อินทรีแดง

ผู้เป็นน้ามองไปที่รูปถ่ายของรัชกร “เธอสองคนเหมือนลูกของฉัน...ฉันจะช่วยเธอทั้งในบทบาทอินทรีแดงและโรม จะไปสืบเรื่องอะไรก็ไปเถอะขอแค่อย่างเดียว อย่าตายก็แล้วกัน ถ้าเธอตาย ฉันไม่มีวันให้อภัยเธอเลย”...

จางเฟยหย่วนไม่ได้ถูกคุมขังที่สำนักงานตำรวจแห่งชาติที่เดียวกับครีม แต่ถูกกักตัวไว้ที่เซฟเฮาส์แห่งใหม่ของหน่วยพิฆาตไป่หลง ทนายความมาหาเขาโดยมีเจ้าหน้าที่คนหนึ่งนั่งอยู่ด้วย จางเฟยหย่วนชมทนายตัวเองว่าเก่งมากที่มาหาตนถึงที่นี่ได้ ทนายบ่นอุบว่าต้องเซ็นข้อตกลงเกือบสิบแผ่นกว่าตำรวจจะยอมให้มาที่นี่

“ผมเข้ามาหาคุณได้ก็จริง แต่เรื่องจะเอาคุณออกไปน่ะ ยากมาก...ยากมากๆ”

“อีกยี่สิบสี่ชั่วโมงถ้าคุณเอาผมออกไปไม่ได้ ก็ช่วยจัดการเรื่องไล่ตัวคุณเองออกให้ผมด้วย”

“ผมจะรีบหาทางครับ”

“ฝากไปบอกคนของผมด้วย อยู่เฉยๆเก็บตัวให้เงียบที่สุด โค้งสุดท้ายแล้วอย่าทำอะไรให้เสียแผนใหญ่”

ทนายรายงานว่าทุกคนเก็บตัวรอการลงมือครั้งสุดท้าย แล้วแจ้งว่ามีข่าวร้ายจากครีม ตอนนี้เธอบาดเจ็บสาหัสจากบาดแผลถูกแทง จางเฟยหย่วนยอมรับว่าข่าวครีมบาดเจ็บเป็นข่าวร้ายจริงๆ แต่ข่าวร้ายที่สุดคือเธอไม่ตาย จะทำให้หนีลำบากจะให้ทิ้งไว้ก็ไม่ได้ ถามว่าตนจะไปเยี่ยมเธอได้ไหม

“ท่าทางจะยากมากๆอีกเหมือนกัน”

จางเฟยหย่วนกระซิบกับทนายให้ด่าตนเหมือนตนไปฆ่าพ่อแม่ของเขาแล้วเอาปากกาแทงตน ทนายมัวแต่อึ้ง จางเฟยหย่วนรำคาญที่เขาชักช้าขู่ถ้าไม่ทำทันที ตนจะส่งคนไปฆ่าครอบครัวของเขา ทนายไม่มีทางเลือก ด่าจางเฟยหย่วนว่าสารเลวแล้วหยิบปากกาหมึกซึมแทงหัวไหล่ นายใหญ่ไป่หลงร้องลั่นลงไปดิ้นพราดๆ

ooooooo

ในเวลาต่อมา จางเฟยหย่วนที่ทำท่าจะเป็นจะตายถูกนำตัวใส่เปลรถเข็นพาไปยังรถพยาบาลที่จอดรออยู่หน้าเซฟเฮาส์ คนขับรถรีบขึ้นประจำที่ พร้อมกับวิทยุแจ้งศูนย์

“พ.1 กำลังจะออก ผู้ป่วยถูกแทงอาการสาหัส ขอการสนับสนุนเส้นทางด้วย”

บุรุษพยาบาลกำลังจะเข็นเปลคนไข้ขึ้นรถ ชาติกับมนตรีเข้ามาเอาเท้าขวางเปลไว้ แล้วสับกุญแจมือที่ข้อมือจางเฟยหย่วนล็อกกับเปล ชาติเตือนเจ้าหน้าที่คุมตัวว่าอย่าประมาท

“แต่ว่าเขาถูกแทง”

มนตรีไม่ค่อยเชื่อเท่าใดนัก เปิดเสื้อจางเฟยหย่วนเอานิ้วจิ้มเข้าไปในแผลเขาถึงกับร้องลั่น มนตรี

ต่อว่าเขาว่าอย่าเว่อร์ไปหน่อยเลย แผลตื้นเท่าไก่จิก แล้วสั่งให้บุรุษพยาบาลพาไปห้องพยาบาลแทน แผลแค่นี้ไม่ต้องไปถึงโรงพยาบาล จางเฟยหย่วนมองหน้ามนตรีไม่พอใจ ชาติส่งลูกกุญแจสำหรับไขกุญแจมือให้เจ้าหน้าที่คุมตัว จากนั้นบุรุษพยาบาลเข็นเปลนอนของจางเฟยหย่วนกลับเข้าข้างใน ชาติหันมองมนตรี

“สารวัตรครับ ผมอยากไปเยี่ยมครีม”...

ครู่ต่อมา ชาติมาเยี่ยมครีมที่อาการไม่ค่อยดีนัก ต้องใส่เครื่องช่วยพยุงชีพและมีหน้ากากให้ออกซิเจนครอบอยู่ เธอเห็นเขามาก็ถอดหน้ากากออก พยาบาลจะทักท้วงแต่เธอยกมือห้ามไว้ ชาติเสียใจกับเธอด้วยที่เราต้องเจอกันในสภาพนี้ เธอตัดพ้อนี่เขามาเยี่ยมหรือมาเยาะเย้ยเธอกันแน่

“ผมมาสอบถามข้อมูลในฐานะตำรวจ”

“อ้อ นึกว่าในฐานะผู้ชายที่หลงรักฉันซะอีก มีอะไรจะสอบถามฉันเหรอคะคุณตำรวจ”

“อะไรคืองานสุดท้ายของกานดา”