อินทรีแดง

ที่ตึกแถวร้าง ดร.โชติเริ่มเป็นกังวล ฉีดยาไปตั้งนานแล้วทำไมปั้นยังไม่ยอมตื่น พยายามปลุกลูกก็นอนนิ่งไม่ไหวติง บ่นพึมพำกับตัวเองหรือว่าของที่สั่งมาไม่บริสุทธิ์แล้วออกจากห้องลูกจะไปห้องทดลอง อังคารกับพัลลภที่ซุ่มอยู่โผล่พรวดมาล็อกตัว ปิดปากไม่ให้ส่งเสียง มนตรีกับชาติพร้อมปืนในมือเข้าไปในห้องของปั้น เห็นเจ้าของห้องนอนสวมหน้ากากออกซิเจนไม่ตอบสนองเสียงเรียกใดๆ

มนตรีจำไม่ได้เพราะปั้นสวมหน้ากากอยู่ คิดว่าคงไม่มีพิษมีภัยอะไรส่งสัญญาณให้ชาติออกไปทิ้งปั้นไว้ จากนั้นตรงไปหา ดร.โชติที่ถูกอังคารกับพัลลภและประชิดควบคุมตัวอยู่หน้าตัวตึก มนตรีสอบถาม ดร.โชติว่าจางเฟยหย่วนกับครีมอยู่ที่ไหน เขาไม่ยอมให้ความร่วมมือบอกคำเดียวว่าไม่รู้ ชาติหมดความอดทนควักมีดพกขึ้นมาตวัดทีเดียวปอยผมของเขาขาดร่วงลงมา ดร.โชติกลัวจัดยอมเปิดปาก

“จางเฟยหย่วนกับครีมไปอยู่ที่ใหม่แล้ว ผมไม่รู้อยู่ตรงไหน แต่เช็กจากพวกอมนุษย์ได้พวกมันมีชิปฝังอยู่”

มนตรีสั่งให้ ดร.โชติเช็กที่อยู่ที่ว่าเดี๋ยวนี้ เขายังไม่ทันทำอะไร ปั้นปรากฏตัวขึ้นเสียก่อน ครั้นเห็นหน้าเขาชัดๆมนตรีจำได้ว่าเขาคืออมนุษย์ตัวแรกของ ดร.โชตินั่นเอง

“ดีใจที่สารวัตรจำผมได้ แต่ผมไม่ใช่อมนุษย์ ผมคือเหนือมนุษย์ พวกคุณไม่น่าทำร้ายพ่อผมเลย” พูดจบปั้นเล่นงานประชิดกับพัลลภที่ชักปืนเล็งใส่จนกระเด็นไปคนละทิศละทาง ชาติ อังคารและมนตรีต่างระดมยิงใส่เขาที่ย่างสามขุมเข้าหาไม่สะทกสะท้านกับห่ากระสุนที่พุ่งใส่ ประชิดกับพัลลภวิ่งไปที่รถเอาปืนลูกซองกับไรเฟิลมาช่วยระดมยิงแต่ทำอะไรเขาไม่ได้

“ตอนนี้รู้แล้วใช่ไหมครับว่าเหนือมนุษย์คืออะไร ถ้าพวกคุณยังไม่ไปผมจะฆ่าพวกคุณ...ไปซะ”

“เราต้องการรู้ที่อยู่ของจางเฟยหย่วน” มนตรีพูดไม่ทันขาดคำ ปั้นพุ่งมาอัดจุกตัวงอ แล้วใช้มือข้างเดียวบีบคอสารวัตรหนุ่มยกตัวลอยขึ้นจากพื้น ขู่จะฆ่าเขาเป็นคนแรก อินทรีแดงหย่อนตัวลงมาทางด้านหลังปั้น ยกปืนจ่อหู ดร.โชติเห็นเหตุการณ์โดยตลอดกลับไม่เตือนลูกตัวเอง อินทรีแดงยิงรัวไม่ยั้ง ปั้นกลับไม่สะดุ้งสะเทือนทิ้งร่างมนตรีแล้วหันขวับ พอเห็นว่าเป็นอินทรีแดงบอกให้ถอยไป อย่ายุ่งตนไม่อยากทำร้ายเขา

“ฉันถอยไม่ได้ นายขวางทางระหว่างฉันกับไป่หลง”

