ตะวันอาบดาว
ตอนที่ 14
หมอวีระมีท่าทางลังเล เดชาเลยแนะนำ
“ไม่ต้องคิดอะไรมาก ถ้ามีใครถามอะไร หมอก็แค่ยิ้มแล้วบอกว่าไม่รู้เรื่อง กลับบ้านไปอาบน้ำนอนสักตื่น แล้วมีอะไรเดี๋ยวผมโทร.ไปหา”
แววตาเหี้ยมๆทั้งที่ใบหน้ายิ้มแย้มของเดชาทำให้หมอวีระอดเสียวสันหลังไม่ได้ ก่อนรีบผละไปอย่างไม่เหลียวหลัง นพดลมองตามแล้วอดบ่นกับเดชาไม่ได้
“ไอ้หมอเวร จะมาหัวหมอกับฉันเหรอ ดีนะที่แกกล่อมมันได้ ไม่อย่างนั้นมันได้หายไปแน่”
“อย่าเพิ่งทำอะไร เรายังต้องใช้มันอีก”
“แล้วเรื่องดาวประดับแกจะทำยังไง”
เดชาไม่ทันตอบเมทินีก็พูดแทรก
“คุณก็ไม่น่าถาม เรื่องใหญ่ขนาดนี้จะทำอะไรได้ล่ะ ป่านนี้สารวัตรธาดาคงให้ตำรวจไปคุ้มครองนังนั่นแล้วมั้ง”
“เรื่องนั้นฉันก็รู้ แต่ถ้ารอให้เรื่องเงียบ ฉันว่าแผนที่พวกเราทำมาก็พังกันพอดี”
นพดลเอ่ยเครียดๆ เดชาคิดนิดเดียวแล้วหันหาเมทินี
“เม...เธอหาที่อยู่ของนายศิวัชนั่นได้ใช่ไหม”
“ทำไม นายจะทำอะไร”
เดชาไม่ตอบ แต่แววตาฉายความโหดเหี้ยม
ooooooo
ศิวกรพาดาวประดับกลับมาพักที่บ้าน หญิงสาวรู้สึกผิดมากที่ทำให้เขาเจ็บตัว
“ฉันขอโทษ...เอ่อ...ตานายเป็นยังไงบ้าง”
“บอกไปคุณจะเชื่อไหม ผมเป็นห่วงคุณก็เลยลืมความเจ็บไปน่ะ”
ดาวประดับรู้ว่าเขาจงใจพูดติดตลกให้เธอไม่คิดมาก แต่เธอกลับรู้สึกตรงกันข้าม
“คุณพูดอย่างนี้ฉันก็ยิ่งรู้สึกผิด”
ศิวกรไม่อยากให้เธอเครียด เสชวนเธอไปเก็บเสื้อผ้า ดาวประดับนิ่วหน้า
“เก็บเสื้อผ้าไปไหน”
“คุณก็เห็นแล้วนี่ว่าเราอยู่ที่นี่ไม่ได้”
“ฉันจะไม่ไปไหนทั้งนั้น ฉันไม่ได้ดื้อนะ ฉันแค่กลัวว่าถ้าฉันไม่อยู่ที่นี่แล้วเกิดอะไรขึ้นกับพ่อ...”
“คุณคิดว่าวันนี้พ่อคุณอาการแย่ลงจริงๆเหรอ”
“หมายความว่าไง คุณเดชาเป็นคนโทร.มาบอกฉันเอง”
ท่าทางนิ่งๆของเขาทำให้ดาวประดับถึงบางอ้อ
“ไม่...คุณเดชาไม่มีทางทำร้ายฉัน”
“คุณก็รู้ว่าตอนนี้เราเชื่อใจใครไม่ได้”
“รวมถึงคุณด้วยใช่ไหม”
ศิวกรเถียงไม่ออก ดาวประดับประกาศยืนยันเสียงแข็ง
“ฉันจะไม่ไปไหนทั้งนั้น!”
ความดื้อรั้นของดาวประดับทำให้ศิวกรต้องใช้แผนหลอกเธอว่าสีดาไม่สบาย ลวงให้เธอยอมเดินทางมาเยี่ยมแม่ด้วยกัน สีดาดีใจมากที่เห็นหน้าลูกชายคนโตและโล่งใจมากเมื่อเขาบอกว่าดาวประดับรู้เรื่องเขาคือศิวกรไม่ใช่ศิวัชแล้ว กระนั้นก็ไม่วายกังวลเพราะสงสัยในความสัมพันธ์ระหว่างลูกชายกับผู้หญิงคนนี้
“เอ่อ...แม่ว่าลูกควรทำให้ถูกต้องตามประเพณีดีกว่านะ คุณดาวเขาเป็นผู้หญิงมันจะดูไม่ดี”
ดาวประดับได้ยินคำพูดของสีดาก็รีบออกตัว
“เอ่อ...ไม่ใช่อย่างที่คุณน้าคิดนะคะ คือหนูกับกรเป็นแค่เพื่อนกันค่ะ”
“ไม่ต้องอายหรอกคุณ มาถึงขนาดนี้แล้ว แม่ผมเขาเข้าใจ”
“เข้าใจอะไรล่ะ รีบบอกความจริงคุณน้าเลย เดี๋ยวคุณน้าก็เข้าใจผิดหมดหรอก”
สีดาคิดว่าดาวประดับเขินเลยไม่อยากเซ้าซี้
“ไม่เป็นไร กินอะไรกันมาหรือยัง เดี๋ยวแม่ไปทำกับข้าวให้ ตามสบายนะหนูดาว”
“เอ่อ...มันไม่ใช่อย่างนั้นนะคะคุณน้า”
ศิวกรเห็นท่าร้อนรนของเธอก็ขำ ดาวประดับเลยหันมาแหว
“ไงล่ะคุณ...เห็นไหมว่าคุณน้าเข้าใจผิดหมดแล้ว”
“เอาน่า...ไม่เป็นไรหรอก ไป...เดี๋ยวผมพาคุณไปดูห้องดีกว่า”
พูดจบก็เดินนำขึ้นห้อง ดาวประดับขัดใจมาก แล้วหัวเสียกว่าเดิมเมื่อรู้ตัวว่าถูกหลอก ที่แท้สีดาไม่ได้ป่วย แต่เธอถูกเขาหลอกให้เดินทางมาต่างจังหวัดด้วย
ดาวประดับไม่รอช้า ไปเอาเรื่องศิวกรถึงในห้อง
“โอ๊ย! อะไรกันคุณ”
“ไหนบอกว่าแม่คุณไม่สบายไง”
“ถ้าผมไม่บอกอย่างนั้นแล้วคุณจะมากับผมไหม น่าคุณ...อยู่ที่นี่สักพัก พอให้เรารู้ว่าใครที่ต้องการทำร้ายคุณแล้วค่อยกลับก็ได้”
