อินทรีแดง

วิน วามกับอังคารและวุธเดินมาสมทบกับชาติซึ่งมองทั้งสี่คนงงๆว่ามาที่นี่ได้อย่างไร วุธเห็นเขาทำตัวผิดปกติมา 2-3 วันแล้ว พวกเราก็เลยซุ่มตามรอยเขา มาปฏิบัติการลับน่าจะชวนกันบ้าง ชาติได้แต่แค่นหัวเราะ

“ไอ้สิงห์มันพูดถูกแล้วล่ะ พวกคุณบุกรุกสถานที่ยามวิกาล กระทืบพวกคุณให้เหมือนหมาก็ไม่ผิดอะไร” เทียมพูดจบยกมือให้สัญญาณสมุนลุย...

ขณะที่หน่วยพิฆาตไป่หลงกับเทียมและสมุนเปิดศึกกำปั้นกันอยู่ที่ลานจอดรถ สิงห์เปิดคอมพิวเตอร์ของเทียม ต้องใส่รหัสสำหรับเปิดใช้งาน เขานึกถึงตอนที่ตัวเองทำเป็นเล่นมือถือ เห็นเทียมป้อนรหัสคอมพิวเตอร์ก็แอบจำรหัสไว้ เขาคีย์ตามรหัสเหล่านั้น มันถูกต้องเปิดเข้าใช้งานได้ เขารีบคลิกเลือกโฟลเดอร์แบบสุ่มๆเท่าที่เวลาจะมีให้ แล้วก๊อบปี้ลงแฟลชไดรฟ์...

อังคาร วามกับวุธและวินซัดกับสมุนของเทียมอย่างเอาเป็นเอาตาย ขณะที่ชาติเปิดศึกกับเทียมยังไม่ทันจะรู้แพ้รู้ชนะ มีตำรวจในพื้นที่เข้ามาห้ามศึกเสียก่อน วินเดินเข้าไปหาตำรวจท้องที่พร้อมกับแสดงบัตรตำรวจให้ดู แล้วพาไปยังมุมหนึ่งห่างออกมากระซิบกระซาบบางอย่างกัน

เสียงต่อสู้กันเงียบไป ทำให้สิงห์ร้อนใจมากเพราะก๊อบปี้ข้อมูลยังไม่เสร็จ...

ตำรวจเรียกชาติกับเทียมมาคุยให้ถือว่าทั้งสองฝ่ายเลิกแล้วต่อกัน เทียมยอมจบแต่อย่าให้มีครั้งหน้าก็แล้วกัน ชาติไม่พูดอะไรได้แต่มองหน้าอีกฝ่าย ตำรวจไม่อยากให้มีปัญหาอีก ดันชาติไปขึ้นรถวุธกับพวก ก่อนจะพากันขับรถออกไป ตำรวจแน่ใจว่าพวกนั้นไปแล้วจึงขับรถกลับ เทียมยืนมองสักพัก หันหลังเดินกลับออฟฟิศ...

กว่าเทียมจะเดินเข้ามาในบริษัท สิงห์ก็ก๊อบปี้ข้อมูลลงแฟลชไดรฟ์เรียบร้อย นึกขอบคุณชาติที่ช่วยทำให้งานของตัวเองง่ายขึ้น...

หน่วยพิฆาตไป่หลงไม่ได้แยกย้ายกันกลับบ้านแต่ชวนกันไปนั่งกินข้าวต้มข้างทาง ชาติขอบคุณเพื่อนๆ ที่ไปช่วย วินตำหนิเขานึกอย่างไรถึงบุกเดี่ยวไปที่นั่น

“ฉันได้เบาะแสมา เข้าไปสืบเรื่องปีศาจดำ แต่มีบางอย่างที่บอกพวกแกไม่ได้เลยต้องไปคนเดียว”

อังคารกับวินเข้าใจถึงความจำเป็นของชาติ แต่วามไม่เป็นเช่นนั้นต้องอธิบายยืดยาวถึงได้เข้าใจ วุธเองก็ไม่อยากเซ้าซี้หากชาติเล่าไม่ได้ก็ไม่ต้องเล่า แล้วถามเรื่องเทียมจะว่าอย่างไร

“ฉันแหวกหญ้าให้งูตื่นแล้ว พรุ่งนี้ต่อให้ขอหมายได้ ไปค้นก็ไม่เจออะไรหรอก...เฮ่อ” ชาติถอนใจเซ็ง...

โรมเอาแฟลชไดรฟ์ที่ได้มาให้จิ๊บช่วยดู เธอหายไปที่คอมพิวเตอร์อึดใจก็เอาแฟลชไดรฟ์มาคืน บอกว่าโฟลเดอร์พวกนี้มีรหัสกำกับไว้ทุกตัวเข้าดูไม่ได้ เขาบ่นอุบนี่เธอทำอะไรไม่ได้เลยหรือ

“บอกหลายครั้งแล้วนะว่าจิ๊บไม่ใช่แฮกเกอร์ บอกไปแล้วก็ลืมพอบอกซ้ำก็หาว่าบ่น เฮ้อ...คนเป็นลูกน้องถึงอย่างไรก็ต้องผิดสินะ”

“แฮ็กก็ไม่ได้ยังจะมาจิกกัดอีก จริงๆวะ...แล้วจะทำไงต่อวะเนี่ย” โรมถอนใจหนักใจ

ooooooo

โรมคิดอยู่ทั้งคืนว่าจะทำอย่างไรกับแฟลชไดรฟ์นี้ดี นึกขึ้นได้ว่าวาสนาเคยพูดถึงเพื่อนของเธอที่เป็นนักแฮกเกอร์ขั้นเทพ จึงส่งจดหมายเชิญไปให้ในฐานะอินทรีแดง นัดเจอกันที่ร้านอาหารเก่าเวลาเดิม...