อินทรีแดง

“จริงของนายใหญ่ งั้น...แด่ความสำเร็จ”

นายใหญ่ไป่หลงชนแก้วกับครีมดื่มให้กับความสำเร็จ เธออดถามไม่ได้ว่าเขาเชื่อ ดร.โชติแค่ไหน

“ช่างหัวมันสิ ภูต 2 รายงานถูกแล้วมันบ้าไปแล้วดูตาก็รู้ แต่มันสร้างหน่วยรบอมนุษย์ให้เราได้

มันก็จบ จะเอาเงินไปทำอะไรก็เรื่องของมัน แล้วที่สำคัญที่สุด มันช่วยชีวิตเธอ”

ครีมชวนจางเฟยหย่วนดื่มให้กับชีวิต ทั้งสองคนชนแก้วกันอีกครั้ง เขาแนะให้เธอหนีออกไปตั้งหลักนอกประเทศก่อน ส่วนเขาจะอยู่ซึมซับกับความสำเร็จของไป่หลงที่นี่ ครีมจะอยู่กับเขา อยากอยู่ดูศัตรูของเราท้อแท้ อัปยศ อยากดูคนไทยตกใจและสิ้นหวัง

“ฉันจะอยู่เพื่อเหยียบย่ำคนแพ้ มันคือรสชาติของผู้ชนะ...แด่ชัยชนะ”

“แด่ชัยชนะ” จางเฟยหย่วนชนแก้วกับครีมด้วยจิตใจฮึกเหิม

ooooooo

ครั้นฟ้ามืด ไฟในโรงงานเปิดอัตโนมัติ ศพลุงยามยังอยู่ที่เดิม ส่วนศพลุงตี๋ตอนนี้ร่วงลงมากองอยู่ข้างประตูรถ ในตัวอาคารศพพิโรธกับพายุยังอยู่ที่เดิมเช่นกัน

ภายในห้องเย็น อินทรีแดงโอบกอดวาสนาที่หน้าซีดเซียวปากสั่นเพราะความหนาวไว้แนบอก อยู่ๆเขาหัวเราะออกมา เธอเงยหน้ามองเขาถามว่าขำอะไร เขาไม่อยากเชื่อว่าตัวเองจะตกอยู่ในสถานการณ์แบบนี้ เคยฝ่าดงกระสุนปืน เคยแหกด่านตำรวจ อะไรที่โหดๆผ่านมาหมดแล้ว แต่ดัน

ตกม้าตายที่ห้องเย็นต่างจังหวัด

“ยังขำออกอีกนะ”

“สมมติว่าเราตายไปเจอยมบาล...ยมบาล

อ่านรายงาน อ้าวเฮ้ย ไอ้สองคนนี้มันหนาวตาย

ในเมืองไทยโว้ย คงขำกลิ้งกันทั้งนรก” อินทรีแดงหัวเราะให้กับมุกของตัวเอง พลอยทำให้วาสนา

ขำไปด้วย

“ไม่กลัวขายขี้หน้าเหรอไง ที่คนอย่างอินทรีแดงต้องมาตายในที่แบบนี้น่ะ”

“จะมีแต่คนอิจฉาผมล่ะสิไม่ว่า”

วาสนามองเหล่จะอิจฉาเขาเรื่องอะไร อินทรีแดงอธิบายว่าอิจฉาเพราะในวินาทีสุดท้ายของชีวิต เขาได้อยู่เคียงคู่กับผู้หญิงสวยที่สุด กล้าหาญที่สุดและมีคุณธรรมที่สุด

“ปากหวานเกินไปแล้วนะ”

“ผมอยากให้คุณรู้สึกอบอุ่นใจในตอนที่เราหนาวกายแบบนี้” อินทรีแดงว่าแล้วกระชับอ้อมกอดแน่นขึ้น

หญิงสาวมีเรื่องจะขอร้องเขา หากเราไม่รอดไปจากที่นี่เธออยากเห็นตัวจริงของเขา อินทรีแดงรับปากถ้าถึงจุดนั้นจริงๆเขาจะถอดหน้ากากออก แต่ตอนนี้เรายังอยู่ห่างไกลจากจุดนั้นมาก อย่าเพิ่งมองโลกในแง่ร้าย เขาเชื่อว่าเราต้องรอดแน่ๆ และจะขอกอดเธอไว้อย่างนี้จนกว่าเราจะรอดออกไปได้ วาสนาหลับตาซุกกับอกเขาโดยที่เขาก้มลงจูบหน้าผาเธออย่าง

อ่อนโยน...

ขณะเดียวกัน ดร.โชติได้รับพัสดุรวดเร็ว

อย่างใจหวัง จากนั้นเอากล่องพัสดุไปที่อีกห้องซึ่งมีเครื่องไม้เครื่องมือทันสมัย ฉีกกล่องออกเทสารเคมีข้างในใส่ลงในเครื่องมือของเขาแล้วกดปุ่มเดินเครื่อง ไม่นานนัก สารเคมีทำปฏิกิริยากันจนได้สารละลายสีดำกับสีขาวจำนวนหนึ่ง เขานำขวดที่ใส่สารทั้ง

สองชนิดพร้อมเข็มและหลอดฉีดยาไปยังห้องที่ปั้น

นอนอยู่ เอาหน้ากากออกซิเจนออก ลูบหัวลูกด้วยความรักใคร่

“พ่อ...พ่อจะทำให้ผมเป็นอมนุษย์อีกเหรอครับ”

“ไม่...พ่อพัฒนายาให้ดีกว่าครั้งที่แล้ว ยาตัวนี้พ่อตั้งชื่อมันว่าอสูร ในตัวเราทุกคนมีพลัง

รุนแรงมาก แต่ธรรมชาติต้องซ่อนมันไว้เพราะมันเป็นพลังแห่งการทำลายล้าง มันรุนแรงจนคาด

Powered by Froala Editor