ตะวันอาบดาว
ตอนที่ 3
ดาวประดับรั้นอยากเอาชนะเลยลงจากรถไปหน้างาน ศิวกรตามไปคุมแต่สถานการณ์ยิ่งบานปลายเพราะพวกโฟร์แมนคุมงานดันพูดจาดูถูกคนงานในไซต์
เหล่าคนงานหัวเสียมากทำท่าจะทิ้งงานดื้อๆ ดาวประดับรีบตามไปขอร้อง
“อย่าทำอย่างนี้เลย พวกคุณอาจจะโดนบริษัทฟ้อง ข้อหาทำลายทรัพย์สินก็ได้นะ”
“ขู่เหรอ...ได้...เอาเลย! ไหนๆพวกเรามันก็ไม่มีทางสู้คนรวยอย่างพวกแกได้อยู่แล้วนี่”
“ฉันไม่ได้ต้องการช่วยบริษัทแต่ฉันต้องการช่วยพวกคุณต่างหาก”
“ช่วยพวกเรางั้นเหรอ แล้วคุณเป็นใครถึงจะมาช่วยพวกเรา”
ศิวกรอ้าปากจะห้ามดาวประดับแต่ไม่ทันแล้ว หญิงสาวแนะนำตัวเองด้วยท่าทางมั่นใจ
“ฉันคือดาวประดับ เขมวัฒน์ คิดว่าช่วยพวกคุณได้หรือยัง”
สิ้นคำประกาศของดาวประดับ เหล่าคนงานก็กรูกันจับตัวเธอหวังใช้เป็นตัวต่อรองแลกค่าแรงเพิ่ม ศิวกรตามไปยื้อสุดความสามารถ และดาวประดับคงพลาดท่าแล้วหากเธอไม่ตาไวเห็นแผ่นปูนจะหล่นมาทับเด็กลูกคนงานและตัดสินใจพุ่งตัวไปช่วยได้ทันหวุดหวิด!
ooooooo
เหตุการณ์สุดระทึก ดาวประดับช่วยลูกคนงาน จากการถูกแผ่นปูนหล่นทับทำให้สถานการณ์เปลี่ยนแปลงอย่างสิ้นเชิง เหล่าคนงานเลิกประท้วงและยอมกลับไปทำงานตามปกติ
ดาวประดับดีใจมาก จะลุกแต่กลับทรุดฮวบเพราะเจ็บแปลบที่ข้อเท้า ศิวกรในคราบศิวัชปราดมารับไว้ทันและอาสาจะพาเธอไปตรวจที่โรงพยาบาล ดาวประดับส่ายหน้าปฏิเสธ
“ฉันไม่เป็นไร”
“ไม่เป็นไรอะไร ก็เห็นอยู่ว่าขาคุณเจ็บ น่าจะกระแทกตอนที่ล้ม”
“ฉันบอกว่าไม่เป็นไรไง”
“จะให้ผมพยุงไปหรือให้ผมอุ้มไป”
“ไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้น ฉันเดินเองได้!”
แหวจบก็เดินกะเผลกไปขึ้นรถ โดยมีศิวกรยืนคุมห่างๆ ไม่รู้เลยว่าช่อแพรที่มาสังเกตการณ์มองตามด้วยความไม่พอใจที่เห็นเขาดูแลผู้หญิงคนอื่นอย่างใกล้ชิด
เมฆคาใจเรื่องขโมยรื้อห้องดาวประดับและโต๊ะทำงานของศิวัชเลยแอบเข้าไปค้นข้อมูลในคอมพิวเตอร์ของศิวัชในห้องดาวประดับเผื่อเจอสิ่งที่พวกขโมยต้องการ ส่วนศิวกรในคราบศิวัชไม่ได้กลับออฟฟิศแต่ถือวิสาสะพาดาวประดับมาทำแผลที่โรงพยาบาล
พยาบาลเข้าใจผิดคิดว่าดาวประดับกับศิวัชเป็นสามีภรรยากัน ศิวกรในคราบศิวัชไม่แก้ต่างแถมรับมุกอีกต่างหากทำให้ดาวประดับไม่พอใจมาก ตั้งท่าจะแหวแต่ถูกเขาดักคอ
“ฟังผมก่อน...ผมมีเหตุผลที่ต้องโกหกอย่างนี้ คุณคิดดูนะ...ถ้าผมต้องเล่าว่าคุณไปสร้างวีรกรรมช่วยเด็กมา คิดดูว่ากว่าผมจะเล่าจบมันต้องใช้เวลาเท่าไหร่”
“นายก็บอกอย่างอื่นไปสิ บอกว่าฉันตกส้นสูงที่ออฟฟิศ สะดุดหิน...สะดุดอะไรก็ได้”
“เออจริงด้วย ทำไมผมนึกไม่ถึงเนี่ย แต่ไม่เป็นไรหรอก เรื่องมันผ่านไปแล้ว”
“ไม่ได้! นายต้องกลับไปแก้ข่าวเดี๋ยวนี้ ฉันเสียหายนะ”
ดาวประดับโวยวายไม่เลิก ศิวกรในคราบศิวัชอ่อนใจ เสเปลี่ยนเรื่องดื้อๆ
“ถ้าเกิดพวกคนงานไม่ยอมหยุด คุณจะจัดการยังไง”
“ถ้าคนงานสมควรจะต้องได้เงินเพิ่ม ฉันก็จะให้”
“คุณคิดง่ายๆแค่นี้เนี่ยนะ”
“ถ้านายใช้ความคิดมันก็จะยาก แต่ถ้านายใช้หัวใจฟังพวกเขา นายก็จะรู้ว่านายต้องทำยังไง”
เหตุผลของดาวประดับทำให้ศิวกรอึ้ง ไม่คิดว่า จะได้ยินความคิดลึกซึ้งแบบนี้จากหญิงสาวที่ตั้งแง่ทั้งกับเขาและน้าสาวแท้ๆอย่างช่อแพรตลอดเวลา สีหน้าไม่เชื่อถือของเขาทำให้ดาวประดับไม่พอใจ
“ทำไม...คิดว่าฉันเป็นคนใจร้ายมากหรือไง ฉันจะร้ายสำหรับคนที่ต้องร้ายเท่านั้น”
ดาวประดับพูดแทงใจดำ ศิวกรไม่ถือสาและเฉไฉไปเรื่องอื่นเพราะไม่อยากให้เธอสงสัย
“ที่ผมว่าไม่น่าเชื่อหมายถึง...คือไม่น่าเชื่อว่าคุณจะให้ผมไปส่ง ตอนนี้กุญแจรถคุณอยู่ที่ผม”
