อินทรีแดง

ในเวลาต่อมา ที่บริษัทอาร์เค โรมรู้เรื่องที่จิ๊บมาทำงานทั้งที่ยังเดินไม่ได้ต้องนั่งรถวีลแชร์ ตามมาต่อว่าถึงห้องทดลอง ใครใช้ให้มาทำงาน ยังไม่ทันหายดีทำไมไม่พักผ่อนอยู่บ้าน จิ๊บเห็นพนักงานคนอื่นหน้าเหลอหลาตกใจเสียงแปดหลอดของเขา สั่งให้พวกนั้นออกไปก่อน รอจนทุกคนไปกันหมดแล้วจึงหันมาทางโรม

“วันที่ไปช่วยจิ๊บ คุณโรมก็ยังไม่แข็งแรงดีไม่ใช่เหรอคะ แล้วทำไมจิ๊บต้องรอแข็งแรงดีถึงจะช่วยคุณได้”

“เธอโดนพวกไป่หลงจับตัวไป ขืนรอฉัน

แข็งแรงเธอคงตายจนหนอนขึ้นไปแล้วมั้ง”

“เหมือนกันนั่นแหละ รอจิ๊บแข็งแรงดีคุณโรมอาจจะแพ้มันจนย่อยยับแล้วก็ได้ จิ๊บจะช่วยคุณโรมสู้กับพวกมัน แต่จิ๊บเตะต่อยไม่เป็น จิ๊บจะสู้ในทางของจิ๊บ คุณโรมอย่ามาขวางจิ๊บได้ไหม...จิ๊บยัง

ไม่หายดีก็จริง แต่ก็ไม่ได้เจ็บอะไรหนักหนา คุณโรมไว้ใจจิ๊บเถอะค่ะ จิ๊บช่วยคุณโรมได้แน่ๆ”

เขาเห็นความมุ่งมั่นจากสีหน้าและน้ำเสียงของเธอก็เลยยอมตกลงให้เธอทำงานในส่วนของเธอไป...

ด้วยความตั้งใจมั่นทำให้จิ๊บปรับปรุงชุดอินทรีแดงสำเร็จ โรมลองสวมชุดที่เธอคุยว่าเป็นชุดอินทรีแดง 2.0 ไม่เห็นจะมีอะไรใหม่ ทุกอย่างยังปกติเหมือนเดิม

“ไม่ปกติหรอกค่ะ มันช่วยคุณโรมตอนคับขันได้แน่ๆ ลองดีดนิ้วดูสิคะ ฟังก์ชันใหม่สั่งงานด้วยการดีดนิ้วค่ะ”

โรมทำตาม แล้วก้มมองชุดที่สวมอยู่ เห็นความเปลี่ยนแปลงบางอย่างถึงกับยิ้มพอใจชมจิ๊บไม่หยุดปาก เธอขอบคุณสำหรับคำชม โดยไม่ลืมกำชับกับเขาอย่าเผลอดีดนิ้วเล่นๆระหว่างที่สวมชุดนี้

ooooooo

มนตรีนัดคงคามาเจอกันที่ร้านกาแฟเพื่อเอาเบาะแสคดีการตายของหางหงส์มาให้ดู เป็นภาพจากกล้องวงจรปิดเห็นรถคันหนึ่งวิ่งอยู่บนถนน แสงไฟส่องสว่างทำให้เห็นหางหงส์นั่งอยู่ในรถแต่ไม่เห็นคนขับ

“ฉันให้พรรคพวกช่วยค้นหาร่องรอยของหางหงส์ในคืนเกิดเหตุ ได้รูปนี้มา นี่เป็นรูปเดียวที่ได้จากกล้องวงจรปิดในละแวกนั้น เสียดายที่ไม่เห็นหน้าคนขับ แถมทะเบียนรถก็ปลอม เราสืบอะไรไม่ได้เลย เราพยายามเต็มที่แล้ว มีเบาะแสแค่รูปนี้รูปเดียว”

“ในรูปนี้มันละแวกบ้านฉันก็จริง แต่จากร่องรอยที่เห็น หางหงส์หนีออกทางหลังบ้านแปลว่าเธอต้องไปขึ้นรถคันนี้ที่อื่น ดูจากท่าทางการนั่ง เธอไม่ได้ถูกบังคับ แต่สีหน้าอยู่ในความหวาดระแวงแปลว่ายังไม่ปลอดภัย รถคันนี้คงรับเธอขึ้นมาในช่วงที่เธอกำลังหนีคนร้าย ฉันพอจะได้เบาะแสอะไรบางอย่างแล้ว”

ไม่นานนักคงคากลับมาสำรวจที่บ้านตัวเองอีกครั้ง พยายามดูร่องรอยที่พื้นบริเวณหลังบ้าน เธอมัวแต่สำรวจหลักฐานจึงไม่เห็นสมุนไป่หลงคนหนึ่งแอบซุ่มดูอยู่ คงคาย้อนรอยไปตามเส้นทางที่หางหงส์หนีคนร้ายจนถึงถนนที่สองข้างทางเป็นพงหญ้ารก เดินสำรวจเรื่อยๆกระทั่งมาถึงศาลเจ้าที่หางหงส์ยัดกล่องกระดาษเขียนข้อความถึงคงคาไว้ใต้ศาลเจ้า พึมพำกับตัวเอง

“เธอเป็นคนขี้ระแวงหางหงส์ เธอรู้ว่าตัวเองตกอยู่ในอันตราย คนอย่างเธอต้องทำอะไรสักอย่าง” คงคาว่าแล้วเดินสำรวจรอบศาลเจ้าขุดดินแถวนั้นดูแต่ไม่เจออะไร “ฉันเดาใจเธอไม่ผิดหรอกหางหงส์เธอต้องทำอะไรสักอย่าง เธอทำอะไรกันแน่หางหงส์”