สวยซ่อนคม
ตอนที่ 12
หมอโซวลำบากใจมาก ไม่อยากให้แฟนสาวรู้เรื่องตนมาตรวจคนไข้ที่อพาร์ตเมนต์แฟนเก่าอย่างหลินลู่หลาน
“คุณไม่เห็นต้องลำบาก”
เจียอิงเหยียดยิ้ม ไม่ได้แคร์ว่าเขาจะมาหาใครแต่ต้องแสร้งพูดเอาใจเขาสุดฤทธิ์
“ขับรถพาหมอไปช่วยชีวิตคนแบบนี้ ฉันควรจะฝึกไว้สิคะ...เพราะอีกหน่อยฉันก็ต้องเป็นภรรยาหมอ”
ooooooo
ซุนหลิงคิดไม่ตกว่าควรบอกเรื่องเจ้าสัวฟังดีหรือไม่ เซียะเนี้ยเห็นท่าลูกเลี้ยงสาวหลบตาเหมือนมีลับลมคมในก็หงุดหงิด คาดคั้นเสียงเข้ม
“บอกมาซิว่ามันเกิดอะไรขึ้น”
“เอ่อ...ซินแสไม่ได้รักษาอาปาแล้วค่ะ พี่อ้ายผิงบอกอาเก้าว่าจะหาหมอฝรั่งมารักษาแทนแต่ก็ไม่เห็นมีใครมาสักคน...คุณแม่ใหญ่อย่าบอกพี่เขานะคะว่าหนูบอกอย่างนี้”
“แกโกหก! อ้ายผิงไม่ทำอย่างนั้นแน่ เขารักพ่อเขา”
“ตอนนี้อาปามีอาเก้าดูแลอยู่คนเดียวจริงๆค่ะ หนูสงสารอาปา ซินแสบอกอาปามีทางหายถ้ารักษาต่อเนื่อง นายคนใหญ่บ้านเทียนซั่งเลยพาหนูไปเรียนฝังเข็มกับซินแสเพื่อจะมารักษาอาปา หนูก็เลยต้องแอบมาตอนดึกๆ มานวด มาฝังเข็ม จนตอนนี้แขนขาอาปาเริ่มกระดิกขยับได้บ้างแล้ว”
คำสารภาพเสียงสั่นของลูกเลี้ยงสาวทำให้เซียะเนี้ยอึ้ง กว่าจะตั้งสติได้ก็อึดใจต่อมา
“แกทำเพื่ออะไร บ้านนี้ไล่แกออกไปแล้วแกไม่โกรธหรอกหรือ”
ซุนหลิงส่ายหน้า “ไม่โกรธค่ะ หนูโตเพราะข้าวสารในบ้านนี้ ม้าบอกว่าบุญคุณชดใช้ไม่มีวันจบ หนูอยากเห็นอาปาหาย คุณแม่ใหญ่สบายดี แล้วหนูก็จะไม่มาอีก”
เซียะเนี้ยไม่ได้ยี่หระคำสัญญาของลูกเลี้ยงสาว เชื่อว่าอีกฝ่ายไม่โกหกเพราะเป็นเด็กซื่อๆที่เห็นกันแต่เล็กแต่น้อย กระนั้นก็ทำใจเชื่อเรื่องอ้ายผิงลูกสาวคนโตได้ไม่สนิทใจนัก ซุนหลิงเข้าใจความรู้สึกแม่เลี้ยงดี อยากพูดปลอบแต่ไม่ทันอ้าปากอีกฝ่ายก็โพล่งตัดหน้า
“มีเรื่องอะไรที่ฉันยังไม่รู้อีก ทำไมลูกสาวที่ฉันรักที่สุดถึงเป็นอย่างนี้ไปได้!”
ooooooo
หมอโซวให้เจียอิงรอที่รถ ส่วนตัวเองไปตรวจอาการส่งไห้ที่อพาร์ตเมนต์ของอดีตแฟนสาว หลินลู่หลานกระตือรือร้นช่วยเต็มที่เพราะอยากใกล้ชิดเขาอีกครั้ง หมอหนุ่มวินิจฉัยอย่างรวบรัดเพราะต้องทำเวลา
“หัวใจก็ดี ความดันก็ดี เหลือแต่ไข้อย่างเดียว ฉีดยาแล้วเดี๋ยวก็คงจะดีขึ้น คุณล้างแผลให้เขาทุกวันนะ”
หลินลู่หลานพยักหน้า หมอโซวเห็นดังนั้นก็คว้ากระเป๋ามาหยิบยาตัวใหม่ให้ “ผมเอายาอีกตัวมาให้ด้วย กินทุกสี่ชั่วโมงนะ ถ้ามีอะไรฉุกเฉิน ผมฝากหมอที่ไว้ใจให้...ไม่ต้องห่วง เพราะผมจะไม่อยู่หลายวัน”
หมอโซวพูดอย่างหวังดีแต่หลินลู่หลานกลับสะกิดใจ หลุดปากถาม
“หมอจะไปไหน”
“เอาเถอะน่า”
