ตะวันอาบดาว
ตอนที่ 17
ชื่อพิมพ์ทำให้ศิวกรถึงบางอ้อ ตั้งท่าจะอธิบายแต่ถูกเธอใช้ด้ามปืนตบเสียก่อน
“บอกมาสิว่าชอบมั้ย!”
ดาวประดับถลาไปพยุงศิวกร เชิญขวัญมองมาด้วยแววตาเย้ยหยัน
“อ๋อ...หรือว่าชอบผู้หญิงรวย น่าเสียดายที่แผนพี่เดชาไม่สำเร็จ ไม่อย่างนั้นฉันก็จะมีทุกอย่างที่นังช่อแพรมันมี”
คำสารภาพของพยาบาลสาวทำให้ศิวกรกับดาวประดับอึ้งงัน แล้วขยับตัวหากันโดยอัตโนมัติ เชิญขวัญเห็นอาการปกป้องกันและกันของทั้งคู่ก็ทนไม่ได้
“เมทินี ช่อแพร แล้วตอนนี้แกก็จะเอานังนี่อีก แกมันผู้ชายเฮงซวย!”
“คุณเชิญขวัญ...ฟังฉันก่อน”
เชิญขวัญตบดาวประดับที่พยายามจะอธิบายจนล้มคว่ำ ศิวกรจะประคองแต่ถูกพยาบาลสาวยิงสกัดแถมเหยียบแผลที่ท้องเขา ชายหนุ่มเจ็บปวดแสนสาหัสแต่ทำได้แค่ส่งเสียงร้องด้วยความทรมาน
“เจ็บเหรอ แค่นี้มันยังน้อยไปกับสิ่งที่แกทำกับฉัน แกรู้มั้ยว่าหลังจากแกทิ้งฉันไปหานังช่อแพรแพศยานั่น ฉันทำยังไง ฉันพยายามฆ่าตัวตาย แต่นรกคงอยากให้ฉันพาแกไปด้วยเลยยังไม่ให้ฉันตาย ตอนนั้นมันทำให้ฉันคิดได้ว่าทำไมฉันต้องมาเจ็บเพราะผู้ชายเลวๆอย่างแก หลังจากนั้นฉันก็คิดได้ว่าแกต่างหากที่จะต้องทรมานจนถึงที่สุด”
เชิญขวัญก้มดูแผลที่ท้องของเขาแล้วเอ่ยถึงความหลัง
“ขอโทษนะที่ตอนนั้นฉันแทงนาย ฉันเพิ่งคิดได้ว่าฉันไม่ควรแทงนายเลย”
คำบอกเล่าของเธอทำให้ศิวกรชะงัก “เป็นฝีมือเธอเหรอ”
เชิญขวัญแสยะยิ้มร้าย ก่อนพาเขาย้อนอดีตไปวันที่ศิวัชถูกพวกชายชุดดำลูกน้องของปราณนท์และเดชาข่มขู่ให้เอาแฟลชไดรฟ์มาให้ แต่ศิวัชก็ยืนกรานปฏิเสธเพราะตกหลุมรักช่อแพรจริงๆ
ศักดิ์หัวหน้ากลุ่มชายชุดดำชักมีดมาขู่แต่สุดท้ายก็ไม่ได้ฆ่า ศิวัชคิดว่ารอดแล้วแต่กลับต้องเบิกตาโพลงเมื่อเห็นใครบางคนสวมถุงมือถือมีดเดินเข้ามาหลังพวกชายชุดดำจากไป
เชิญขวัญหรือพิมพ์อดีตแฟนเก่าของเขานั่นเองที่ทำศัลยกรรมใบหน้าและรับหน้าที่พยาบาลประจำตัวปราณนท์ ศิวัชไม่รู้ว่าอีกฝ่ายเป็นแฟนเก่าแต่เชิญขวัญไม่สน จ้วงแทงเขาสุดแรง
“ฉันอยากให้นายรู้สึกว่าการโดนคนที่เรารักหักหลังมันเป็นยังไง”
“เธอ...เธอเป็นใคร”
“จำฉันไม่ได้จริงๆเหรอวัช ฉันคืออดีตที่นายไม่อยากจะจำไง”
แววตาคุ้นเคยทำให้ศิวัชถึงบางอ้อ แต่ไม่ทันทักท้วงก็ถูกเธอแทงซ้ำ!
ooooooo
เชิญขวัญดึงตัวเองจากอดีต ศิวกรกับดาวประดับตะลึงมากเมื่อรู้ว่าฆาตกรฆ่าศิวัชคือพยาบาลสาว!
ศิวกรอยากอธิบายเรื่องตนไม่ใช่ศิวัช แต่เชิญขวัญไม่สนใจ เหยียบแผลที่ท้องเขา
“แต่พอฉันกลับบ้าน ฉันเพิ่งคิดได้ว่าฉันไม่ควรทำอย่างนั้นเลย เพราะอะไรรู้ไหม เพราะแกควรจะตายช้าๆอย่างทรมานไง”
เสียงร้องครวญครางด้วยความเจ็บปวดทำให้เชิญขวัญสาแก่ใจมาก ศิวกรพยายามตั้งสติ
“ในที่สุดฉันก็ได้รู้ว่าใครเป็นคนฆ่าศิวัช”
“แกพูดอะไร”
เชิญขวัญทำท่าเอาเรื่อง ดาวประดับรีบเข้ามาแทรกกลางระหว่างสองคน
“คุณเชิญขวัญฟังฉันนะคะ เขาไม่ใช่ศิวัชแต่เขาคือศิวกร”
ความจริงจากดาวประดับทำให้เชิญขวัญอ้าปากค้าง ศิวกรบอกว่า
“ศิวัชตายด้วยมือเธอตั้งแต่วันนั้นแล้ว”
“นี่เป็นวิธีเอาตัวรอดของแกเหรอ ไม่ต้องห่วง ฉันไม่สนหรอกว่าแกจะเป็นศิวกรหรือศิวัช แต่วันนี้แกต้องตาย!”
เชิญขวัญไม่เชื่อและตั้งท่าจะยิงซ้ำ แต่ช่อแพรที่หนีจากโรงพยาบาลจิตเวชโผล่มายิงสกัดเสียก่อน เชิญขวัญทรุดฮวบ ช่อแพรเห็นดังนั้นก็เดินถือปืนไปหาศิวกร
“จริงมั้ย เรื่องที่เธอไม่ใช่ศิวัช”
ศิวกรไม่ทันตอบช่อแพรก็โดนยิง เชิญขวัญใช้แรงเฮือกสุดท้ายยิงช่อแพรก่อนที่ตัวเองจะขาดใจตาย ดาวประดับตกใจมากถลาไปประคองน้าสาว โดยมีศิวกรพยายามขยับตัวไปใกล้
ช่อแพรไม่สนใจความเจ็บปวดของตน แต่อยากรู้เรื่องศิวัชมากกว่า
“ศิวัชเขาทรมานมากมั้ย”
“น้าช่ออย่าเพิ่งพูดอะไรเลยค่ะ อดทนไว้นะคะ”
“ดาว...เราก็รู้เรื่องแล้วใช่ไหม”
“น้าช่อ ดาวขอโทษ”
“ขอโทษทำไม...ฉันรู้อยู่แล้วว่าเธอไม่ใช่ศิวัช”
