เสน่หามายา

อาการของโมเน่ต์ไม่ได้หนักหนาอะไร เท้าที่บวมเนื่องจากเดินมากไปและที่เธอเอาแต่นิ่งไม่พูดไม่จาเพราะกลัวจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมไม่ได้ น้ำขิงจัดท่าให้เธอนั่งโดยยกเท้าให้สูงเล็กน้อย ลีโอร้อนใจระหว่างนี้จะต้องทำอย่างไร น้ำขิงให้รอจนกว่าอาการบวมจะลด ซึ่งต้องใช้เวลา

อลิสรู้เรื่องโมเน่ต์จากปรานีรีบลงมาดู เห็นเท้าบวมก็ตกใจทำไมถึงเป็นแบบนี้ไปได้ เสียงเขียวใส่น้ำขิงพาลูกของตนไปไหนมาทั้งวัน ลีโอออกรับแทนว่าเป็นคนพาน้องไปเองกลัวน้องจะเบื่อก็เลยพาไปเที่ยว น้ำขิงแค่ตามไปดูเท่านั้น ปรานีเตือนเขาว่าให้ท้ายแบบนี้ไม่เหมาะ เขาไม่ได้ให้ท้ายแต่พูดความจริง

“ลำพังอย่างน้ำขิงถ้าไม่ได้รับอนุญาตจากผมหรือการยินยอมจากโมเน่ต์ จะพาออกไปได้ยังไงกันครับ”

“ยังไงก็เถอะ ถ้าโมเน่ต์เป็นอะไร เธอจะรับผิดชอบไหวหรือเปล่า” อลิสมองน้ำขิงอย่างตำหนิ เธอรับรองอาการบวมของโมเน่ต์จะดีขึ้นแน่นอน ขอโทษท่านด้วยที่บกพร่อง ต่อไปจะไม่ให้เกิดขึ้นอีกแน่ๆ อลิสเห็นเธอสำนึกผิดก็ไม่ต่อว่าหรือตำหนิอะไรอีก บอกให้ลีโอพาน้องขึ้นไปพักบนห้องจะดีกว่า

“เธอก็กลับบ้านไปได้แล้ว เดี๋ยวทางนี้ปรานีจะดูแลต่อเอง”

“คืนนี้ดิฉันขออยู่ดูแลโมเน่ต์จนกว่าขาจะหายบวมแล้วค่อยกลับดีกว่าค่ะ จะได้คอยสังเกตอาการด้วย”

อลิสเห็นดีด้วย โมเน่ต์ยังเป็นกังวล เมื่อไหร่อาการบวมถึงจะยุบ น้ำขิงปลอบไม่ต้องเป็นห่วงพรุ่งนี้ก็น่าจะดีขึ้น ลีโอเข้าไปอุ้มน้องขึ้นข้างบนโดยมีน้ำขิงตามติด อลิสมองตามครู่หนึ่ง ก่อนจะถามปรานีว่าไปได้น้ำขิงมาจากไหน เธอเล่าว่าน้ำขิงเป็นลูกร้านทำขนมในซอยนี้ เห็นว่าอาจารย์หมอที่เป็นเพื่อนคุณสรัลส่งมาให้

“คอยดูด้วยก็แล้วกัน เผื่อจะต้องการอะไรเพิ่มเติม” ว่าแล้วอลิสเหลือบดูนาฬิกา “ดึกป่านนี้แล้วสรัลยังไม่กลับมาอีก” อลิสพูดไม่ทันขาดคำ สรัลเดินคลอเคลียเข้ามากับเพลงพิณ เธอไม่วายแดกดัน คิดว่าจะไม่กลับกันมาเสียอีก สรัลจะไม่กลับได้อย่างไรในเมื่อที่นี่เป็นบ้านของเขา แดกดันอดีตสามีไม่พอหันไปเหน็บเพลงพิณ

“หน้าตาเธอแช่มชื่นดีนะ สมใจแล้วล่ะสิ”

“ไม่ต้องห่วงเรื่องฉันหรอกค่ะ ห่วงเรื่องของคุณดีกว่า เก็บของไปถึงไหนแล้ว ถ้าอยากให้หาคนมาช่วยเพิ่มก็บอกนะคะจะได้ไวขึ้น” เพลงพิณโต้ไม่ยอมแพ้ แถมยังเย้ยหยันอีกฝ่ายด้วยการเอาทะเบียนสมรสที่เพิ่งจดกับสรัลขึ้นมาโชว์ให้เธอเจ็บใจเล่น ทั้งคู่เปิดศึกน้ำลายกันอย่างรุนแรง อลิสเถียงสู้ไม่ได้ตบเพลงพิณหน้าหัน สรัลตกใจกระชากแขนอลิสออกห่าง ตวาดใส่หน้าจะมากเกินไปแล้ว

“ความพ่ายแพ้มักหอมหวานสำหรับผู้ชนะเสมอค่ะ ต้องขอบคุณจริงๆ” เพลงพิณลอยหน้าว่า อลิสโกรธกำหมัดแน่นจะเข้าไปเอาเรื่องอีก สรัลขวางไว้ประกาศกร้าวจะไม่ยอมให้เรื่องนี้เกิดขึ้นเป็นครั้งที่สองแน่ อลิสถึงกับชะงัก ก่อนจะสะบัดหน้าใส่เดินจากไป

ooooooo

โมเน่ต์หลับไปแล้ว ตอนที่ลีโอเอาชุดนอนมาให้น้ำขิง เห็นขาที่ยุบลงของน้องก็เบาใจ น้ำขิงเล่าว่าถ้ายังไม่ยุบโมเน่ต์คงไม่ยอมหลับเพราะเป็นกังวลกับเรื่องนี้มาก

“มองอีกแง่ ต่อไปก็จะได้ไม่กล้าดื้อกับคุณอีก บอกให้ทำอะไรก็จะได้ทำแต่โดยดี” ว่าแล้วลีโอหันมายิ้มให้น้ำขิงซึ่งหันมองเขาเช่นกัน ใบหน้าของทั้งคู่เกือบชนกัน ต่างฝ่ายต่างชะงัก ลีโอได้สติก่อนบอกให้เธอไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า ส่วนเขาจะลงไปรอที่ครัว เธอมองเขางงๆในครัวมีอะไร เขาส่ายหน้าไม่มีอะไร แค่อยากกินขนม...