สวยซ่อนคม
ตอนที่ 12
“ขอบคุณๆ...ผมรักคุณ ผมรักคุณที่สุดนะเจียอิง รักคุณตั้งแต่วันแรกที่ผมเจอ คุณทำให้ผมมีความสุขอย่างบอกไม่ถูกเสมอเมื่อผมได้อยู่กับคุณ ชีวิตนี้
ผมขอเป็นทาสคุณ ผมไม่ขออะไรมาก แค่มีคุณ
คนเดียวผมก็พอใจแล้ว”
เจียอิงหัวเราะร่า “ค่ะ...ทาสของฉัน”
“เราย้ายไปอยู่แคนาดากันนะ...คุณ...ผม...แล้วก็อาม้า”
“แล้วอ้ายผิงล่ะคะ”
“เราควรส่งเขาคืนให้ครอบครัว ให้เขากลับไป อยู่กับคนที่รักเขา”
คำว่าคนที่รักเขาทำให้เจียอิงนิ่งไปอึดใจก่อนเอ่ยเสียงเรียบ
“แต่เขาคงไม่มีโอกาสฟื้นแล้วนี่คะ อยู่ไปแบบนี้ทรมานจะตายไป”
“แล้วอยู่แบบไหนถึงจะไม่ทรมาน เขาอาจจะดีกว่าผมด้วยกระมัง”
หมอโซวแกล้งพูดทีเล่นทีจริงแต่เจียอิงไม่ได้ใส่ใจ คิดแต่จะกำจัดเสี้ยนหนามอย่างอ้ายผิงตัวจริงให้สิ้นซาก
“ถ้าเป็นคนไข้หมอก็ยังมีสิทธิ์รอดใช่ไหมคะ แต่อ้ายผิงคือคนที่หมดหวังแล้ว เราไม่ควรยื้อให้เขาทรมานต่อไป”
คำพูดของแฟนสาวทำให้หมอโซวขนหัวลุก พึมพำถาม
“คุณจะฆ่าเขาหรือ”
“การทำให้เขาจากไปอย่างสงบไม่เรียกว่าฆ่าหรอกค่ะหมอ”
เจียอิงเอ่ยเสียงเหี้ยม สีหน้าไม่บ่งบอกอารมณ์ใดๆ หมอโซวอึ้งมาก ความเลือดเย็นของแฟนสาว ทำให้เขาระแวงว่าตัวเองอาจไม่รอดขึ้นฝั่งไปจัดงานแต่งที่รอคอย...
ooooooo
ทีมหมอและพยาบาลทำการช่วยเหลืออ้ายผิง ตัวจริงที่มีสัญญาณชีพอ่อนลงมาก สุ้ยไถ่มองมาด้วยสายตาลุ้นระทึก...ใจเสียกลัวเธอจากไปทั้งที่ยังไม่ได้รู้ความจริง
หลินลู่หลานถ่วงเวลาสุดความสามารถ ทั้งเดินช้าและชวนคุยกระทั่งเหมยมาถึงร้านที่รับของ อดีตพยาบาลสาวฉวยจังหวะเหมยเข้าไปเอาของโทร.หาฟู่กุ้ยเพื่อถามถึงสถานการณ์ที่อพาร์ตเมนต์หมอโซวแต่ติดต่อใครไม่ได้ เธอเลยต้องเล่นละครถ่วงเวลาอีกรอบด้วยการชวนเหมยไปกินข้าว
“ม้าหิวหรือยัง ไปกินอะไรกันไหม ฉันเลี้ยง”
“ก็ฉันบอกแล้วว่าแยกย้ายกัน กินของเธอไปเลย เอาล่ะ ฉันรีบ ไปเถอะนะ...ฉันกลับล่ะ”
เหมยตัดบทและโบกเรียกรถแท็กซี่ หลินลู่หลานเห็นท่าไม่ดีจึงตัดสินใจตามไปด้วย สีหน้าเคร่งเครียดเพราะกลัวแผนแตกจนเหมยอดทักไม่ได้
“ตามฉันมาแล้วไม่หิวหรือ”
“เอ่อ...ก็หิวแหละจ้ะแต่อยากมาส่งอาม้า เดี๋ยวฉันหากินแถวอพาร์ตเมนต์อาม้าก็ได้”
“ตามใจ...เลี้ยวถนนหน้าก็ถึงบ้านฉันแล้วนะ ขอโทษทีฉันรีบกลับน่ะ เป็นห่วงที่ห้องนิดหน่อย”
หลินลู่หลานพยักหน้ารับรู้ ยิ้มเจื่อนๆกลบเกลื่อนท่าทางน่าสงสัย กระนั้นสีหน้าเคร่งเครียดเหมือนมีเรื่องกังวลของเธอก็ทำให้เหมยสงสัย อดีตพยาบาลสาวเลยต้องให้เหตุผลแบบขอไปที
“ฉัน...ห่วงอาอึ้มน่ะ ไม่รู้แกเป็นยังไง อยู่บ้านคนเดียว ไม่ค่อยสบาย”
