ตะวันอาบดาว
ตอนที่ 14
คำตอบของเดชาทำให้หมอวีระโล่งใจรับลูกทันที
“ครับ...ต้องขอโทษคุณดาวจริงๆ เมื่อเช้าคุณปราณนท์มีอาการติดเชื้อแล้วทุกอย่างมันก็เลยแย่ลง ผมเลยบอกให้คุณเดชารีบโทร.บอกคุณดาวน่ะครับ”
“แล้วดาวขึ้นไปเยี่ยมคุณพ่อได้ไหมคะ”
เดชาถือวิสาสะตอบแทนหมอวีระอีกครั้ง
“ผมว่าอย่าเพิ่งดีกว่าครับ ตอนนี้ร่างกายคุณท่านยังอ่อนแอ แล้วอีกอย่างคุณดาวก็เพิ่งเจอเรื่องไม่ดีมา ผมว่าคุณดาวน่าจะกลับไปพักผ่อนดีกว่าครับ”
“แต่ว่า...”
“ไม่ต้องห่วงครับ ถ้ามีอะไรด่วนผมจะรีบโทร.บอกคุณดาวทันที”
ดาวประดับจะท้วงแต่เดชาไม่เปิดโอกาส หันไปกำชับธาดา
“ยังไงรบกวนสารวัตรช่วยจับคนร้ายให้เร็วที่สุดด้วยนะครับ”
“ผมจะพยายามอย่างสุดความสามารถครับ”
ดาวประดับสีหน้ายังกังวล ขณะที่ศิวกรมองเดชาด้วยความสงสัย
ooooooo
หลังประกาศไล่เชิญขวัญออกจากบ้านเขมวัฒน์ ช่อแพรก็ไม่รู้สึกตัวอีกเพราะถูกพยาบาลสาวฉีดยากล่อมประสาทชนิดรุนแรงให้ เมื่อได้สติอีกครั้งก็พบว่าตัวเองถูกมัดติดเตียงอย่างแน่นหนา
เชิญขวัญรออยู่แล้วเอ่ยถามยิ้มๆ “หลับสบายดีไหมคะ”
“เธอ...เธอฉีดยาอะไรให้ฉัน”
“ยากล่อมประสาทเหมือนเดิมแหละค่ะ แต่หมอวีระให้เพิ่มปริมาณยา คุณช่อจะได้ไม่มีแรงไปก่อเรื่องอะไรอีก”
“ไม่...ปล่อย...ปล่อยฉัน”
ช่อแพรพยายามดิ้นรนต่อสู้ฤทธิ์ยา เชิญขวัญมองมาด้วยความสมเพชแล้วแกล้งพูด
“เชิญค่ะ...คุณช่ออยากจะไปไหนก็ตามสบาย เลยนะคะ”
ขาดคำช่อแพรก็ทรุดลง ร่างกายไร้เรี่ยวแรงจนลุกไม่ขึ้น
“ทำไม...ทำไมฉันถึงไม่มีแรง”
เชิญขวัญยิ้มหยัน “ขวัญก็แค่ทำตามที่คุณช่อต้องการไงคะ คุณช่อบอกเองไม่ใช่เหรอคะว่าจะไม่ยอมให้ใครได้บ้านเขมวัฒน์ไป ขวัญก็เลยให้คุณช่ออยู่เฝ้าบ้านหลังนี้...ในห้องนี้ไงคะ”
เสียงหัวเราะของพยาบาลสาวทำให้ช่อแพรแค้นจัด แต่ก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากนอนติดแหง็ก บนเตียง
“ต่อไปนี้คุณช่อจะได้รับยาทุกๆสี่ชั่วโมง ถามว่าเยอะไปไหมสำหรับผู้หญิงตัวเล็กๆอย่างคุณช่อ มันก็เยอะไปนั่นแหละค่ะ แต่ถ้าไม่ทำอย่างนี้เดี๋ยวคุณช่อก็จะทำให้ขวัญเดือดร้อนอีก อย่าโทษขวัญเลยนะคะ ที่คุณช่อต้องเป็นอย่างนี้เพราะคุณช่อทำตัวเอง”
เชิญขวัญเยาะเย้ยอย่างสาแก่ใจแล้วออกจากห้อง ทิ้งให้ช่อแพรนอนแค้นแทบกระอักที่โดนหักหลังแบบนี้
ระหว่างที่ช่อแพรโดนกักขัง หมอวีระเต้นเป็นเจ้าเข้า เพราะโดนคณะกรรมการโรงพยาบาลสั่งสอบเรื่องที่เกิดกับดาวประดับ นพดลต้องปลอบให้ใจเย็น
“เอาน่าหมอ ไม่มีอะไรจะสาวมาถึงตัวหมอได้ไม่ใช่เหรอ”
“คราวนี้ไม่ได้...ต่อไปก็ต้องได้”
เมทินีฟังแล้วฉุน “อ้าว...ทำไมหมอพูดอย่างนี้ล่ะ รู้ไหมว่ามันเป็นลาง”
“ผมไม่รู้ว่ามันเป็นลางหรือเปล่า แต่ผมรู้ว่าไอ้สารวัตรไม่ปล่อยเรื่องนี้แน่ พอที...ต่อไปนี้ผมไม่ขอยุ่งอะไรอีก”
หมอวีระจะกลับแต่นพดลรั้งไว้ พยายามเกลี้ยกล่อม
“ใจเย็นสิหมอ มาด้วยกันขนาดนี้แล้ว ไม่ไปต่ออีกหน่อยเหรอ หมอไม่อยากเห็นขุมทรัพย์ของเขมวัฒน์หรือไง”
“พอดีผมเป็นคนไม่โลภน่ะ แค่ร้อยล้านที่คุณสัญญาจะให้ แค่นี้ผมก็พอใช้ไปทั้งชีวิตแล้ว”
หมอวีระพูดจบก็จะผละไป เดชาที่ฟังอยู่นานตัดสินใจพูดไล่หลัง
“แต่ถ้าทั้งชีวิตต้องอยู่ในคุก เงินร้อยล้านนั่นก็คงไม่มีประโยชน์”
หมอวีระหันขวับ สวนถามอย่างเอาเรื่อง “หมายความว่าไงเดชา”
“หมออย่าลืมสิ ถึงหมอจะถอนตัวตอนนี้แต่ลายเซ็นหมอในเอกสารรับรองการป่วยของช่อแพรก็ยังอยู่”
“นี่แกขู่ฉันเหรอ”
เดชาส่ายหน้า สำทับด้วยท่าทางเยือกเย็น
“ผมไม่ได้ขู่ ผมแค่พูดความจริง ผมรู้ว่าเรื่องวันนี้ทำให้หมอกลัว แต่ทางเดียวที่หมอจะรอดจากเรื่องนี้ไปได้ก็คือช่วยพวกเราทำเรื่องนี้ให้สำเร็จ”
