เสน่หามายา

ปรานีเล่าเป็นฉากๆว่าหย่ากันแล้ว คุณผู้หญิงจะต้องไปจากที่นี่ภายในอาทิตย์นี้ เรื่องการแบ่งสมบัติคุณสรัลเอาแค่บ้านหลังนี้และลูกๆ นอกจากนั้นไม่เอาอะไรเลย ส่วนบริษัทคุณผู้หญิงให้คุณสรัลกับลูกๆบริหารไป แล้วปันผลสิ้นปีให้ท่านเหมือนเดิม แป๊วถึงกับออกปากสงสัยคุณผู้ชายคงอยากจะหย่ามากถึงได้ไม่เอาอะไรเลย ปรานีโทษว่าเป็นเพราะเพลงพิณคนเดียว ครอบครัวนี้ถึงต้องมาแตกแยก ชังน้ำหน้านังนั่นจริงๆ

“ต่อไปคุณอลิสก็ไม่อยู่ที่นี่อีกแล้ว หูย ถ้าอย่างนั้นยัยเพลงพิณก็เป็นนายหญิงครองบ้านนี้ไปเลยสิ แบบนี้ฉันกับป้าจะไม่โดนไล่ออกเหรอ” คำพูดของแป๊วทำเอาปรานีที่ยังเศร้าอยู่เมื่อครู่ เปลี่ยนเป็นกังวลใจแทนที่...

โมเน่ต์นั่งรถเข็นโดยมีน้ำขิงเดินตามมาถึงหน้าห้องแม่ เห็นเด็กรับใช้ทยอยขนกระเป๋าเดินทางออกมาวาง เข้าไปถามแม่ว่าเกิดอะไรขึ้น ถึงได้รู้ว่าแม่กับพ่อหย่ากันแล้วเมื่อตอนเช้า และแม่กำลังจะย้ายออกไป ลีโอที่เพิ่งรู้ข่าวการหย่ากลับจากทำงานกระหืดกระหอบเข้ามาหาแม่ด้วยน้ำตาคลอเบ้า ก่อนจะโผกอดท่านไว้ อลิสกอดลูกตอบด้วยความร้าวรานใจ...

ทางฝ่ายเพลงพิณเห็นสีหน้าไม่ค่อยจะสบายใจนักของสรัลที่รู้ว่าอลิสกำลังเก็บข้าวของเตรียมจะย้ายออกจากที่นี่ ครั้นเดินผ่านหน้าห้องของเธอ เพลงพิณบอกให้เขาเข้าไปคุยกับเธอได้เลย ตนไม่ขัดข้อง เขาพยักหน้ารับคำ แล้วเดินไปเคาะประตูห้อง ก่อนจะเปิดเข้าไป อลิสถึงกับฉีกยิ้มดีใจที่เขาเป็นฝ่ายเข้ามาหาถึงที่นี่

“แค่เข้ามาดูว่าทุกอย่างเรียบร้อยดีหรือเปล่า

เธอมีที่พักรอพร้อมอยู่แล้วใช่ไหม” สรัลเหลือบเห็นอลิสถืออัลบั้มภาพถ่ายครอบครัวอดเศร้าใจไม่ได้ อลิสกำลังให้สเตฟานเช็กเรื่องที่พักให้ สรัลเสนอตัว หากเธอย้ายออกไปแล้ว มีอะไรจะให้ช่วยก็ติดต่อมาได้เลย เธอแค่อยากให้เขาเก็บปรานีกับแป๊วเอาไว้อย่าไล่ออก

“ปรานีอยู่กับเรามานานและฉันก็อยากให้เขาอยู่ดูแลลูกๆของเราตลอดไป แล้วฉันก็ขอฝากบริษัทของคุณพ่อด้วย ท่านสร้างมันมากับมือ” อลิสขอร้องทั้งน้ำตา สรัลรับปากกับพ่อของเธอเอาไว้ว่าจะดูแลทุกอย่างให้ดีที่สุด และตลอดเวลาที่ผ่านมาเขาก็ทำได้อย่างปากพูด อลิสตัดพ้อ

“ทุกอย่างยกเว้นหัวใจฉัน รักนิรันดร์ที่เธอเคยสาบาน ฉันรู้แล้วว่ามันไม่มีจริง”

ด้วยความละอายใจทำให้สรัลทนเห็นหน้าอลิสต่อไปไม่ไหว อวยพรให้เธอโชคดี แล้วขอตัวไปอาบน้ำนอน เธอมองเขาที่เดินจากไปเจ็บปวดใจเหลือเกิน...

ลีโออยากให้ครอบครัวอยู่พร้อมหน้า จึงโทร.ตามกัสโซ่ให้รีบกลับบ้าน เขาไม่วายยียวน เกิดอาเพศอะไรพี่ชายถึงได้โทร.ตาม ลีโอเล่าเรื่องที่พ่อกับแม่หย่ากันให้ฟัง เขาถึงกับอึ้ง

ooooooo

ทุกคนมานั่งกันพร้อมหน้าที่โต๊ะอาหาร มีเพียงอลิสเท่านั้นที่ยังไม่ลงมา สรัลรออยู่นานเริ่มหงุดหงิดเพราะวันนี้มีแผนจะไปจดทะเบียนสมรสกับเพลงพิณ สั่งให้ปรานีตักข้าวได้เลยไม่ต้องรอ ลีโออาสาจะขึ้นไปดูแม่ให้ กัสโซ่หมั่นไส้แขวะเขาทันทีไม่ต้องเป็นคนแสนดีสักวันก็ได้ ลีโอยอกย้อน

“นายก็ควรทำตัวแสนดีสักวันนะกัสโซ่”

“นี่นายหาเรื่องฉันเหรอ” กัสโซ่ตั้งท่าจะเอาเรื่อง สรัลยังไม่ทันจะปรามลูกๆ มีเสียงอลิสพูดขึ้นเสียก่อนว่าเป็นพี่น้องกันทำไมต้องเถียงกัน ทุกคนหันมองเห็นเธอเดินวางมาดเข้ามาพลางต่อว่าสรัลที่ไม่รู้จักปรามลูก ต่อไปถ้าเธอไม่อยู่แล้วจะมีใครคอยห้าม สรัลกำลังจะห้ามแต่เธอชิงห้ามเสียก่อน แล้วชวนให้กินข้าวได้แล้ว อลิสเดินไปนั่งเก้าอี้ข้างๆกัสโซ่ซึ่งมองงงๆทำไมแม่ถึงมานั่งตรงนี้ทั้งที่ที่ของท่านอยู่ข้างๆโมเน่ต์

“แม่ไม่มีสิทธิ์นั่งตรงนั้นแล้วล่ะจ้ะ ตอนนี้แม่ก็เป็นแค่คนอาศัย”

“คุณพูดแบบนี้หมายความว่าไง” สรัลเสียงเข้ม