สวยซ่อนคม
ตอนที่ 12
“ไปกับผู้หญิงคนนั้นหรือ”
สีหน้าอึดอัดของเขาเป็นคำตอบอย่างดี
หลินลู่หลานรู้แก่ใจแต่ก็ยังช้ำ
“ใช่ไหมล่ะ...แต่เจียอิงเมื่อก่อนเขาไม่ได้สวยอย่างนี้นี่ หมอทำศัลยกรรมให้เขาใช่ไหม แต่ทำไมหมอถึงทำให้เขาหน้าเหมือนผู้หญิงอีกคนที่นอนอยู่ในอพาร์ตเมนต์ของหมอ”
คำถามของอดีตแฟนสาวทำให้หมอโซวผงะ สวนทันควัน
“ลู่หลาน...นั่นเธอพูดอะไร เธอเข้าไปในบ้านฉันเมื่อไหร่”
หลินลู่หลานยักไหล่เล่าตามจริง “ก็หมอให้ฉันไปเอายาเลยไปเห็นเข้า หมอมีอะไรปิดบังงั้นหรือ ฉันอยากรู้ว่าทำไมหมอถึงทำให้เจียอิงหน้าเหมือนผู้หญิงคนนั้น”
หมอโซวหน้าซีดตามประสาพวกมีชนักติดหลังกระนั้นความรู้สึกโดนไล่เบี้ยก็ทำให้หัวเสีย ตอกเสียงห้วน
“ฟังนะลู่หลาน เธอไม่มีสิทธิ์ถามอะไรทั้งนั้น ฉันอุตส่าห์มาช่วยเพราะหวังดี ดังนั้นเธอก็ไม่ควรยุ่งเรื่องของฉันถ้ายังอยากเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันอยู่...
ฉันรักเจียอิง เราจะแต่งงานกัน จะไปฮันนีมูนด้วยกัน อีกหลายวันถึงจะกลับ เธอช่วยทำตัวเป็นเด็กดีแล้วปิดปากเรื่องของฉันให้สนิท ไม่อย่างนั้นเรื่องนายต่างด้าวคนนี้ปูดขึ้นมาเธอจะลำบาก”
คำขู่ของเขาทำให้หลินลู่หลานสะเทือนใจ น้ำตาไหลอย่างกลั้นไม่อยู่
“หมอขู่ฉัน...หมอทำร้ายหัวใจฉันแล้วยังขู่ฉันอีกหรือ ทำไมใจร้ายอย่างนี้”
คำพูดตัดพ้อของหลินลู่หลานและใบหน้าเปื้อนคราบน้ำตาของเธอทำให้หมอหนุ่มรู้สึกตัวว่าใจร้ายเกินไป ดึงตัวมากอดปลอบ “ยกโทษให้ฉันนะลู่หลาน ฉันยังแคร์เธอ แต่ฉันรักเจียอิง...ปล่อยฉันไปเถอะ”
พูดพลางช่วยเช็ดน้ำตาให้อย่างอ่อนโยน
หลินลู่หลานยิ่งช้ำใจ
“อย่าร้องไห้ลู่หลาน ทุกคนต่างก็มีทางเดินของตัวเอง ลืมฉันเสียเถอะ”
หลินลู่หลานยกมือปาดน้ำตา “ก็ได้...ฉันจะลืม”
“ดีมาก ฉันจะไปล่ะ เขารออยู่ข้างล่าง อวยพรให้หน่อยสิ”
หมอโซวมองมาด้วยแววตาอ้อนวอน หลินลู่หลาน ใจอ่อนยวบ ยอมอวยพรตามที่เขาขอ
“ขอให้มีความสุข”
จบคำเธอหมอโซวก็ขอตัวกลับ หลินลู่หลานตามไปส่งเขาขึ้นรถ มองตามทั้งน้ำตาแต่ไม่กล้ารั้งไว้ อาอึ้มแอบได้ยินทุกอย่างจากอีกมุม ทั้งสงสารทั้งโกรธที่หลานสาวต้องมีชะตากรรมเช่นนี้
ooooooo
ฟู่กุ้ยเห็นภาพบาดตาบาดใจหน้าอพาร์ตเมนต์หลินลู่หลาน อดีตพยาบาลสาวร่ำไห้มองตามรถอดีตแฟนหนุ่ม เขาอดทนรอกระทั่งรถหมอโซวแล่นจากไปจึงปรากฏตัวให้เธอเห็น
“ไปเสียน้ำตาให้มันทำไม!”
หลินลู่หลานสะดุ้ง ยกมือปาดน้ำตาลวกๆจะเดินหนีแต่เขาปรี่มาดักหน้า
“มันควงแฟนมาเย้ยถึงที่เธอยังจะอาลัยอาวรณ์มันอีก”
“ฉันจะขึ้นห้อง!”
พูดจบก็หมุนตัวแต่เขารั้งไว้ “มันมาทำไม ใครเป็นอะไร...หรืออาอึ้มไม่สบาย”
