อินทรีแดง
ตอนที่ 12
“หน้าอย่างคุณต่อให้อยากเป็นขี้ข้าผม ก็ใช่ว่าผมจะเอานะ ผมรักษาอาการบาดเจ็บของคุณมา
ตั้งแต่แรก ตราบใดที่คุณยังไม่หายดีคุณต้องเชื่อฟังผม”
“เอ้า งั้นถือว่าผมหายดีแล้วก็ได้ นี่ไงเดินเหินเป็นปกติ”
กุหลาบไม่เชื่อลุกมาผลักโรมซึ่งพยายามปัดมืออีกฝ่ายออก แต่สู้แรงเธอไม่ได้โดนผลักเซถลาเกือบล้มต้องเกาะผนังห้องไว้ กุหลาบมองเขาอย่างท้าทาย โรมจำต้องรับคำท้าเดินเข้ามาต่อย กุหลาบหลบทันสวนถูกโรมกลิ้งเป็นลูกขนุน แล้วเดินมายืนค้ำเขาไว้
“ถ้าผมเห็นคุณออกงานดื่มเหล้าอีก คุณจะโดนหนักกว่านี้สองเท่า” กุหลาบขู่จบเดินออกจากห้อง โรมยังไม่ยอมแพ้เตะตัดขา เธอตีลังกาหลังหลบทัน แถมตอนลงพื้นจะกระทืบเป้าเขาอีกด้วย โรมถึงกับร้องเสียงหลง
“ถ้าไม่คิดว่าอาจจะต้องใช้ในวันหน้าล่ะก็ ผมจะเหยียบให้เละเลย”
“หมายความว่าไงวะ แกจะมาใช้งานอะไร นี่มันของของฉันนะโว้ย”
“ปวกเปียก” กุหลาบมองเป้าโรมอย่างดูแคลน เขาโมโหที่ถูกหยามลุกขึ้นจะต่อย เธอคว้ากำปั้นเขาผลักออก ถึงกับเซเสียหลักล้ม “ปวกเปียกจริงๆ
ตอนนี้หมัดคุณต่อยมดยังไม่ตาย หัดเจียมตัวซะบ้าง” กุหลาบเดินออกจากห้องไม่สนใจอีก โรมมองตามแค้นใจหมายหัวกุหลาบไว้จะต้องเอาคืนให้ได้...
คำพูดและท่าทางดูแคลนของกุหลาบ ทำให้โรมเกิดฮึดขึ้นมา กลับถึงรังอินทรีก็ออกกำลังกายอย่างหนัก ทั้งวิ่งบนลู่ ทั้งฝึกฝนการต่อสู้หวังจะให้ร่างกายและจิตใจกลับมาแข็งแรงเหมือนเดิม
ooooooo
ที่อาคารแห่งหนึ่ง ภายนอกดูเหมือนอาคารร้างแต่ภายในกลับเป็นเซฟเฮาส์ของไป่หลง เหล่าสมุนเดินกันให้ควั่ก กริชกับพิโรธเปิดประตูห้อง ห้องหนึ่งเข้ามา เห็นพายุนอนอยู่บนเตียง จุดที่โดนกระสุนมีแผ่นโลหะปะไว้
สภาพของพายุดูชอบกลมากขึ้นทุกที ที่ท้ายทอยของมันมีสายดาต้าเชื่อมต่อกับคอมพิวเตอร์
“ร่างกายพายุมันแข็งแรงมากโดนยิงหนักๆมากี่ครั้งก็สามารถซ่อมแซมกลับมาเป็นกำลังให้เรา”
“ตอนแรกๆมันดูไม่เหมือนพายุ แต่ตอนนี้มันดูไม่เหมือนคนด้วยซ้ำ” พิโรธมองเพื่อนรักอย่างเวทนา
“มันเป็นคนผสมเครื่องจักร สมองยังสั่งงานร่างกาย แต่คิดได้ตามโปรแกรมที่เราป้อน”
“ถ้าผมโดนยิง ปล่อยผมตายเถอะผมไม่อยากมีสภาพแบบนี้” พูดจบพิโรธตรงไปที่ห้องกักขัง จิ๊บยังไม่ได้สติถูกมัดมือมัดเท้าติดกับเก้าอี้ มันเอาน้ำสาดใส่หน้าปลุกเธอให้ตื่น จิ๊บเห็นมันก็ตะคอกใส่ว่าเป็นใครต้องการอะไร เขาเป็นคนของไป่หลง ต้องการให้เธอบอกมาว่าอินทรีแดงเป็นใคร เธออ้างว่าไม่รู้ พิโรธตบหน้าเธอฉาดใหญ่ ให้คายความลับว่าใครคืออินทรีแดง ครั้นไม่ได้คำตอบมันก็ซ้อมเธอจนสลบ เอาน้ำสาดให้ฟื้นแล้วถามคำถามเดิม
“ใครคืออินทรีแดง”
“ฉันไม่รู้” จิ๊บยืนกราน พิโรธไม่พอใจตบเธอเลือดกบปาก สลบเหมือด ครั้นเธอฟื้นคืนสติอีกครั้งพบว่าตัวเองอยู่ลำพังในห้องกักขัง ตัวเปียกโชกน้ำนองพื้น เธอมองไปที่โป๊ะไฟ แล้วค่อยๆขยับเก้าอี้ไปใกล้ๆ...
