ตอนที่ 1
“อ้าวลูกเม...กลับมาแล้วเหรอลูก”
เมษารินชะงัก ไม่อยากให้เมธัสรู้ว่าแอบไปแต่งงานกับศรุตมาแถมงานล่ม เลยทำท่าเฉยเมยจะเดินผ่านไป แต่เมธัสเอ่ยขึ้นเสียก่อน
“จะให้พ่อเดาไหมว่าลูกหายไปไหนมา”
เมษารินรีบโกหกว่าตนไปดูงานที่โรงแรมมา เมธัสยิ้มเพราะรู้ดีว่าไม่ใช่ และรู้สึกว่าเป็นโอกาสดีที่เขาจะได้พูดเรื่องโรงแรมเสียที
“ได้ฤกษ์ขายทิ้งหรือยัง”
“ไม่มีวัน”
“เม...เมื่อไหร่ลูกจะยอมรับความจริงเสียทีว่าโรงแรมของลูกมันไปไม่รอด”
“มันต้องรอด ใครที่สบประมาทเมไว้ เมจะทำให้เห็น”
“ทุกวันนี้พ่อก็เห็นอยู่ว่าลูกเอาผลกำไรจากห้างของเราไปพยุงโรงแรมนั้นไว้ แบบนี้เรียกว่ารอดใช่มั้ย”
“มันเป็นเงินของเม จากรายได้ครึ่งนึงของห้างนี้ที่คุณตาชลัมแบ่งมรดกให้เม อีกครึ่งนึงที่เป็นส่วนของคุณพ่อ คุณพ่อจะเอาไปใช้อะไร เลี้ยงอีหนูกี่คน เมเคยไปห้ามมั้ย”
“เอะอะลูกก็ดึงเข้าเรื่องอีหนู นี่พ่อกำลังเตือนลูกในฐานะนักธุรกิจนะ อะไรที่ลงทุนไปแล้วได้ไม่คุ้มเสีย ลูกควรถอย ขายมันไปซะ อย่างน้อยๆก็ได้เงินลงทุนส่วนหนึ่งกลับมา แต่ถ้ายังขืนเดินหน้าต่อ ลูกจะไม่ได้อะไรกลับมาเลยนอกจากหนี้”
เมษารินฟังแต่ไม่เชื่อ เดินฮึดฮัดเข้ามาที่โต๊ะทำงานด้วยสีหน้าไม่ยอมแพ้โดยมีรุ้งรดาเดินพูดตามหลัง
“นี่อย่าหาว่าซ้ำเติมหรือเข้าข้างพ่อแกเลยนะเม ฉันก็ได้ข่าวมาจากเพื่อนฉันในวงการซื้อขายอสังหาริมทรัพย์เหมือนกันว่าตอนนี้โรงแรมของแกกำลังเนื้อหอมในหมู่พวกนักธุรกิจเสือหิวที่คอยกว้านซื้อโรงแรมที่กำลังขาดทุนเพื่อเอามาทำกำไรใหม่”
นอกจากคำพูดของรุ้งรดาแล้วยังมีเอกสารบนโต๊ะตอกย้ำความสั่นคลอนธุรกิจโรงแรม 5 อันดับที่ลงทุนก่อสร้างมหาศาลแต่กลับเดี้ยงไม่เป็นท่า โดยอันดับ 1 คือโรงแรมเมษาริน...
“พอๆ แกไม่ต้องอ่านแล้ว รีบไปจองตั๋วเครื่องบินเลย ฉันจะไปโรงแรมพรุ่งนี้”
ooooooo
สองสาวถึงโรงแรมในวันถัดมา เช่นเดียวกับ เขตแดนและนครินทร์ที่ใจตรงกัน สองคนมาเพื่อเจรจาซื้อโรงแรมแห่งนี้แต่มีจุดประสงค์แตกต่างกัน
เขตแดนไม่รู้มาก่อนว่าใครคือเจ้าของโรงแรม แต่ติดต่อเข้าพักพร้อมอาชาลูกน้องคนสนิท โดยเลือกห้องที่แพงที่สุด ทำให้นครินทร์ที่มาพร้อมวันชนะพลาดโอกาสพักห้องสุดหรูราคาต่อคืนเกือบสองแสน
เมษารินอยู่ในห้องทำงาน ยืนมองออกไปด้านนอกเห็นวิวทิวทัศน์ของท้องทะเลสวยงามแล้วอดบ่นไม่ได้ว่าโรงแรมสวยขนาดนี้ทำไมไม่มีแขก
“ปัญหามันคงไม่ได้อยู่ที่โรงแรมสวยหรือไม่สวยหรอกมั้งเม”
“ฉันรู้ ฉันแค่อยากบ่นระบายไปงั้น แผนการตลาดของฉันมันคงห่วย เจาะทะลุกลุ่มลูกค้าเอาชนะคู่แข่งไม่ได้”
“แกอาจต้องการเจ้าชายขี่ม้าขาวมาช่วยก็ได้นะเม”










