เสน่หามายา
ตอนที่ 6
อลิสตัดพ้อถามตรงๆเลยว่าเก็บของเสร็จหรือยังไม่ง่ายกว่าหรือ แล้วนี่เขาจะไม่ถามสักคำหรือว่าเธอจะไปอยู่ที่ไหนจะลำบากหรือเปล่า เขารู้ว่าคนอย่างเธอไม่ยอมลำบากแน่ๆ แล้วขอตัวไปนอนก่อน เดินลิ่วกลับขึ้นข้างบน อลิสมองตามน้อยใจที่เขาไม่เหลือเยื่อใยให้
ooooooo
ชุดกาแฟที่สั่งทำเลียนแบบชุดกาแฟของพ่อมาถึงมือทันเวลา อลิสหยิบขึ้นมาพิจารณาอย่างละเอียดถึงกับชมเปาะว่าทำได้เหมือนมาก สเตฟานอดสงสัยไม่ได้ว่าเธอสั่งทำปลอมขึ้นทำไม
“เอาไปให้ปรานี เขารู้ว่าต้องทำอะไร” อลิสยิ้ม ร้ายกาจ...
ปรานีเดินตามแผนการที่อลิสวางไว้ให้ โดยเตรียมชุดถ้วยกาแฟปลอมชุดนั้นใส่ถาดพร้อมเสิร์ฟ รอจังหวะที่เพลงพิณกลับเข้าบ้าน ถือถาดเข้าไปขวาง หาเรื่องด่าว่าต่างๆนานาโดยมีแป๊วร่วมด้วยช่วยกันด่าแดเนียลได้ยินเสียงเถียงกันรีบเข้ามาดู เห็นปรานีกับแป๊วกำลังหาเรื่องเพลงพิณอยู่ที่ห้องโถงก็โวยวายลั่น
“ทำอะไรน่ะ” เสียงแปดหลอดของแดเนียลทำให้สองสาวใช้ตัวแสบหยุดกึก
เพลงพิณไม่อยากมีเรื่อง เดินหนีไปหาแดเนียล ปรานีปรี่เข้าไปขวางแกล้งเซเหมือนถูกอีกฝ่ายผลัก แล้วทำถาดในมือตกถ้วยกาแฟแตกกระจาย ก่อนจะทำเป็นร้องเอะอะ
“ตายแล้ว นี่เธอทำชุดกาแฟประจำตระกูลแตก”
ทั้งแดเนียลและเพลงพิณประสานเสียงกันว่าไม่ได้ทำ ปรานีต่างหากที่ทำหลุดมือเอง แป๊วกล่าวหาว่าเพลงพิณเป็นคนผลักปรานีจนเซ ยัยแม่บ้านตัวแสบคร่ำครวญว่าถ้วยกาแฟชุดนี้คุณอลิสรักมาก เพราะเป็นสมบัติของคุณพ่อที่เสียชีวิตไป แล้วชี้หน้ากล่าวหาเพลงพิณว่าจงใจทำลายของที่คุณอลิสรัก
จังหวะนั้นอลิสเดินถือหนังสือมะเร็งเข้ามา
ตามคิวที่วางไว้ เห็นชุดถ้วยกาแฟแตกกระจายเกลื่อนพื้นก็ตีหน้าเจ็บปวด ค่อยๆทรุดตัวลงกับพื้น วางหนังสือในมือ แล้วเก็บเศษกระเบื้องที่แตกด้วยน้ำตาคลอเบ้า
เพลงพิณเห็นหนังสือมะเร็งที่อลิสจงใจวางไว้ ก่อนจะเหลือบมองเธอที่สีหน้าเจ็บปวดใจก็รู้สึกผิด
ยังไม่ทันจะอธิบายอะไรอลิสกำเศษกระเบื้องในมือลุกหนี เพลงพิณยอมให้เธอเข้าใจผิดไม่ได้ รีบตามไปอธิบายว่าไม่ได้เป็นคนทำถ้วยกาแฟแตก ยิ่งถ้ารู้ว่าเป็นของสำคัญของเธอก็จะยิ่งไม่ทำ อลิสไม่เชื่อ
“เธอเข้ามาแย่งสามีฉัน แย่งพ่อของลูกฉัน
มีเหรอที่จะไม่คิดทำลายของที่ฉันรัก” อลิสว่าแล้ว
ชูเศษถ้วยในมือเป็นการย้ำคำพูด เพลงพิณมองมือเธอเห็นเลือดไหลอาบก็ตกใจ ปรานีกับแป๊วที่ตามมาเห็นเข้าตกใจเช่นกัน เพลงพิณได้สติร้องเรียกแดเนียลให้เอารถออกพาอลิสไปโรงพยาบาล...
เพลงพิณ สเตฟานกับปรานีและแป๊วนั่งรออยู่ที่หน้าห้องตรวจนานสองนานไม่เห็นอลิสออกมาสักที
ทุกคนเริ่มเป็นกังวลโดยเฉพาะเพลงพิณกลัวเธอจะเป็นอะไรมาก อาสาจะไปดูให้เอง ปรานีรู้งานรีบโทร.บอกอลิสที่นั่งคุยอยู่กับหมอว่าเพลงพิณกำลังไปที่นั่น เธอแกล้งถามหมอเกี่ยวกับมะเร็งปากมดลูกถ้าเกิดเธอเป็นขึ้นมาจะรักษาอย่างไร เป็นจังหวะที่เพลงพิณเดินมาถึงหน้าห้องตรวจที่ประตูถูกแง้มไว้
“มะเร็งระยะแรก ยังมีโอกาสหาย”
“แล้วอย่างฉันเป็นระยะที่สองล่ะคะ”
“อย่างคุณโอกาสหายก็ยังมี แต่เปอร์เซ็นต์น้อย แต่ถ้าคุณรักษาสุขภาพและทำจิตใจให้สบายควบคู่ไปตลอดการรักษา มะเร็งก็อาจมีโอกาสหายได้” หมออธิบายแบบเหมารวมโดยไม่รู้ว่าถูกอลิสใช้เป็นเครื่องมือ เพลงพิณได้ยินเต็มสองหู สรุปเอาเองว่าอลิสเป็นมะเร็ง ยิ่งนึกถึงตอนที่เห็นเธอวางหนังสือเกี่ยวกับโรคมะเร็งระหว่างที่นั่งเก็บถ้วยกระเบื้องที่แตกยิ่งปักใจเชื่อ อลิสหันมาเห็นเพลงพิณยืนอยู่หน้าห้องแกล้งตกใจ...
