ตะวันอาบดาว
ธาดาสังหรณ์ใจไม่ดี กวาดตามองหาดาวประดับ กระทั่งสะดุดตาบุรุษพยาบาลเข็นเตียงมาตามทาง
เดชานั่นเองที่สวมหน้ากากปลอมตัวเป็นบุรุษพยาบาลเข็นเตียงที่มีร่างไร้สติของดาวประดับสวนกับสารวัตรหนุ่ม เมื่อธาดาตัดสินใจโทร.หาดาวประดับ ก็ได้ยินเสียงโทรศัพท์ดังจากเตียงคนไข้!
บุรุษพยาบาลชะงักอึดใจก่อนเข็นเตียงผ่านอย่างใจเย็น ธาดารีบตามไปขวาง
“มีอะไรครับ”
“มีเสียงมือถือดังอย่างนั้น คุณจะไม่ดูหน่อยหรือไง”
เดชาไม่ขยับ ธาดาสงสัยเลยขอดื้อๆ
“ผมขอดูศพหน่อย”
“คงไม่ได้ครับเพราะต้องรอให้ญาติผู้ตายอนุญาตก่อน”
“ผมเป็นตำรวจ ถอยออกมาจากรถเข็นด้วย”
ทันทีที่บุรุษพยาบาลถอย ธาดาก็กระชากผ้าคลุม เบิกตาโพลงเมื่อเห็นร่างดาวประดับ!
เดชาเห็นท่าไม่ดีโถมตัวทำร้ายธาดา แต่ศิวกรที่ตามมาช่วยขวางไว้ เดชาเลยโปะยาสลบธาดาและเอาขวดน้ำเกลือฟาดศิวกรจนสลบเหมือดแล้วรีบหนี
ธาดากับศิวกรถูกพาไปทำแผลแล้วนอนพัก กระทั่งสารวัตรหนุ่มฟื้นจากยาสลบและนักข่าวหนุ่มเริ่มขยับตัวได้ ลูกน้องตำรวจจึงรายงานผลการตรวจสอบที่เกิดเหตุ
“สารวัตรครับ...ผมดูกล้องของโรงพยาบาลแล้ว คนร้ายหนีไปทางประตูส่งของด้านหลังครับ”
“เก็บลายนิ้วมือในพื้นที่ที่เกี่ยวข้องและภาพจากกล้องวงจรปิดทุกมุมรอบโรงพยาบาล”
ลูกน้องผละไปทำตามคำสั่ง ธาดาหันหาศิวกรที่มองมาจากอีกมุมเงียบๆ
“ขอบใจ...เรื่องที่นายโทร.บอกฉันให้มาช่วยดาว”
“ตอนนั้นคนที่ผมคิดว่าน่าจะช่วยคุณดาวได้คงมีแค่สารวัตร”
“นายคิดว่าพวกมันต้องการตัวดาวไปทำไม”
“คำตอบของผมเป็นแค่เพียงจินตนาการกับการคาดเดา ผมก็อยากรู้ความจริงเหมือนกันว่าพวกมันเป็นใครและทำอย่างนี้ทำไม”
ธาดานิ่งคิดตามที่ศิวกรบอก ระหว่างนั้นพยาบาลออกมาจากห้องฉุกเฉินแจ้งทั้งคู่ว่าดาวประดับฟื้นแล้ว
ooooooo
เพราะแผนลวงมาฆ่าไม่สำเร็จ หมอวีระเลยต้องสวมบทคุณหมอใจดีตรวจอาการให้ดาวประดับ ธาดากับศิวกรเป็นห่วงเธอมากและอยากรู้ถึงสาเหตุที่เธอไปนอนสลบบนเตียงคนไข้
“คุณจำได้ไหมว่าเกิดอะไรขึ้น”
“ฉันนั่งรอหมอวีระอยู่ในห้องนึง แล้วฉันก็ได้ยินเสียงคนเดินเข้ามาแล้ว...ฉันจำได้แค่นี้”
ธาดากับศิวกรมองหน้ากันเครียดๆ หมอวีระไม่อยากโดนสงสัยรีบออกตัว
“ผมก็แปลกใจ เพราะพอผมมาถึงห้องก็ไม่เห็นคุณดาวแล้ว มารู้อีกทีตอนมีคนมาแจ้งว่าคุณดาวโดนทำร้าย”
“แล้วหมอให้คุณดาวมาที่นี่ทำไมครับ”
คำถามของศิวกรทำให้หมอวีระไปไม่ถูก โชคดีเดชาโผล่มาแก้เกมทัน
“ผมเป็นคนโทร.บอกให้คุณดาวมาที่นี่เอง”
สีหน้าแปลกใจของทุกคนไม่ได้ทำให้เดชาหวั่นไหว ตีหน้าซื่อถามดาวประดับ
“คุณดาวเป็นยังไงบ้างครับ ผมเพิ่งได้ข่าวเรื่องที่คุณดาวโดนทำร้าย”
ศิวกรลอบสังเกตท่าทีคนสนิทของปราณนท์แล้วอดแซะไม่ได้
“คุณโทร.บอกให้คุณดาวมาที่นี่ แล้วตัวคุณอยู่ที่ไหน”
“นายถามฉันเหมือนสงสัยว่าฉันไปทำอะไรมางั้นเหรอ”
เดชาจ้องหน้าเอาเรื่อง ธาดาต้องช่วยศิวกรอีกแรง
“ผมเองก็อยากรู้เหมือนกัน”
สายตาเหมือนสำรวจตรวจตราของสารวัตรหนุ่มทำให้เดชาต้องโกหกเพื่อตัดปัญหา
“ผมอยู่ที่วัด...อธิษฐานให้คุณท่านผ่านวันนี้ไปให้ได้”
ดาวประดับฟังแล้วคิดได้ หันหาหมอวีระเพื่อถามเรื่องอาการของปราณนท์
“อาหมอคะ...แล้วคุณพ่อล่ะคะ คุณพ่อเป็นยังไงบ้าง”
หมอวีระชะงักอึดใจ เหลือบตาไปทางเดชาที่รีบตอบแทน
“ปาฏิหาริย์มีจริงครับคุณดาว เมื่อกี้หมอวีระโทร.บอกผมระหว่างทางกลับมาที่โรงพยาบาลว่าคุณท่านตอบสนองกับยาฆ่าเชื้อที่ให้ไปครับ”
