ตะวันอาบดาว

ดาวประดับไม่เชื่อจะเข้าไปค้นห้องแต่ถูกเขารั้งมือไว้

“ทำไมคุณถึงได้คิดว่าผมนัดกับคุณช่อ”

“พอเถอะ เลิกเล่นละครได้แล้ว ถ้านายไม่ได้นัดกับน้าช่อแล้วนายมาอยู่ในห้องของน้าช่อได้ยังไง”

“อะไรนะ! ห้องนี้เป็นของคุณช่อแพรเหรอ”

ศิวกรอึ้งมาก ดาวประดับเห็นสีหน้าเขาก็คิดว่าอีกฝ่ายใจเสียเพราะความแตก โพล่งเสียงเข้ม

“ฉันจะให้โอกาสนาย...หายไปจากชีวิตน้าช่อซะ!”

ใช่ว่าศิวกรจะอยากยุ่งกับช่อแพรแต่เขาจำเป็นจริงๆเพราะต้องสืบเรื่องการตายของศิวัชน้องชายฝาแฝด

“ผมคงทำอย่างนั้นไม่ได้”

“คิดแล้วว่านายต้องตอบแบบนี้ เงินที่น้าช่อปรนเปรอนายมันคงมากจนทำให้นายไม่รู้จักคำว่าผิดชอบชั่วดีล่ะสิ”

“การที่ผู้ชายคนนึงจะอยู่กับผู้หญิงได้...บางครั้งมันก็ไม่ใช่เรื่องเงินอย่างเดียว”

“แล้วอะไรล่ะ...อย่าบอกนะว่าความรัก ฉันไม่รู้ว่านายจะรู้สึกอะไรกับน้าช่อ แต่น้าช่อมีพ่อฉันอยู่ นายต้องเลิกกับน้าช่อ...หวังว่าจะไม่เห็นหน้านายอีก”

แหวจบก็ผลุนผลันออกจากห้อง ทิ้งให้ศิวกร

ยืนนิ่งด้วยความสับสน พยายามจับต้นชนปลาย

เรื่องทั้งหมด แต่ไม่ทันสะระตะนายช่างที่เขารอคอยก็มาถึง ช่อแพรนั่นเองที่โถมตัวกอดเขาทันทีที่เจอหน้า

“ในที่สุดเธอก็จำได้แล้ว...วัช”

“คุณคือ...นายช่าง”

“ฉันคิดว่าฉันจะไม่ได้กอดเธออีกแล้ว...วัช”

ศิวกรในคราบศิวัชอึ้งมาก ก่อนตั้งสติแกล้งบอกว่าความทรงจำเขายังกลับมาไม่หมด และเขามาที่นี่เพราะเห็นคีย์การ์ดบนโต๊ะทำงาน ช่อแพรหน้าเจื่อน ทำท่าจะถอยหนีจนเขาต้องรีบรั้งไว้

“คุณช่วยบอกผมหน่อยได้ไหมว่าเรามาถึงจุดนี้ได้ยังไง”