เจ้าสาวจำยอม
ตอนที่ 1
ประตูห้องน้ำค่อยๆแง้มออก เมษารินโผล่หน้ามองไปที่เตียงไม่เห็นชายแปลกหน้าอยู่ในห้องนอน เห็นรองเท้าส้นสูงของตัวเองกลิ้งอยู่ที่พื้น เธอรีบออกมาคว้ามันมาใส่พลางเดินย่องออกไปจากประตูห้องนอน
“ดื่มกาแฟเช้าด้วยกันก่อนสิครับ”
เสียงนั้นทำให้หญิงสาวหันขวับมองไปเห็นเขาแต่งตัวเรียบร้อยแล้วนั่งอยู่ที่โต๊ะอาหาร มีอาหารเช้าสุดหรูที่พนักงานโรงแรมเพิ่งมาเสิร์ฟให้ เขตแดนรินกาแฟใส่ถ้วยแล้วผายมือเชิญเธอนั่ง
“คิดว่าฉันจะกินอะไรลงอีกเหรอ”
“เรื่องระหว่างเรามันไม่เลวร้ายจนถึงขนาดที่คุณจะกินอะไรไม่ลง มีชีวิตต่อไปไม่ได้หรอกครับ”
“ก็แน่ล่ะสิ คุณเป็นผู้ชายนี่ คุณจะไปเสียหายอะไร”
“ถ้าคุณคิดว่าตัวเองเสียหาย ก็เชิญนั่งลงก่อนสิครับ เรามาตกลงค่าเสียหายกัน”
“นี่คุณเห็นฉันเป็นสิ่งของหรือยังไง ถึงต้องจ่ายค่าเสียหายน่ะ”
“นี่ผมพูดอะไรก็ผิดเหรอครับ ทั้งๆที่คุณเป็นคนบอกเองว่าคุณเป็นฝ่ายที่เสียหาย ผมก็พยายามจะแสดงความรับผิดชอบอย่างลูกผู้ชายอยู่นี่ไงครับ”
เขามองหน้าเธอขึงขัง หยุดเธอให้เงียบได้...เมษารินตัดสินใจขยับเก้าอี้แล้วนั่งลงไขว่ห้างกอดอกมองเขา อยากรู้เหมือนกันว่าเขาจะแน่เหมือนท่าทางที่กำลังแสดงให้เห็นสักแค่ไหน
“ฉันก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าลูกผู้ชายอย่างคุณจะรับผิดชอบยังไง ไหนคุณลองบอกมาซิ”
เขตแดนมองสายตาท้าทายของเมษาริน รู้สึกเร้าใจและอยากเอาชนะผู้หญิงคนนี้เหลือเกิน
“ผมจะจดทะเบียนสมรสกับคุณ”
“อะไรนะ!”
“เราจะเป็นสามีภรรยากันอย่างถูกต้องตามกฎหมาย”
“ฉันไม่ได้อยากเป็นสามีภรรยากับคุณ ไม่ต้องมารับผิดชอบแบบนี้ เราไม่ได้รู้จักกันด้วยซ้ำ ที่สำคัญฉันไม่ได้รักคุณ”
“อยู่ด้วยกัน อีกหน่อยคุณจะรู้จักผมดี และอีกหน่อยผมมั่นใจว่าคุณจะรักผม”
“เชิญบ้าไปคนเดียวเถอะ” เมษารินลุกพรวดเดินไปที่ประตูห้อง เขตแดนรีบลุกก้าวขายาวๆตามมาคว้าแขนไว้
“คุณจะไปไหนครับ เรายังตกลงกันไม่เสร็จ”
“ฉันไม่ตกลงอะไรกับผู้ชายฉวยโอกาสอย่างคุณทั้งนั้น ปล่อย!” เมษารินสะบัดแขนเต็มแรงแล้วผลักเขาจนผงะเซถอยหลังก่อนจะหันไปเปิดประตูวิ่งพรวดพราดออกไปทันที
เขตแดนวิ่งตาม สองคนยื้อยุดกอดรัดกันตรงทางเดินโดยไม่รู้ว่ามีชายคนหนึ่งแอบถ่ายรูปพวกเขาไว้ ที่สุดเมษารินสะบัดหลุดวิ่งหนีต่อไป สวนกับอาชาที่เดินเข้ามาหาเขตแดน
“ใครครับบอส”
“อย่าเพิ่งถาม ผมอยากรู้ว่าเขาพักอยู่ห้องไหน”
อาชาผงกหัวรับคำสั่งแล้วรีบตามเมษารินไป เขตแดนยืนถอนใจ...ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนทำให้เขาร้อนรุ่มได้ถึงขนาดนี้
