เสน่หามายา

“ไม่ถูกหรือคะ อีกอย่างฉันไม่อยากทำลายความสุขของเพลงพิณ...หวังว่าเธอจะมีความสุขกับใบหย่าของฉันและสรัลนะ” อลิสตั้งใจจะเสี้ยมให้ลูกๆเกลียดชังเพลงพิณ ได้ผลดีตามคาด โมเน่ต์ซึ่งเกลียดขี้หน้าเธอเป็นทุนเดิมอยู่แล้วยิ่งเกลียดเพิ่มขึ้นอีกเท่าทวีคูณ ก็เลยพูดจาไม่ดีด้วย สรัลสั่งให้ลูกขอโทษเพลงพิณ แต่โมเน่ต์นั่งเฉย กัสโซ่รีบเปลี่ยนเรื่องพูด เห็นพ่อบอกว่ามีธุระสำคัญมันคืออะไร

“วันนี้พ่อกับเพลงจะไปจดทะเบียนสมรสกัน”

โมเน่ต์ฟิวส์ขาดปัดจานข้าวตรงหน้าตกแตก แล้วคว้าไม้เท้าลุกหนี ลีโอเป็นห่วงน้องรีบเดินตาม ขณะที่ อลิสมองเพลงพิณราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ...

ตั้งแต่รู้ว่าพ่อจะไปจดทะเบียนสมรสกับเพลงพิณ โมเน่ต์อารมณ์บูดไม่อยากทำอะไรทั้งนั้น ขอร้องให้น้ำขิงกลับไปก่อน เธออยากอยู่คนเดียว น้ำขิงเดินมานั่งข้างๆ ที่เธอเป็นแบบนี้เพราะเศร้าเรื่องคุณแม่ใช่ไหม โมเน่ต์มองไม่พอใจนักแต่น้ำขิงยิ้มให้อย่างเข้าใจเพราะตัวเองเสียพ่อไปตอนอายุเท่าเธอ ร้องไห้เสียใจน้ำตาแทบเป็นสายเลือด โมเน่ต์เห็นน้ำขิงหน้าเศร้า เริ่มรู้สึกว่าเธอเป็นพวกเดียวกับตนเอง

น้ำขิงพูดปลอบจนโมเน่ต์ไว้ใจ ระบายความอัดอั้นตันใจให้ฟังและร้องไห้ออกมาให้เห็น ลีโอแอบฟังอยู่รู้สึกดีที่น้ำขิงไม่ใช่สนใจแค่ทำกายภาพ แต่ยังช่วยเป็นเพื่อนปลอบใจให้น้องสาวตัวเองได้อีก...

ขณะที่โมเน่ต์เริ่มมองน้ำขิงในแง่ดีขึ้น อลิสเห็นชุดน้ำชาประจำตระกูลซึ่งพ่อของเธอโปรดปรานมาก ก็คิดแผนบางอย่างขึ้นมาได้ สั่งให้สเตฟานหาช่างทำเครื่องกระเบื้องเก่งๆมาให้หน่อย

ooooooo

หลังจดทะเบียนสมรสกันเสร็จ สรัลกับเพลงพิณนำใบทะเบียนนั้นมาให้เจริญดูถึงที่ทำการพรรค เจริญเห็นลูกมีทะเบียนสมรสถูกต้อง  ไม่ต้องขึ้นชื่อเป็นเมียน้อยใครก็เบาใจ

“ผมเสียใจที่กว่าจะเรียบร้อยกลับทำให้คุณพ่อและเพลงต้องเสียชื่อและเสียใจ”

“ในเมื่อคุณก็รีบจัดการทุกอย่างได้อย่างที่พูด  ผมก็ให้อภัย” ไม่พูดเปล่าเจริญตบไหล่ลูกเขยอย่างสนิทสนม

แดเนียลเสนอให้ถ่ายภาพสรัลกับเพลงพิณและทะเบียนสมรสเอาไว้ เผื่อเวลามีข่าวเสียหายออกมาอีกจะได้เอารูปนี้ตบหน้าพวกชอบซุบซิบนินทา เจริญเห็นดีด้วย สั่งให้ถ่ายเก็บไว้หลายๆรูป...

ในเวลาไล่เลี่ยกัน แคทเดินเข้ามาในห้องทำงานของกัสโซ่พร้อมกับถุงขนมเจ้าอร่อยในมือ เจ้าของห้องเงยหน้าจากงานที่ทำ ร้องทักว่าลมอะไรหอบมาถึงนี่ได้ เธอจะมารับเขาไปกินข้าวกลางวันด้วยกัน เขายินดีรับคำชวนขอเคลียร์เอกสารสักครู่หนึ่งก่อน

“คุณพ่อไม่มาทำงานเหรอ เมื่อครู่แคทแวะไปหาแต่เลขาฯบอกว่าไม่อยู่ ขนมเลยซื้อมาเก้อ”

“ใช่ วันนี้พ่อกับลีโอไม่เข้าออฟฟิศ ขนมก็ให้เลขาฯหน้าห้องผมไปก็ได้”

แคทเอาขนมมาวางบนโต๊ะพลางมองไปรอบๆห้อง ชมชอบสไตล์ตกแต่งห้องนี้มากกว่าห้องทำงานของลีโอ กัสโซ่เป็นปลื้มอ้าแขนให้เธอเข้าไปหา แล้วจับให้นั่งตัก เธอโอบคอเขาไว้ต่างยิ้มยั่วให้กัน เขาอยากให้เธอเอาใจก็เลยเล่าเรื่องที่พ่อกับแม่หย่ากัน และแม่จะต้องย้ายออกไปอย่างถาวร

“โถ โซ่คงเศร้ามากเลยสินะ แคทจะปลอบใจโซ่เอง” แคทหอมแก้มกัสโซ่ ต่างฝ่ายต่างหอมกันไปมา สุดท้ายนัวเนียกันอยู่บนเก้าอี้ตัวนั้น...

ด้านมนัสชนกทำตัวราวกับเป็นเมียอีกคนหนึ่งของสรัลไม่ใช่แค่เลขาฯหน้าห้อง ถือช่อดอกไม้เข้ามาวางมาดเป็นคุณนาย อีกทั้งยังไล่แม่บ้านของบริษัทไปเอาแจกันมาให้ พอแม่บ้านออกไปแล้ว มนัสชนกหันมาสนใจกับช่อดอกไม้ในมือตัวเอง ยิ้มมีความสุขอยู่คนเดียว และเพ้อฝันไปเองว่าสรัลอยู่ในห้องด้วย

“พรุ่งนี้นกก็จะหาดอกไม้มาเปลี่ยนให้อีกนะคะ เวลาคุณมาแล้วจะได้สดชื่น”

“ขอบใจนกมากนะเพราะมีคุณอยู่เคียงข้างแท้ๆ ชีวิตของผมถึงได้สมบูรณ์”