ตะวันอาบดาว
ตอนที่ 17
ศิวกรนิ่วหน้าคิดตาม พลันคำพูดของปราณนท์ก็ผุดในหัว
“น้องแกสมควรตายแล้วล่ะ เพราะถ้าไม่ตาย... ฉันจะเป็นคนฆ่าน้องแกกับมือเอง!”
คำพูดของปราณนท์ทำให้ศิวกรต้องทบทวนใหม่ว่าใครกันแน่ที่เป็นฆาตกรตัวจริงฆ่าศิวัช...
ooooooo
ระหว่างที่พวกศิวกรตามหาฆาตกรตัวจริงที่ฆ่าศิวัช เมทินีฮึดฮัดโมโหอยู่คนเดียวที่คอนโดเพราะแผนพังหมด เธอคิดหนีเอาตัวรอดโดยจะไม่ยอมโดนจับเด็ดขาด
เมทินีตั้งสติลุกขึ้นเก็บเสื้อผ้าข้าวของใส่กระเป๋าเพื่อหลบหนี ระหว่างนั้นเสียงกริ่งหน้าห้องดัง เล่นเอาเธอสะดุ้งโหยงก่อนจะค่อยๆเดินไปดูที่ประตูอย่างหวาดกลัวเพราะคิดว่าเป็นตำรวจ
ผิดคาด! คนที่มาไม่ใช่ตำรวจแต่เป็นเชิญขวัญ เมทินีดีใจรีบเปิดประตูแต่ยังชะโงกหน้ามองสองข้างทางเพื่อความชัวร์
“คิดว่าฉันจะพาตำรวจมาจับเธอหรือไง”
เมทินีไม่พูดแต่ดึงเชิญขวัญเข้ามาในห้องแล้วรีบปิดประตูทันที จากนั้นก็เปิดฉากซักถาม
“ตอนเธอขึ้นมาเห็นตำรวจอยู่ข้างล่างหรือเปล่า”
เชิญขวัญส่ายหน้า เมทินีผ่อนลมหายใจโล่งอก แล้วนึกได้ถามเรื่องที่ค้างคาใจ
“เธอรู้เรื่องที่พี่เธอกับพี่ณนท์เขาเป็นแฟนกันหรือเปล่า”
“ฉันก็เพิ่งรู้พร้อมเธอนี่แหละ”
“เป็นน้องประสาอะไรถึงไม่ได้รู้ว่าพี่ตัวเองมีรสนิยมแบบนี้ แต่โง่ๆอย่างเธอก็สมควรให้พี่เธอหลอกใช้แล้วล่ะ”
เมทินีหลุดปากตามนิสัยปากพล่อย พลันก็ต้องหน้าเสียเมื่อเห็นสีหน้าเอาเรื่องของเชิญขวัญ
“โทษที ฉันก็แค่โมโหที่ทุกอย่างมันพังหมดน่ะ ทำไมมันถึงเป็นอย่างนี้เนี่ย”
เมทินีโวยวายขว้างปาข้าวของอย่างหงุดหงิดโมโห เชิญขวัญมองด้วยความสมเพช เอ่ยเสียงเย็น
“ถ้าจะถามหาคนที่ผิดจริงๆ ฉันว่าน่าจะเป็นเธอนั่นแหละ”
“ทำไม...ฉันทำผิดอะไร”
“ก็ถ้าเธอไม่พานายศิวัชไปเจอกับพี่ของเธอ เรื่องยุ่งๆก็คงไม่เกิด”
เมทินีคิดตามก่อนจะถอนใจปลงๆ “ที่เธอพูดก็ถูก”
“มีเรื่องนึงฉันอยากรู้มานานแล้ว ตอนนั้นนายศิวัชเขามีแฟนอยู่แล้ว เธอไปแย่งเขามาได้ยังไง”
“จะไปยากอะไร นายนั่นคงอยากเลิกกับ
นังหน้าปลวกอยู่แล้วมั้ง พอฉันไปบอกว่านังนั่นจะหนีไปแต่งงานกับคนรวย ศิวัชเขาก็เลยได้โอกาส
ชิ่งยัยนั่นไง ที่จริงศิวัชเขาต้องขอบคุณที่ฉันช่วยดึงเขาออกมาจากนรกนะ เธอคิดดูสิ ถ้าเขาต้องตื่นมาแล้วเห็นผู้หญิงที่หน้าตาอัปลักษณ์อย่างนั้นทุกวัน เป็นเธอ เธอจะรู้สึกยังไง”
ขาดคำเลขาสาวก็สัมผัสได้ถึงความเจ็บแปลบบริเวณหน้าท้อง เชิญขวัญนั่นเองที่ชักมีดมาแทง
เมทินีก้มมองมีดที่ปักตรงช่องท้องนัยน์ตาเหลือกถลน
“ทำ...ทำไม”
“แล้วเธอล่ะ ตอนนี้รู้สึกยังไง”
เชิญขวัญพูดขาดคำก็ดึงมีดออกแล้วแทงซ้ำลงไปอีกหลายครั้ง เมทินีเจ็บปวดแต่พยายามผลักอีกฝ่ายออกก่อนจะคว้ารีโมตปาใส่แล้วตะเกียกตะกายหนีเข้าไปในห้องน้ำ เชิญขวัญแสยะยิ้มก้าวตามอย่างใจเย็น
เมื่อเมทินีเจ็บปวดจนทนไม่ไหวทรุดลงกับพื้น เชิญขวัญก็เข้ามากระชากผมเธออย่างแรง
“รู้มั้ยว่าฉันรอเวลานี้มานานแค่ไหน เวลาที่ฉันจะเอาทุกอย่างคืนจากผู้หญิงหน้าด้านอย่างแกไง”
เมทินีหน้าซีดเผือด พยายามข่มความเจ็บปวด คลานหนีอย่างทุลักทุเล
“อย่า...อย่าทำอะไรฉันเลย ฉันกลัวแล้ว ปล่อยฉันไปเถอะนะ”
“ปล่อยเหรอ แล้วตอนที่ฉันแทบตายเพราะแกแย่งเขาไปจากฉัน ฉันไม่เห็นแกจะสนใจอะไรเลย”
“เขา? เขาไหน เธอพูดอะไร ฉันไม่รู้เรื่อง”
เมทินีละล่ำละลักปฏิเสธ พลันก็เบิกตาโพลงเพราะนึกได้
“อะไรนะ หรือว่าเธอคือ...”
“จำได้แล้วใช่มั้ยว่าฉันเป็นใคร”
เมทินีช็อก เชิญขวัญไม่รอช้าปราดเข้าหาอีกฝ่ายและปาดคออย่างโหดเหี้ยม
