เสน่หามายา

ทันทีที่กลับถึงบ้าน อลิสไล่ให้ปรานีกับแป๊วไปหาอะไรให้กินเพื่อที่ตัวเองจะได้อยู่ตามลำพังกับเพลงพิณ ขอร้องไม่ให้เธอบอกใครเรื่องที่ตนเป็นมะเร็ง เพราะไม่ต้องการให้ใครมาห่วงหรือสงสาร แล้วขยับจะขึ้นห้อง เพลงพิณตัดสินใจบอกอลิสว่าไม่จำเป็นต้องรีบย้ายออกไปตอนนี้ก็ได้ ยัยป้ามหาภัยทำเป็นตกใจ ถามย้ำว่าเมื่อครู่นี้เธอพูดอะไร เพลงพิณขอให้อลิสอยู่ที่นี่ต่อไปอีกสักพักก็ได้ถ้าต้องการ

“ไม่ต้องรู้สึกผิดหรอก อีกอย่างคนที่อยากให้ฉันออกไปจากชีวิตมากที่สุดในตอนนี้คือสรัลไม่ใช่เธอ”...

ด้านเพลงพิณไม่สบายใจกับอาการป่วยของอลิส จึงเล่าให้แดเนียลฟัง เขาขอร้องอย่าเพิ่งปักใจเชื่อเพราะยัยป้ามหาภัยแอ็กติ้งระดับออสการ์ ดังนั้นเราจะต้องสืบเรื่องนี้ให้แน่ใจเสียก่อน...

แผนแกล้งป่วยของอลิสขั้นแรกสำเร็จด้วยดี เธอไม่ลืมขอบใจปรานีที่ช่วยโทร.ไปบอกตอนอยู่กับหมอว่าเพลงพิณกำลังจะเดินไปหา ยัยนั่นหลงเชื่อสนิทใจว่าตนเป็นมะเร็ง พยายามทำดีด้วยอย่างเต็มที่เพราะรู้สึกผิด

“คุณอลิสจะทำยังไงต่อคะกับสถานการณ์อย่างนี้ แล้วก็เรื่องย้ายออก”

“โถป้า ถ้ารู้ขนาดนี้แล้วยังทำกันได้ลงคอก็ไม่ใช่คนแล้วล่ะ แต่คนอย่างเพลงพิณคงไม่เชื่อง่ายๆ มันต้องส่งคนไปสืบแน่ๆ” แป๊วตั้งข้อสังเกต ปรานีไม่สน ถ้ามันอยากจะสืบก็ให้สืบไป

ooooooo

เป็นอย่างที่แป๊วคาดไว้ แดเนียลสวมบทนักสืบจำเป็นแวะไปที่โรงพยาบาลเพื่อสอบถามอาการป่วยของอลิส แต่ไม่ได้ความอะไรเนื่องจากพยาบาลไม่ให้ความร่วมมือเนื่องจากประวัติคนไข้เป็นความลับ แม้เขาจะอ้างตัวเป็นญาติของเธอก็ตาม แดเนียลมัวแต่ใจจดจ่อกับเรื่องของอลิสจึงไม่ทันสังเกตเห็นสเตฟานซุ่มดูอยู่...

ในเมื่อแต่งเรื่องว่าตัวเองป่วยหนัก อลิสจึงต้องทำตัวให้เหมือนคนป่วยอย่างที่โกหกเอาไว้ โดยเลือกสวมเสื้อผ้าสีจืดๆแถมยังทำตัวหงอยๆให้ดูน่าสงสารอีกด้วย ลีโอแวะมาหาท่านที่ห้องก่อนจะไปทำงาน เห็นท่านหน้าซีดๆก็ไม่สบายใจชวนให้ไปโรงพยาบาล เธอส่ายหน้าไม่ได้เป็นอะไรมาก ให้เขาไปทำงานไม่ต้องเป็นห่วง

“วันนี้แล้วใช่ไหมครับที่แม่จะย้ายออก” ลีโอมองกระเป๋าเดินทางของแม่แล้วอดใจหายไม่ได้

“พอลูกกลับมาก็จะไม่ได้เห็นแม่แล้วล่ะ ไปเถอะเดี๋ยวแม่เดินไปส่งที่รถ” อลิสลุกขึ้นแล้วแกล้งมึนหัวเซจะเป็นลม ลีโอรีบประคองท่านไว้ ยืนกรานจะให้ท่านไปหาหมอให้ได้

“ไม่ต้องจ้ะ พักสักหน่อยก็คงดีขึ้น” อลิสฝืนยิ้มให้ ลีโอประคองแม่ไปนอนที่เตียงเป็นห่วงสุดๆ...

ขณะที่อลิสเล่นละครตบตาไม่เว้นแม้แต่กับลูกตัวเอง มนัสชนกรู้จากเด็กรับใช้บ้านสรัลว่าอลิสยังไม่ขยับไปไหนทั้งที่วันนี้เป็นเส้นตายที่ต้องย้ายออก

เด็กรับใช้ได้รับคำสั่งจากสเตฟานว่าห้ามขนกระเป๋าไปไหนถ้าเขาไม่ได้สั่ง มนัสชนกสงสัยทำไมเขาถึงสั่งแบบนั้น รีบโทร.ถาม สเตฟานไม่ยอมบอกเหตุผลที่ไม่ย้าย ได้แต่บอกแค่ว่าเราสองคนต่างทำหน้าที่ของตัวเองจะดีกว่า

“แต่หน้าที่ของฉันยังไม่จบ คุณสรัลมอบหมายให้ฉันดูแลเรื่องนี้จนกว่าคุณอลิสจะย้ายเข้าที่พักใหม่”

“เอาไว้ผมจะแจ้งเรื่องนี้กับคุณสรัลเอง ผมจำเป็นต้องวางสายก่อน” พูดจบสเตฟานตัดสาย เป็นจังหวะที่มาถึงหน้าห้องตรวจของหมอท่านหนึ่ง เขาเคาะประตูแล้วเปิดเข้าไป...