ตะวันอาบดาว
ตอนที่ 3
ดาวประดับไม่เห็นด้วยกับคำตัดสินของน้าสาว โพล่งสวน
“มืออาชีพ...ดาวอยากรู้ว่าคำจำกัดความคำว่ามืออาชีพของน้าช่อคืออะไรคะ”
“มืออาชีพจะทำในสิ่งควรทำ ไม่ใช่ทำในสิ่งที่อยากจะทำ”
“แต่ถ้าดาวไม่ทำอย่างนั้น เด็กคนนั้นก็จะ...”
“เมื่อวานเธอโชคดี ถ้าเมื่อวานเธอช่วยเด็กคนนั้นไว้ไม่ได้แล้วพวกคนงานเกิดลุกฮือทำอะไรที่มันรุนแรงขึ้นมาเธอจะว่ายังไง สิ่งที่เธอทำเมื่อวานมันคือการใช้ความรู้สึกไม่ใช่สิ่งที่เธอควรทำ”
“มันก็ขึ้นอยู่ที่ว่าเราควรทำในฐานะอะไร ถ้าในฐานะตัวแทนเขมวัฒน์มันอาจจะไม่ควรทำ แต่ถ้าในฐานะมนุษย์ดาวมั่นใจว่าดาวทำในสิ่งที่ต้องทำที่สุดในตอนนั้นแล้วค่ะ”
ดาวประดับโต้อย่างไม่ยอมแพ้ ช่อแพรไม่สนตัดบทดื้อๆ
“ฉันคงไม่เถียงกับเธอเรื่องความคิด ในเมื่อเธอทำสิ่งที่คิดว่ามันถูกเธอก็ต้องรับผิดชอบการกระทำของเธอ”
ศิวกรในคราบศิวัชเห็นเรื่องจะลุกลามเลยโพล่งขัด
“ถ้าคุณช่อคิดว่าผมต้องได้รับโทษนั้นผมก็พร้อมจะทำตาม”
พูดจบก็พยายามสบตาช่อแพรแต่เธอทำเฉย ดาวประดับเสียอีกร้อนใจมากแต่ทำอะไรไม่ได้เพราะเป็นคำสั่งของผู้บริหารสูงสุดอย่างช่อแพร
ooooooo
ดาวประดับอดรู้สึกผิดไม่ได้ที่ทำให้ศิวัชถูกพักงาน ตามไปรั้งเขาแล้วเสนอจะเจรจากับช่อแพรอีกรอบแต่ศิวกรในคราบศิวัชก็ปฏิเสธ
“ผมว่าก็ดีแล้วนี่ จะได้กลับไปรักษาโรคความจำเสื่อมจริงๆจังๆสักที”
“แต่เรื่องนี้มันไม่ใช่ความผิดนาย”
“ก็อย่างที่คุณช่อบอกไง ผมต้องรับผิดชอบในฐานะที่เป็นหัวหน้าคุณ ที่จริงคุณน่าจะดีใจนะ ต่อไปนี้คุณก็ไม่ต้องระวังผมกับคุณช่อจะไปแอบตกรางวัลอะไรกันอีกไง”
ศิวกรในคราบศิวัชเอ่ยขำๆก่อนขอตัวเก็บของกลับบ้าน ดาวประดับพูดไม่ออก ได้แต่ระบายกับฉัตรชิตาเรื่องความไม่เป็นธรรมของช่อแพร
ฉัตรชิตาแปลกใจเรื่องคำสั่งของผู้บริหารสาวแต่ข้องใจมากกว่าที่ดาวประดับเพื่อนรักเป็นเดือดเป็นร้อนไปกับศิวัชด้วย
เมฆเป็นรายต่อมาที่รู้เรื่องคำสั่งพักงานของช่อแพร รีบโทร.หาศิวกร
“เฮ้ย! ไอ้กร...จะไปทำไมไม่บอกกล่าวกันบ้างวะ”
ศิวกรที่เก็บของกลับบ้านเรียบร้อยแล้วถอนใจหน่ายๆ
“แกจะโวยวายทำไม ฉันแค่โดนพักงานไม่ได้โดนไล่ออก”
“แล้วทำไมคุณช่อถึงให้แกพักงานวะ ไหนบอกว่าคุณช่อกับไอ้วัช...”
“ฉันเองก็สงสัยเหมือนกัน แกคงไม่ได้โทร.มาเพราะเรื่องฉันโดนพักงานเรื่องเดียวใช่ไหม”
“พอดีฉันนึกอะไรขึ้นมาได้”
เมฆพักเรื่องเพื่อนโดนพักงานวกมาเรื่องที่ตนกำลังตามสืบ
“แกไม่สงสัยเหรอว่าไอ้ชายชุดดำพวกนั้น ทำไมมันถึงเลือกลงมือวันเดียวกับเรา...ฉันย้อนถามตัวเองว่าทำไมเราถึงเลือกลงมือวันนั้น คำตอบที่ฉันได้ก็เพราะเรารู้ว่าจะมีงานเลี้ยงต้อนรับคุณดาว แล้วก็จะไม่มีใครอยู่ที่ออฟฟิศ”
“งั้นก็แสดงว่าที่มันเลือกลงมือวันเดียวกับเราก็เพราะพวกมันก็รู้ว่าไม่มีใครอยู่เหมือนกัน”
“ฉันก็คิดอย่างนั้น”
“แกกำลังจะบอกว่าคนที่ฆ่าไอ้วัชอยู่ในนั้นจริงๆ”
ศิวกรไม่สนเรื่องโดนพักงานเพราะเชื่อเป็นโอกาสดีจะสืบเรื่องศิวัชน้องชายฝาแฝดอย่างจริงจัง โดยเฉพาะความสัมพันธ์ของอีกฝ่ายกับช่อแพร
ดาวประดับเสียอีกร้อนรนด้วยความรู้สึกผิด แถมเมื่อกลับบ้านก็โดนปราณนท์ที่เพิ่งทราบเรื่องทั้งหมดจากเมทินีคาดคั้นอย่างจริงจัง
“พ่อรู้เรื่องนี้ได้ยังไงคะ”
“พ่อเป็นผู้บริหารคนนึงในเขมวัฒน์นะ ถึงพ่อจะไปไหนไม่ได้แต่ก็ใช่ว่าพ่อจะไม่รู้ น้าช่อให้ลูกไปใช่ไหม”
“ค่ะ...แต่ดาวก็อยากไปเองด้วย ดาวอยากพิสูจน์ให้คนอื่นเห็นว่าดาวเองก็มีความสามารถ”
“แล้วถ้าลูกเป็นอะไรไปจะทำยังไง ต่อให้นายศิวัชโดนไล่ออก พ่อว่ามันก็ยังน้อยไป”
“พ่อรู้เรื่องนี้ด้วยเหรอคะ”
เดชาเป็นคนตอบแทนว่าเมทินีเป็นคนรายงาน ดาวประดับพยักหน้ารับรู้ก่อนเอ่ยกับพ่อบุญธรรม
“ถ้าอย่างนั้นพ่อไม่ดีใจเหรอคะที่น้าช่อสั่งพักงานนายศิวัช แสดงว่าน้าช่อกับนายนั่นอาจจะไม่ได้มีอะไรกันไงคะ”
“ถ้าเป็นอย่างนั้นก็ดีน่ะสิ”
ปราณนท์เปรยประชดแล้วขอตัว ดาวประดับมองตามด้วยความสงสัย...หรือว่าพ่อบุญธรรมจะรู้อะไรมากกว่านั้น
ooooooo
