อินทรีแดง

“ข่าวนี้แลกมาด้วยชีวิตสายข่าวหลายคน เป้าหมายของไป่หลงคือคนชื่อเอ็มที เขาคนนี้กุม ความลับสำคัญของไป่หลง ปัญหาใหญ่คือทันทีที่เรารู้ร่องรอยของเอ็มที ไป่หลงก็จะรู้เช่นกัน ที่ผ่านมาไป่หลงลงมือเร็วกว่าเราก้าวหนึ่งเสมอ ทันทีที่ผมรู้ข่าวเอ็มที ผมจะส่งข่าวบอกคุณ หวังว่าคุณจะเร็วกว่า ไป่หลงชิงตัวเอ็มทีมาให้ได้”

อินทรีแดงมองไปทางรถลีมูซีน เห็นพิโรธเข้าไปกระชากตัวเอ็มทีออกจากรถ ขณะที่สมุนยิงคนขับรถทิ้ง เอ็มทีไม่ยอมให้จับง่ายๆชักปืนยิงสมุนตายไปหลายคน พิโรธจึงต้องลงมือเองจัดการเขา อยู่หมัด จากนั้นพาขึ้นรถขับออกไปอย่างรวดเร็ว อินทรีแดงได้แต่นั่งดูไม่ทำอะไร...

ผ่านไปพักใหญ่ รถของมนตรีกับหน่วยพิฆาตไป่หลงแล่นมาเจอรถลีมูซีนของเอ็มทีจอดอยู่ริมถนน มีไทยมุงเต็มไปหมด พอเห็นตำรวจมาไทยมุงเปิดทางให้ มนตรีกับพวกรีบไปตรวจที่เกิดเหตุ ส่วนวินวิ่งไปสอบถามพยานว่ามีใครรู้เห็นอะไรหรือไม่ สักพักเขากลับมารายงานว่าพวกไป่หลงจับตัวเอ็มทีไปแล้ว ชาติรายงานบ้าง

“ในรถไม่มีเบาะแสอะไรเลยครับ”

“อินทรีแดง ทำไมคุณไม่หยุดพวกมัน” มนตรีพึมพำหน้าเครียด

ooooooo

พิโรธพาเอ็มทีมากักขังไว้ที่เซฟเฮาส์แห่งเดียวกับที่จับจิ๊บมาขัง สอบถามเขาเป็นภาษาอังกฤษว่าเขาบอกความลับของเราให้ใครรู้บ้าง

เอ็มทีหัวเราะแทนคำตอบ พิโรธไม่พอใจเงื้อหมัดจะต่อย แต่เงื้อค้างเนื่องจากได้ยินเสียงบางอย่างดังใกล้เข้ามา มันยกมือเป็นทำนองให้ทุกคนเงียบ ทันใดนั้นมีมอเตอร์ไซค์พุ่งเข้ามาใน

ตัวอาคาร พิโรธไหวตัวทันโดดหลบ สมุนไม่โชคดีอย่างนั้นถูกมอเตอร์ไซค์ชนกระเด็น ครั้นเห็นคนขี่ชัดๆ พิโรธก็แค้นมากเพราะมันคืออินทรีแดง

“บังโลกับภูต 2 ไม่อยู่เหรอ เสียดาย งั้นวันนี้คิดบัญชีกับแกคนเดียวก่อนแล้วกัน”

“ถุย ครั้งที่แล้ววิ่งหนีหางจุกตูด ยังมาทำพูดเท่ๆอีก”

“ฉันไม่ได้พูดถึงเรื่องนั้น ฉันพูดเรื่องจิ๊บ แกทำกับเด็กฉันแบบนั้น รับรองว่าศพไม่สวยแน่ๆ” อินทรีแดงว่าแล้วบอกให้เอ็มทีหนีไป เขาไม่รอให้ไล่ซ้ำวิ่งปรู๊ดออกไปนอกตัวอาคาร อินทรีแดงต่อสู้กับพิโรธและสมุนยิบตา พวกมันสู้เขาไม่ได้ สมุนเห็นท่าไม่ดีวิ่งไปปลุกพายุที่นอนรักษาตัวอยู่ สภาพของมันตอนนี้มีโลหะแปะตรงจุดที่โดนยิงเพิ่มขึ้นมาอีก มันคว้าปืนยิงอินทรีแดงซึ่งแย่งปืนสมุนมายิงสู้ ยิงไปถอยไปเพราะกำลังคนน้อยกว่า

อินทรีแดงเห็นระเบิดเทอโมแบริกวางอยู่ที่มุมห้องด้านหลังพิโรธกับพายุซึ่งสาดกระสุนใส่เขาไม่ยั้ง เขาถีบตัวทะยานออกจากที่กำบังท่ามกลางห่ากระสุนของคนร้าย กระสุนนัดหนึ่งเฉียดเขาเลือดสาดแต่ไม่อาจหยุดเขาได้ ในที่สุดเขาขึ้นมายืนบนลังใส่ระเบิด ความรู้สึกเหมือนที่เขาปีนหน้าผาขึ้นไปบนยอดสำเร็จ หยิบระเบิดวิ่งเข้าหาพิโรธกับพายุซึ่งพยายามยิงสกัดแต่เขาไม่เกรงกลัว พอได้ระยะก็ขว้างระเบิดออกไป