เจ้าสาวจำยอม
ตอนที่ 1
เมษารินนอนสิ้นฤทธิ์อยู่บนเตียง ค่อยๆลืมตามองชายแปลกหน้า พลันภาพเหตุการณ์เมื่อคืนกลับมาในสมองเธอตามลำดับ...ตั้งแต่เธอเจอเขาในปาร์ตี้ริมหาด ร้องไห้กับเขา ดื่มปรับทุกข์กับเขา เต้นรำกับเขา เล่นตกลงแต่งงานกับเขา และเล่นดื่มทายชื่อถอดเสื้อผ้ากับเขาในห้อง
เมษารินอึ้ง มองเขาค้างเมื่อเริ่มจำทุกอย่างได้
“เมื่อคืนเราแค่แต่งงานกันเล่นๆ แล้วภาพสุดท้ายที่ฉันจำได้คือ...เล่นทายชื่อกับคุณ”
“แล้วต่อจากนั้นล่ะ คุณจำไม่ได้เลยเหรอว่าเกิดอะไรขึ้น”
เมษารินมีอะไรกับเขตแดนอย่างเร่าร้อนวูบเข้ามาในความทรงจำทันที หญิงสาวแทบกรี๊ด
“ไม่! ฉันเมา ฉันไม่ได้เต็มใจ” เธอดิ้นและระดมทุบตีเขาอีกครั้ง แต่ถูกเขาตรึงสองแขนไว้กับที่นอน
“หยุดตีโพยตีพายแล้วฟังผมนะครับ เรื่องเมื่อคืนผมไม่ได้บังคับอะไรคุณ เรื่องระหว่างเราเกิดขึ้นเพราะบรรยากาศทุกอย่างเป็นใจ”
“งั้นก็ลืมมันซะ ฉันจะคิดซะว่ามันไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน” เมษารินจะลุกขึ้นแต่เขตแดนดันตรึงเธอไว้บนเตียงอีกครั้ง
“คุณจะลืมมันได้จริงๆเหรอครับ”
“ทำไมฉันจะลืมไม่ได้ คุณก็รู้ว่าฉันเมา”
“ผมรู้คุณเมา...ผมก็เมา แต่ผมยังมีสติ ผมถึงได้รู้เรื่องอีกอย่างนึงของคุณด้วย...ผมเป็นผู้ชายคนแรกของคุณ”
เมษารินใจหาย ความรู้สึกปั่นป่วนจนน้ำตาเอ่อ ทำเอาเขตแดนใจอ่อนยวบ
“คุณคงดีใจมากสินะ มันคือชัยชนะของผู้ชาย แต่สำหรับผู้หญิงอย่างฉันมันคือเรื่องอัปยศอดสูที่สุดในชีวิต มันเกินกว่าคำว่าเสียใจที่ต้องเสียของมีค่าที่สุดในชีวิตที่ฉันอุตส่าห์เก็บไว้ให้ผู้ชายที่ฉันรักให้กับคุณไป”
เขตแดนยื่นมือจะไปเช็ดน้ำตาปลอบแต่โดนเธอออกแรงผลักอกด้วยสองมืออย่างเต็มแรงเสียก่อน จนเขาผงะหงายลงกับเตียง เมษารินรีบถลาลงจากเตียง คว้าเสื้อผ้าของตัวเองวิ่งเข้าห้องน้ำปิดประตูโครม เขตแดนมองตามแล้วทิ้งตัวลงนอนแผ่กับเตียง สีหน้าคิดหนัก...เขาจะจัดการกับเรื่องนี้อย่างไรดี
เมษารินยืนร้องไห้พิงประตูห้องน้ำ เธอถูกผู้ชายที่ไว้ใจที่สุดทิ้ง หนีการแต่งงานไป แล้วตื่นขึ้นมาเจอตัวเองนอนกับผู้ชายแปลกหน้าที่ไหนก็ไม่รู้...ทำไมเรื่องบัดซบนี้ถึงเกิดขึ้นกับเธอ มองตัวเองในกระจกและพยายามหักห้ามใจเข้มแข็งอย่างที่เคยทำมาตลอดหลังจากที่สูญเสียแม่ไปตอนอายุหกขวบ
“เราต้องพาตัวเองผ่านพ้นเรื่องผิดศีลธรรมนี้ไปให้ได้...เมษาริน เราทำได้พยายามคิดซะว่ามันก็แค่ฝันร้าย สักวันนึงเราก็ลืม” เธอเช็ดน้ำตาที่อาบแก้ม แล้วชะงักเมื่อเห็นแหวนแต่งงานที่นิ้วนางข้างซ้าย
เธอเจ็บใจตัวเอง ดึงแหวนออกจากนิ้วแต่ไม่ออกก็ยิ่งโมโห
“ออกมา...ออกมาสิ...แกไม่มีสิทธิ์เข้ามาอยู่ในนิ้วฉัน...ทำไมถึงคับอย่างงี้...ออกสิ”
แต่ดึงยังไงก็ไม่ออก เลยหันไปเปิดก๊อกน้ำทำให้นิ้วเปียกแล้วกดโฟมล้างมือมาฟอกที่แหวนเพื่อให้ลื่น แต่กลับดึงไม่ออกติดอยู่ที่ข้อนิ้ว
เสียงกริ่งหน้าห้องดังขึ้น เมษารินหยุดฟัง ชักร้อนใจว่ามีใครเข้ามาในห้องแล้วเห็นว่าตัวเองอยู่กับผู้ชาย
จำต้องหยุดดึงแหวนหันไปคว้าชุดเจ้าสาวมาใส่อย่างเร็ว
ooooooo