“ไม่ถอยก็ตาย” ปั้นชกอินทรีแดงหมัดเดียวลอยละลิ่ว อังคารลากปืนยิงจรวดจากรถมายิงใส่ปั้นเสียงระเบิดดังสนั่น พอฝุ่นควันจางปั้นยังคงยืนอยู่ที่เดิมไม่มีแม้แต่รอยขีดข่วน ทุกคนต่างตะลึง อินทรีแดงพยายามใช้ไม้นวมพูดกับเขาดีๆให้เลิกเป็นขี้ข้าให้ไป่หลง เขาบอกว่าอินทรีแดงเข้าใจผิดไป่หลงต่างหากที่เป็นเครื่องมือของเขา อินทรีแดงไม่เข้าใจเขาจะขัดขวางตนกับตำรวจทำไม ไป่หลงไม่เกี่ยวอะไรกับเขาสักหน่อย

“ผมต้องการใช้ไป่หลงให้สร้างหายนะ เซ็ตซีโร่ประเทศไทยแล้วผมจะวางรากฐานใหม่และนำประเทศนี้สู่ความเจริญ”

“ก่อนจะถึงจุดนั้นจะมีคนตายมากมาย ความเจริญ แบบไหนที่ปั้นจะสร้าง ความเจริญบนซากศพงั้นเหรอ”

ปั้นเริ่มลังเล ก่อนจะตัดบทไล่อินทรีแดงกับตำรวจไปให้พ้นขณะที่ยังมีโอกาส ดร.โชติสั่งให้เขาฆ่าพวกมัน เราให้โอกาสมันมากพอแล้ว ถ้าเขาไม่พวกฆ่ามันจะไม่มีใครเคารพนับถือ เขาต้องแสดงความเด็ดขาดให้โลกรู้

“พ่อพูดถูก” ปั้นว่าแล้วเดินเข้าหาอินทรีแดงกับพวกตำรวจซึ่งเล็งปืนเตรียมลั่นไก สถานการณ์ตึงเครียดทันที

ooooooo

ก่อนอินทรีแดงกับพวกตำรวจจะเสียทีให้ปั้น กุหลาบย่องมาด้านหลังล็อกตัว ดร.โชติ เอาปืนจ่อหัว ขู่ปั้นถ้าไม่ยอมหยุดพ่อของเขาตายแน่ เขาอยากรู้ว่ากุหลาบเป็นใครต้องการอะไร เธอมีเรื่องจะคุยด้วย เขามองลังเล

“อย่าบอกนะว่าคุณกลัวฉัน”

“ผมไม่กลัวคุณ ผมไม่กลัวใคร ปล่อยพ่อผมได้แล้ว ผมรับปากจะคุยกับคุณ”

กุหลาบเก็บปืนผลัก ดร.โชติออกไป มองอินทรีแดงแวบหนึ่งแล้วเดินนำปั้นออกไป มนตรีเดินมาหาอินทรีแดงถามว่าเพื่อนของเขาจะจัดการปั้นอย่างไร อินทรีแดงยังนึกไม่ออกแล้วย้อนถามมนตรีว่าคิดอย่างไร

สารวัตรหนุ่มยังนึกไม่ออกเหมือนกัน ดร.โชติอาจจะพัฒนายาของเขาไปถึงจุดสุดยอดแล้วทำให้ปั้นเป็นอมนุษย์ที่ไม่มีจุดอ่อน อินทรีแดงไม่อยากเชื่อว่าปั้นจะไม่มีจุดอ่อน ดร.โชติเข้ามายืนใกล้ทั้งคู่ตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้

“ไม่มีอะไรในโลกนี้ทำอันตรายปั้นได้ ไม่ว่าคุณจะหาวิธีทำร้ายปั้นยังไง ต่อให้ยิงหู จุดไฟเผา แช่น้ำกรด แต่สุดท้ายเซลล์ของปั้นจะซ่อมแซมตัวเองได้ในเวลาอันรวดเร็ว คนทั้งโลกต้องสยบต่อปั้น” ดร.โชติยิ้มมั่นใจ...

บนดาดฟ้าของตึกแถวร้าง ปั้นคุยให้กุหลาบฟังว่ายาที่พ่อของเขาพัฒนาขึ้นมาใหม่ทำให้สติปัญญาของเขาพัฒนาขึ้นมาก การเชื่อมโยงข้อมูลในสมองเร็วขึ้น นั่นทำให้เขาฉลาดขึ้นในทุกวินาที เธอพยายามพูดกรอกหูให้เขาตระหนักว่าความคิดจะเซ็ตซีโร่ประเทศไทยของ ดร.โชติเป็นความคิดที่ผิดมหันต์ เพราะนั่นจะทำให้มีคนตายมากมาย คนที่ตั้งใจทำให้คนอื่นลำบากแล้วไปช่วยทีหลังคือวีรบุรุษจอมปลอม ปั้นเห็นด้วย

“คนแบบนั้นเป็นคนเลวและเลือดเย็นมาก”

“ถ้าคุณรู้ตัวแล้วก็หยุดเถอะ”