เสน่หามายา

ลีโอนั่งรออยู่ในครัวพักใหญ่ น้ำขิงในชุดกางเกงนอนเสื้อยืดตามเข้ามา เขาทักว่าเสื้อตัวใหญ่ไปหน่อยแต่ก็ดูใช้ได้ เธอก้มมองเสื้อที่สวมอยู่ ก่อนจะถามว่าชุดนี้ของใคร

“ของผมเอง” คำตอบของลีโอทำเอาน้ำขิงถึงกับอึ้ง เสียงคุยของทั้งคู่ดังไปถึงหูกัสโซ่ที่เพิ่งกลับมาถึง เขานึกสงสัยใครกันป่านนี้แล้วยังไม่หลับไม่นอน รีบเดินมายังต้นเสียง...

น้ำขิงเห็นลีโอเรียกร้องจะกินขนมหวานตอนดึก ลองเปิดตู้เย็นดู เห็นมีไข่ ขิงสดกับน้ำตาลก็เลยจะทำไข่หวานน้ำขิงให้กิน คุยให้ฟังว่าความจริงแม่ของเธอมีสูตรเด็ดอีกสูตรหนึ่ง จะใส่น้ำมะพร้าวพร้อมกับขูดเนื้อมะพร้าวอ่อนลงไปด้วยจะทำให้หอมหวานน่ากิน จากนั้นสองคนช่วยกันทำขนมคนละไม้คนละมือ โดยไม่รู้ว่าถูกกัสโซ่จับจ้องอยู่อีกมุมหนึ่ง ไม่นานนัก ไข่หวานหอมกรุ่นสองถ้วยถูกยกมาวางตรงหน้าน้ำขิงกับลีโอ

ทั้งคู่กินขนมหวานไปพลางคุยกันไปด้วยอย่างถูกคอ เพราะคุยกันเรื่องการถ่ายภาพที่ตัวเองชื่นชอบเหมือนกัน น้ำขิงแปลกใจที่เขามีเวลามาสนใจเรื่องนี้

“ผมชอบงานศิลปะ เป็นงานอดิเรกน่ะ วาดภาพปั้น ถ่ายภาพแต่ชอบงานเพนต์ที่สุด”

ต่างฝ่ายต่างกินขนมหวานไปเงียบๆสักพัก ลีโอพูดขึ้นลอยๆว่าชอบน้ำขิง คู่สนทนาเงยหน้าขึ้นจากถ้วยขนม เสียงเข้มใส่ว่าพูดอะไร เขาทำไม่รู้ไม่ชี้ ซดน้ำขิงในถ้วยขนมแบบเนียนๆ

“ผมชอบน้ำขิงในไข่หวาน ไม่เผ็ดมาก หอมหวานกำลังดี เมื่อก่อนก็เฉยๆนะ แต่ตอนนี้ชอบ...ทำไมคุณต้องหน้าแดงด้วย” ลีโอกระเซ้า น้ำขิงโวยวายกลบเกลื่อนหน้าแดงบ้าอะไร เขาเห็นเธอเขินอายก็ยิ่งสนุก

“นี่ผมแอบคิดเลยนะว่าคุณก็ชอบผมอะ”

“หยุดมโนได้แล้ว กินๆเข้าไปเถอะจะได้ขึ้นไปนอนสักที” น้ำขิงก้มหน้ากินขนมต่อไม่กล้าสบตาด้วย

ooooooo

เพลงพิณออกมารับอากาศบริสุทธิ์ที่ระเบียงห้อง แปลกใจที่เห็นปรานีกำลังช่วยอลิสตักบาตรอยู่หน้าประตูรั้ว สรัลตามออกมากอดเอวเพลงพิณไว้ แกล้งแหย่ทำไมวันนี้ตื่นแต่เช้า เธอพยักพเยิดไปทางหน้าบ้าน

“คุณอลิสตื่นเช้ากว่าเพลงอีกค่ะ ตักบาตรด้วยนะคะ เป็นวันพิเศษอะไรหรือเปล่า”

“ไม่นะ ไม่ใช่วันเกิดหรือวันอะไรทั้งนั้น แต่ถึงจะใช่ก็เถอะ ผมไม่เคยเห็นอลิสทำอะไรแบบนี้มาก่อน”...

อลิสที่เพิ่งใส่บาตรเสร็จจะเข้าตัวบ้านพร้อมกับปรานี เจอน้ำขิงในชุดตัวเองเดินสวนออกมา ถามว่าโมเน่ต์เป็นอย่างไรบ้าง พออลิสรู้ว่าลูกดีขึ้นขาหายบวมก็เบาใจ อนุญาตให้น้ำขิงหยุดพักผ่อนหนึ่งวันพรุ่งนี้ค่อยมาใหม่ เธอไม่คิดไม่ฝันว่าอลิสจะใจดีรีบยกมือไหว้ขอบคุณ แล้วขอตัวกลับก่อน อลิสมองตามอย่างพิจารณา...

ด้วยความเจ้าเล่ห์เพทุบาย อลิสรอจังหวะที่เพลงพิณออกจากห้อง ทำทีเดินผ่านก่อนจะแกล้งหน้ามืดจะเป็นลม เพลงพิณตกใจเข้าไปประคอง ถามว่าเป็นอะไรหรือเปล่า อลิสส่ายหน้าไม่ได้เป็นอะไร ยืนเองได้ เพลงพิณก็เลยถอยห่างออกมา เสนอตัวถ้าเธออยากให้ช่วยอะไรก็บอกได้เลย

“ตามปรานีให้ฉันที”

ไม่ต้องรอให้บอกซ้ำ เพลงพิณรีบทำตามที่อีกฝ่ายร้องขอ จากนั้นไม่นาน ปรานีวิ่งหน้าตื่นเข้ามาถามอลิสที่นั่งอยู่ในห้องนอนว่าเป็นอย่างไรบ้าง เธอเอ็ดเสียงลั่นจะต้องโวยวายทำไม

“ก็เพลงพิณไปตามดิฉันมา บอกว่าคุณเหมือนจะไม่สบาย”

“ไม่เป็นไรหรอก ฉันยังอยู่ไปอีกนานน่า” ว่าแล้วอลิสกระซิบแผนชั่วที่ตัวเองวางไว้ให้ปรานีฟัง...