับเจ้าจ้อยที่ยังต้องหลบหนีการตามล่าของพวกอันโตน ทั้งคู่ได้โพรงหินเป็นที่อาศัยซึ่งเป็นเวลาค่ำพอดี พสุก่อกองไฟให้แสงสว่างเพื่อเตรียมจะให้เจ้าจ้อยกินข้าว
“ตอนนี้เราอยู่ห่างจากชายแดนแค่นั่งรถประจำทางไปไม่กี่ชั่วโมง ถ้าพรุ่งนี้เช้าเราได้ขึ้นรถเที่ยวเช้า ไม่นานก็ถึงแล้ว แต่พอมาเจออุปสรรคแบบนี้เข้า เราคงถึงจุดหมายช้าไปสักวันสองวันครับ”
“แต่ตอนนี้เฮาว่าเราหาทางออกจากป่านี้ให้ได้ก่อนดีกว่า”
“ที่จริงตอนแรกเราเดินอยู่บนถนนก็ดีอยู่แล้ว ไม่น่าตามผู้หญิงคนนั้นเข้ามาในป่าเลย คิดว่าในป่าจะมีหมู่บ้านเสียอีก”
“แต่ในป่าไม่มีหมู่บ้าน และผู้หญิงคนนั้นก็อาจจะไม่มีตัวตน”
เจ้าจ้อยพูดถูก และเวลานี้พวกอันโตนที่ตามมาถึงป่าแห่งนี้ก็รู้แล้วด้วยว่าที่นี่มีวิญญาณดุร้ายตนหนึ่ง
วิญญาณนั้นคือผู้หญิงที่เจ้าจ้อยเห็น และครู่ต่อมาก็ออกมาทำร้ายเจ้าจ้อยกับพสุ แต่สองคนก็หนีรอดไปได้โดยการนำทางของฝูงผีเสื้อ แล้วได้ขึ้นรถชาวบ้านที่ขับผ่านมา ปล่อยให้พวกอันโตนเผชิญหน้ากับวิญญาณร้ายอยู่พักใหญ่กว่าจะปราบมันลงได้ แต่กระนั้นทหารซาอูก็ตายไปหลายคน
ooooooo
