เสน่หามายา
ตอนที่ 6
ในเวลาเดียวกัน สรัลเปิดประตูห้องทำงานเข้าไปเจอแจกันดอกกุหลาบแดงช่อใหญ่วางอยู่ในห้อง หันไปถามมนัสชนกว่ามาจากไหน เธอยอมรับว่าเป็นของตัวเอง เอามาใส่แจกันไว้ดูจะมีประโยชน์กว่า สรัลกระเซ้าหนุ่มที่ไหนให้มาหรือ เธอไม่ตอบได้แต่ยิ้มๆ คงจะไม่ว่าอะไรใช่ไหมที่เธอจะเอามาวางในห้องนี้
“ไม่หรอก ว่าแต่ให้กุหลาบแดงช่อใหญ่ขนาดนี้ แสดงว่าเขาหลงรักเธอมากๆเลยนะ”
มนัสชนกมองดอกกุหลาบแล้วลอบมองสรัล พึมพำในใจว่ารักมาก จนตัวเองเริ่มจะทำตัวไม่ถูก...
ใกล้ถึงเส้นตายที่อลิสจะต้องไปจากบ้านสรัลแล้ว แต่เธอยังไม่เก็บเสื้อผ้าข้าวของลงกระเป๋า ได้แต่เอากระเป๋าเดินทางออกมาวางไว้เท่านั้น จนพวกเด็กรับใช้กับแม่ครัวเอามาเม้าท์กันสนุกปากที่อดีตคุณผู้หญิงของบ้านทำเหมือนไม่อยากจะไปจากที่นี่
ooooooo
อีกมุมหนึ่งหน้าประตูรั้ว แคทเล็งแล้วว่าอลิสกำลังจะตกกระป๋องต้องระเห็จไปจากบ้านนี้ในอีกไม่กี่วันข้างหน้า จึงคิดจะมาผูกมิตรกับเพลงพิณโดยมีกระเช้าของฝากติดมือมาด้วย เพลงพิณมองแขก
ผู้ไม่ได้รับเชิญอย่างงงๆ ว่ามาหาตนเองเรื่องอะไร แคทไม่ได้มีธุระอะไรแค่อยากมาทักทายเธออย่างเป็นทางการเท่านั้น
“ว่าแต่ ต่อไปแคทควรจะเรียกคุณเพลงแบบเดิมหรือว่าคุณแม่ดีคะ”
“เรียกคุณแม่ก็ได้ เพลงพิณคงชอบ” เสียงแดกดันของอลิสดังขึ้นก่อนตัวจะตามเข้ามาพร้อมกับโมเน่ต์ อลิสไม่ชอบขี้หน้าแคทเท่าใดนัก จึงพูดเหน็บแนมตลอด แคทเองก็ไม่ชอบอีกฝ่ายเช่นกัน จึงเปิดศึกน้ำลายด้วยอย่างไม่ไว้หน้า โมเน่ต์กลัวแม่จะเสียเปรียบช่วยด่าว่าแคทอีกแรงหนึ่ง เพลงพิณไม่อยากให้มีเรื่องกัน พยายามขอร้องทั้งสองฝ่ายอย่าทะเลาะกันเลย ควรจะให้เกียรติซึ่งกันและกัน
“จะไปยอมทำไมคะ ไหนๆป้าเขาก็จะไปอยู่แล้ว” แคทนึกขึ้นได้ว่าเผลอปากเสียรีบปิดปากตัวเองแทบไม่ทัน โมเน่ต์ไม่พอใจ ด่าเธอว่าเปลี่ยนสีเก่งยิ่งกว่ากิ้งก่า แคทแค้นมากพุ่งเข้าใสโมเน่ต์ แต่ถูกเธอตบสวน แคทไม่ยอมแพ้ตบคืนเต็มแรง กัสโซ่กำลังจะไปทำงานมาทันเห็นแคทตบน้องสาวตัวเองก็โกรธมาก อลิสเองก็รับไม่ได้ที่เธอทำร้ายโมเน่ต์ ไล่ตะเพิดไปให้พ้นจากที่นี่ อย่ากลับมาเหยียบอีก
“คุณป้ากำลังจะถูกเฉดออกไปอยู่ข้างนอก ไม่มีสิทธิ์มาไล่แขก”
กัสโซ่หมดความอดทน ปรี่เข้าไปกระชากแขนแคท ลากถูลู่ถูกังออกไปที่รถ จับเธอเหวี่ยงเข้าไปในรถ ด่าซ้ำว่าเป็นบ้าไปแล้วหรือถึงได้กล้าพูดแบบนั้นกับแม่ของตน เธอโทษว่าแม่ของเขาหาเรื่องเธอก่อน ป่วยการจะอธิบาย เพราะเขาไม่ฟังอะไรทั้งนั้น เชื่อแค่ภาพที่ตัวเองเห็นแคทตบหน้าโมเน่ต์
“กลับบ้านไปเดี๋ยวนี้เลย ตอนนี้ผมไม่อยากเห็นหน้าคุณ...ยังอีก บอกให้ไปไง”
ไล่ขนาดนี้ แคทจำต้องขับรถจากไปทั้งน้ำตา...
สรัลเซ็นเอกสารเสร็จ นึกขึ้นได้ว่าอีกไม่กี่วันถึงกำหนดที่อลิสจะต้องย้ายออกจากบ้าน จึงโทร.ถาม
เพลงพิณว่าเธอเก็บข้าวของไปถึงไหนแล้ว ปรากฏว่าเธอยังไม่ได้ทำอะไรเลย แค่เอากระเป๋ามาตั้งไว้เฉยๆ
“ว่าไงนะ กระเป๋ามีแค่ 8 ใบเองไม่ใช่เหรอ อลิสมัวทำอะไรอยู่” สรัลเห็นมนัสชนกถือถาดใส่เครื่องดื่มเข้ามาให้ ก็รีบลดโทนเสียงลง “ไม่เป็นไร ยังเหลือเวลาอีกสองสามวัน ถึงเวลานั้นก็คงจะเรียบร้อย”
“หวังอย่างนั้นเหมือนกันค่ะ”
