ตอนที่ 12
“ไม่ได้ม้ามาด้วยนี่ฉันคงได้หลงเป็นชั่วโมงๆแน่”
“เดี๋ยวไปเลี้ยวถนนข้างหน้านั่นข้ามถนนไปก็ถึง”
พูดจบก็จ้ำอ้าวไม่มองใครจนหลินลู่หลาน
อดแซวไม่ได้
“จ้ะๆ ม้าเดินเร้วเร็วนะ”
“ช้าทำไมล่ะ...ก็ฉันรีบ พอเธอซื้อเสร็จฉันก็จะไปธุระของฉันต่อ ไปเอาของให้ลูกสาวฉันที่ถนนแคนตั้น ถ้าเขาไม่โทร.ให้ออกมาฉันก็คงไม่ได้มากับเธอหรอก”
หลินลู่หลานฟังแล้วลอบถอนใจ กระนั้นก็พยายามถ่วงเวลาเพราะไม่อยากให้เหมยกลับไปเจอทีมของสุ้ยไถ่
เวลาเดียวกันนั่นเอง...หลังจากลูกน้องลีออกจากห้องแล้ว ทีมของสุ้ยไถ่ก็แอบงัดเข้าไปในห้องหมอโซว ฟู่กุ้ยตามไปด้วยและนำทางเจ้านายหนุ่มไปจนเจออ้ายผิงตัวจริง!
สภาพเป็นเจ้าหญิงนิทราของอ้ายผิงตัวจริงทำให้สุ้ยไถ่น้ำตาคลอ
“ในที่สุดพี่ก็ได้พบเธอ”
อ้ายผิงตัวจริงหลับใหล ลมหายใจรวยรินเพราะเครื่องช่วยหายใจไม่ทำงาน สุ้ยไถ่ยังไม่รู้โน้มตัวจูบปากปลุกเธอ
“ตื่นเถอะเจ้าหญิงนิทรา”
สัมผัสแผ่วเบาที่ริมฝีปากเธอทำให้สุ้ยไถ่สำเหนียกได้ถึงความผิดปกติ
“ทำไมน้องตัวเย็น...อ้ายผิง น้องเป็นอะไร”
สุ้ยไถ่กวาดตามองหาสาเหตุกระทั่งเห็นไฟที่เครื่องช่วยหายใจดับก็เบิกตาโพลง
“เครื่องไม่ได้ทำงาน...น้องอ้ายผิง!”
ooooooo
สถานการณ์ที่อพาร์ตเมนต์ของหมอโซววิกฤติเต็มที่เพราะอ้ายผิงอาจไม่มีลมหายใจแล้ว สุ้ยไถ่ร้อนรนมากตะโกนบอกฟู่กุ้ยให้พาทีมหมอและพยาบาลที่ตนติดต่อไว้มาดูอาการด่วน อาการของอ้ายผิงตัวจริงน่าเป็นห่วงไม่น้อย และก็เหมือนส่งไห้จะรู้เกิดอาการช็อกจนอาอึ้มที่มาดูแลเขาแทนหลินลู่หลานใจไม่ดี!
หลินลู่หลานไม่ได้คิดถึงส่งไห้ มัวจ้ำตามเหมยที่ผลุนผลันออกจากร้านขายยาจีนเมื่อเธอได้ของครบ
“รอฉันก่อนอาม้า...อาม้าไปไหน”
“อ้าว...มีอะไรอีกล่ะ ซื้อครบแล้วไม่ใช่หรือ”
“ก็...ครบแล้ว...แต่ฉันหิวน่ะอาม้า”
“ก็หาอะไรกินสิ ร้านอาหารเยอะแยะ ฉันจะรีบไปเอาของรีบกลับ...ไปล่ะ”
เหมยขอแยกตัวดื้อๆเพราะมีธุระของลูกสาวต้องจัดการ หลินลู่หลานกลัวแผนแตกต้องเปลี่ยนท่าทีกะทันหันวิ่งตามไปโดยอ้างว่าจะไปส่งอีกฝ่ายถึงอพาร์ตเมนต์ของหมอโซว...
หมอโซวไม่ได้คิดถึงใครนอกจากรสเสน่ห์เร่าร้อนของเจียอิงที่ทำให้เขาสุขสม เจียอิงโถมตัวกอดเขาแล้วเริ่มเล่นละครตบตาฉากสำคัญครั้งสุดท้าย
“เรือถึงฝั่งเมื่อไหร่เราจะแต่งงานกันนะคะ”
“เจียอิง...นี่ผมไม่ได้กำลังฝันไปใช่ไหม”
“ฉันอยากให้หมอมีความสุขที่สุดทุกวินาทีนับจากนี้”










