ตอนที่ 3
ช่อแพรตั้งใจให้หลานสาวอึดอัดเพราะต้องเต้นรำกับชายหนุ่มที่ไม่ได้รักบ้าง แต่ดาวประดับก็แก้เกมทันปรี่ไปหาศิวัช “ถ้าดาวอยากร้องกับคุณศิวัช น้าช่อคงไม่ว่าอะไรใช่ไหมคะ พอดีดาวร้องกับธาดาเขาบ่อยแล้ว โอกาสพิเศษอย่างนี้ดาวก็เลยอยากร้องกับคนพิเศษ”
ศิวกรในคราบศิวัชรู้ทันดาวประดับแต่อยากดูท่าทีช่อแพรเลยแกล้งตอบตกลง ช่อแพรโมโหมาก ยิ่งได้ยินชื่อเพลงที่ดาวประดับจงใจเลือกร้องเพื่อยั่วให้เธอหึงยิ่งหัวเสีย ผลุนผลันออกจากงานอย่างโกรธจัด
ดาวประดับสะใจที่แกล้งน้าสาวได้ ศิวกรมองมาอย่างรู้ทันและหวิดได้ร้องเพลงคู่กับเธอแล้วหากเมฆจะไม่โทร.บอกเรื่องโต๊ะของเขากับห้องของดาวประดับถูกรื้อเสียก่อน
ศิวกรในคราบศิวัชพุ่งตัวออกจากงานไปหาเมฆที่ออฟฟิศ ดาวประดับไม่ได้ใส่ใจ ยิ้มย่องที่ยั่วประสาทช่อแพรได้ แต่กลับต้องหน้าเสียเมื่อปราณนท์มองมาด้วยความผิดหวังและขอตัวกลับบ้านทันที
ฉัตรชิตาเห็นเหตุการณ์ทุกอย่าง ปรี่ไปลากดาวประดับออกไปคุยข้างนอกงาน
“ดาว...แกทำอะไรของแกเนี่ย แกตั้งใจจะยั่วคุณช่อแพรใช่ไหม”
ดาวประดับแสร้งทำไขสือ “ยั่วอะไร”
“อย่ามา...เมื่อตอนกลางวันที่แกบอกว่าไปฝึกงานกับนายศิวัชฉันก็ยังไม่ค่อยแน่ใจ แต่เมื่อกี้นี่ชัดเลย”
ธาดาเห็นสองสาวออกจากงานก็แอบตามมา ทันได้ยินประโยคสวนของดาวประดับ
“ทำไม...ก็ถ้าน้าช่อกับนายศิวัชนั่นไม่ได้
กิ๊กกันจริงๆก็ไม่เห็นจะเป็นอะไรนี่”
“นั่นไง...ฉันว่าแล้ว ก็เห็นอยู่ว่าแกไม่ถูกกับนายศิวัชนั่นขนาดไหน ไอ้ที่แกอยากฝึกงานกับเขา อยากร้องเพลงกับเขาเป็นแผนที่แกอยากยั่วคุณช่อใช่ไหม”
ดาวประดับยอมรับตามตรง นั่นทำให้ธาดาที่
แอบฟังโล่งใจมากและตั้งใจจะผละไปเงียบๆ แต่ความลับก็ดันแตกเสียก่อนเมื่อจู่ๆมีพนักงานสาวโผล่มาทักเขา
เสียงทักทำให้ดาวประดับกับฉัตรชิตารู้ตัว ธาดายิ้มเจื่อนให้สองสาวก่อนแก้ตัวเก้อๆว่ากำลัง
หาทางไปห้องน้ำ ดาวประดับเห็นดังนั้นก็ตามไปรั้งไว้แล้วเอ่ยถามตรงๆ
“ธาดา...ไม่โกรธดาวใช่ไหมเรื่องที่ไม่ได้ร้องเพลงด้วยกันน่ะ”
“แล้วดาวคิดว่าไงล่ะ ผมก็ต้องไม่โกรธอยู่แล้วสิ” ธาดาตอบทั้งที่ในใจปวดแปลบ ดาวประดับทำหน้าเหมือนไม่เชื่อ สารวัตรหนุ่มเลยต้องหาเหตุผลมา
กลบเกลื่อน “จำไม่ได้หรือไงว่าครั้งสุดท้ายที่เราร้องคาราโอเกะกัน...ดาวว่าไง”
ดาวประดับนิ่วหน้า สารวัตรหนุ่มแกล้งพูดติดตลก
“จะว่าไงล่ะ...ก็บอกว่าถ้าผมยังอยากจะเป็นนักร้องต่อล่ะก็...จะเลิกคบไง”
“ก็จริงนี่ อย่างธาดาน่ะเหมาะจะเป็นตำรวจมากกว่า”
ธาดาขอตัวไปเข้าห้องน้ำหลังจากนั้น ฉัตรชิตามองตามด้วยความสงสัย หันมาถามเพื่อนรัก
“ดาว...แกว่าธาดาเขาไม่โกรธแกจริงๆใช่ไหม”
“ทำไมเหรอ”
“เอ้า...แกก็รู้ว่าธาดาเขาคิดยังไงกับแก”
“พอเลย ฉันบอกแล้วใช่ไหมว่าฉันกับธาดาเป็นแค่เพื่อนกัน”
“แกน่ะใช่...แต่ธาดานี่สิ” ฉัตรชิตาจะพูดต่อแต่ก็ชะงักเมื่อเห็นสายตาเพื่อนรัก “โอเคๆ ไม่พูดก็ไม่พูด”
ooooooo
ศิวกรมาหาเมฆที่ออฟฟิศในคืนเดียวกัน เมฆซึ่งพยายามหาหลักฐานจากกล้องวงจรปิดว่ามีผู้บุกรุกนอกเหนือจากเขาหรือไม่ ตกใจไม่น้อยแต่ศิวกรไม่สนใจ ถามเสียงเข้ม
“จัดการตามที่ฉันบอกหรือยัง”
“ตอนนี้รถพยาบาลพา รปภ.ไปส่งโรงพยาบาลแล้ว ตำรวจกำลังเก็บหลักฐานอยู่”
“แล้วแกลบเทปแล้วใช่ไหม”
“ถ้ามีเวลามากกว่านี้ล่ะก็...ได้รู้แน่ว่าพวกมันเป็นใคร”
“ไม่ต้องห่วงหรอก ตอนนี้พวกมันเริ่มเคลื่อนไหวแล้ว ยังไงพวกมันก็ต้องโผล่มาอีกแน่นอน”
“แกแน่ใจเหรอ”
“ไอ้วัชมีของที่พวกมันต้องการ ยังไงพวกมันไม่หยุดแค่นี้แน่”










