เสน่หามายา

“เดี๋ยวผมขอทำงานต่อ เย็นนี้เจอกันครับ” สรัลวางสายสีหน้าหนักใจ มนัสชนกอยากจะเอาหน้าและอยากจะกำจัดอลิสโดยเร็วจึงอาสาจะเป็นธุระเรื่องนี้ให้ เขาเห็นดีด้วย รบกวนเธอด้วยก็แล้วกัน มนัสชนกยินดีทำให้ด้วยความเต็มใจ เพราะตัวเองอยากมีส่วนร่วมตอกย้ำความพ่ายแพ้ของอลิส...

ด้านลีโอรู้จากที่บ้านว่าวันนี้น้ำขิงได้หยุดพักผ่อน เสร็จจากทำงานก็เลยแวะซื้อขนมเจ้าอร่อยมาฝากเธอถึงบ้าน สักพักกัสโซ่ขับรถเข้าซอยจะกลับบ้านเช่นกัน เห็นรถของพี่ชายจอดอยู่หน้าบ้านน้ำขิงก็ชะลอรถ

“นี่มันรถของลีโอนี่ มาจอดทำอะไรที่นี่” กัสโซ่มองเข้าไปในบ้านสีหน้าครุ่นคิดสงสัย ไม่นานนัก เขากลับถึงบ้านพร้อมดอกไม้ช่อสวยมามอบให้แม่แทนคำขอโทษที่เมื่อเช้านี้แคททำตัวไม่น่ารักกับท่านกับน้อง รับปากจะจัดการเรื่องนี้ให้เอง อลิสอดสงสัยไม่ได้ตกลงดอกไม้นี่จากเขาหรือจากแคท

“จากผมสิ แต่เพิ่มเติมความรู้สึกผิดของแคทเข้ามาด้วย ผมไม่อยากให้แม่โกรธ”

อลิสคว้าลูกมากอด ไม่เคยโกรธไม่เคยเกลียดลูก แค่เป็นห่วงที่เขามีแฟนเป็นผู้หญิงคนนี้ กัสโซ่บอกแม่ว่าไม่ต้องห่วงก็แค่แฟนเท่านั้น อลิสถึงกับยิ้มออกที่ลูก

ไม่ได้คิดจะจริงจังด้วย กัสโซ่นึกขึ้นได้ ฟ้องแม่ว่าเมื่อครู่นี้เห็นรถของลีโอจอดอยู่หน้าบ้านน้ำขิง ท่านกลับไม่ใส่ใจอะไรนัก...

กัสโซ่เพิ่งออกจากห้องนอนแม่ตอนที่ลีโอเดินอมยิ้มมีความสุขขึ้นมาถึงโถงบันไดชั้นบน เจอหน้าน้องชายก็ร้องทักทำไมวันนี้กลับบ้านเร็วนัก กัสโซ่ยอกย้อนว่า

ลีโอต่างหากที่กลับช้า เขายิ้มอารมณ์ดีว่าติดธุระนิดหน่อย

“ธุระอะไรถึงทำให้นายอารมณ์ดีได้ขนาดนี้ ทั้งๆที่เพิ่งอกหักจากแคทมาหมาดๆ ฉันถามจริงๆเถอะ นายไม่เสียใจเรื่องแคทเลยหรือไง ก่อนหน้านี้นายยังเสียใจจะเป็นจะตายอยู่เลย แล้วดูตอนนี้สิเหมือนคนละคน”

“นายก็ควรจะดีใจกับฉันไม่ใช่หรือไง แคทเป็นของนายก็คือของของนาย ฉันไม่นิยมแย่งของใคร”

พูดจบ ลีโอเดินจากไปไม่สนใจ กัสโซ่กลับเป็นฝ่ายเคืองเสียเอง หมายหัวเขาเอาไว้วันหลังจะเอาคืนอย่างสาสม

ooooooo

มนัสชนกไม่รอช้าวันรุ่งขึ้นเอาคนงานพร้อมรถกระบะมาที่บ้านของสรัลเพื่อเก็บข้าวของของอลิสตามที่ได้รับมอบหมายมา ทีแรกอลิสไม่ยอมให้เธอกับพวกเข้าบ้าน มนัสชนกจึงโทร.หาสรัลเพื่อยืนยันคำพูดของตัวเอง อลิสถึงได้ยอม ระหว่างยืนดูคนงานเก็บข้าวของของตัวเองอยู่หน้าห้อง อลิสเห็นสเตฟานเดินเข้ามา

“เธอมาก็ดีแล้ว เรื่องนั้นไปถึงไหนแล้ว”

“ทางนั้นกำลังเร่งมือให้อย่างเต็มที่ครับ”

อลิสสีหน้าเป็นกังวลกลัวงานเครื่องกระเบื้อง

ที่ให้ทำจะเสร็จไม่ทันเส้นตายที่ต้องออกจากที่นี่...

ตกดึก สรัลลงมาที่ห้องครัวเพื่อจะหาน้ำดื่ม เจออลิสนั่งอยู่ที่โต๊ะคนเดียว จะหันหลังกลับก็ไม่ทันเธอเห็นเขาเสียก่อนร้องถามว่ายังไม่นอนอีกหรือ เขาคอแห้งก็เลยจะลงมาหาอะไรดื่ม เธอชวนให้นั่งคุยกันก่อนแล้วเลื่อนแก้วน้ำตัวเองให้ เขาขอบใจแต่ไม่ดีกว่า เธอรับรองว่าไม่มียาพิษแล้วหัวเราะขำ สรัลไม่ขำด้วย อลิสถึงกับหุบยิ้มแทบไม่ทัน นี่เพลงพิณทำให้เขาหมดอารมณ์ขันได้ถึงขนาดนี้เลยหรือ สรัลไม่ค่อยจะพอใจนักรีบตัดบท

“คนที่มาช่วย ได้เก็บของเรียบร้อยดีหรือเปล่า”