อินทรีแดง

คงคาเอะใจชื่อหางหงส์ จึงลองคลำที่หางหงส์ของศาลเจ้าเจอแฟลชไดรฟ์ที่พี่ซ่อนไว้ สมุนไป่หลงเห็นเธอเก็บบางอย่างได้ก็ตกใจมากรีบหยิบมือถือขึ้นมาโทร.รายงานเรื่องนี้พร้อมกับสะกดรอยตามเธอไปด้วย ครู่ต่อมาคงคาแวะร้านกาแฟ เอาแฟลชไดรฟ์ที่เจอเสียบกับแล็ปท็อป เห็นคลิปที่พ่อของเธอถ่ายเอาไว้

“ตอนนี้ผมนัดส่งของกับพ่อมดนะครับ ผมจะแอบถ่ายมันแต่ก็ไม่สำเร็จ มันเอาของและส่งเงินให้ผมโดยผมไม่รู้ตัวเลย” พ่อของคงคาพูดจบแพนกล้องสอดแนมไปรอบๆ เห็นผู้คนเดินผ่านไปมา คงคาดูผ่านๆ ไปรอบหนึ่ง แล้วย้อนกลับมาดูอย่างละเอียดอีกครั้ง ต้องตกใจเมื่อเห็นครีมอยู่ในภาพนั้นด้วย

“ครีมคือพ่อมด” คงคาได้เบาะแสสำคัญ

หยิบมือถือจะโทร.หามนตรี ยังไม่ทันกดเบอร์ มีเสียงปืนกลยิงกราดเข้ามาในร้าน เธอโดดหลบได้ทันแต่แล็ปท็อปกับมือถือและแฟลชไดรฟ์ทีี่เสียบคาอยู่กระจุยกระจาย คนในร้านถูกลูกหลงบาดเจ็บล้มตายเป็นเบือ คงคารีบคลานหนีออกทางหลังร้าน บังโลกับสมุนอีกสองคนเข้ามาในร้านไม่เจอคงคา รีบไล่ตามมาถึงอาคารรกร้าง ไม่เห็นแม้เงาของเธอ บังโลหันไปสั่งสมุน

“เรียกคนมาเพิ่ม หายัยนั่นให้ได้ สิ่งที่มันรู้เราจะให้มันบอกคนอื่นไม่ได้เด็ดขาด”

สมุนรับคำรีบไปทำตามสั่ง ห่างออกมาพอสมควร คงคาซ่อนตัวอยู่บนขื่อของอาคารร้างหดตัวลีบเพื่อให้พ้นสายตาของบังโลกับพวก

ooooooo

ขณะคงคาตกอยู่ในสถานการณ์คับขัน ครีมอยู่ในห้องสุขาใช้มือถือที่ซ่อนไว้ส่งข้อความคุยกับภูตเบอร์ 2

“ตอนนี้ยังตามหาตัวน้องสาวหางหงส์ไม่เจอ”

“พรุ่งนี้ก็ลงมือแล้ว อย่าให้มีความผิดพลาด”

“เชื่อว่ามันยังหลบอยู่ในพื้นที่”

ครีมสั่งให้ภูตเบอร์ 2 หานังนั่นให้เจอ ห้ามมันส่งข่าวเด็ดขาด ส่วนทางนี้ตนจะจัดการมือถือของมนตรีไม่ให้โทร.หาเขาได้ แล้วเก็บมือถือไว้ที่เดิมก่อนเดินกลับไปที่โต๊ะทำงาน แอบมองเพื่อนร่วมงานไม่มีใครมองมาทางตัวเอง รีบคีย์คำสั่งในคอมพิวเตอร์เรียกโปรแกรมตัวหนึ่งขึ้นมา พิมพ์เรียกข้อมูลของมนตรีขึ้นมาด้วย จังหวะนั้นชาติเดินมาหา เธอรีบเปลี่ยนหน้าจอทำเป็นพิมพ์งานอื่น เขาถามเธอว่าหิวหรือยัง

“ยังเลยค่ะ”

“แต่ผมหิวแล้วนี่ครับ ไปกินอะไรเป็นเพื่อนผมหน่อยสิครับ”

“อ๋อ ค่ะ ขอครีมทำงานต่ออีกนิดนะ”

ชาติพยักหน้ารับรู้เดินกลับไปรอที่โต๊ะทำงานตัวเอง ครีมรอจนเขาไปพ้นแล้ว รีบคลิกกลับไปหน้าเดิม พิมพ์ข้อความบางอย่างลงไป อึดใจมือถือของมนตรีที่วางอยู่บนโต๊ะทำงานเปลี่ยนหน้าจอได้เอง ก่อนจะกะพริบสองทีแล้วดับไป สักพักหน้าจอกลับมาเป็นปกติโดยที่เจ้าของมือถือไม่ทันเห็นเพราะมัวแต่ใช้สมาธิกับเอกสารตรงหน้า ครีมบล็อกมือถือมนตรีเสร็จ ก็ปิดเครื่องคอมพิวเตอร์ เดินไปหาชาติยิ้มหวานให้

“ไปหาอะไรกินกันได้ค่ะ”...

ค่ำแล้ว คงคายังคงซ่อนตัวอยู่บนขื่นของอาคารร้าง ด้วยความอ่อนเพลียเผลอหลับเกือบร่วงลงมา สมุนไป่หลงยังคงวนเวียนอยู่แถวนั้น โชคดีที่ไม่มีใครเห็นเธอ...