เสน่หามายา

อลิสตัดสินใจไปหย่ากับสรัลที่สำนักงานเขต ไม่ต้องเป็นคดีขึ้นโรงขึ้นศาลให้ต้องสาวไส้กัน คราวนี้สรัลเป็นฝ่ายให้เธอเซ็นหนังสือหย่าก่อน ตัวเองถึงได้เซ็นชื่อตามแล้วส่งคืนให้นายทะเบียน อลิสยังทำใจไม่ได้ เอื้อมมือไปจับมือสรัลที่ใต้โต๊ะทำงานของ

นายทะเบียน พลังยืนมองทั้งคู่อยู่ด้านหลังด้วยความเศร้าใจปนโล่งอก

“พวกคุณหย่ากันเรียบร้อยแล้วครับ...เก็บไว้

คนละใบนะครับ” นายทะเบียนมอบใบหย่าให้ทั้งคู่

สรัลชักมือออกจากมืออลิสอย่างไร้เยื่อใย ขอบคุณนายทะเบียนแล้วคว้าใบหย่าหนึ่งใบมาเก็บไว้ จากนั้นทั้งอลิส สรัลและพลังพากันออกมาที่ลานจอดรถ พลังเห็นไม่มีอะไรแล้วก็ขอตัวกลับก่อน อลิสรอจนทนายเก่าแก่ประจำตระกูลไปพ้นระยะ จึงหันมาแดกดันสรัลคงจะดีใจมากที่สุดท้ายก็จะได้จดทะเบียนสมรสกับเพลงพิณสักที เขาไม่อยากทะเลาะด้วย แค่อยากรู้ว่าเธอจะย้ายออกจากบ้านเมื่อไหร่ เธอถึงกับอึ้งที่โดนไล่

“ผมไม่ได้อยากเร่งรัดอะไร แต่เวลาหนึ่งสัปดาห์คงมากพอให้คุณจัดการข้าวของของคุณได้เรียบร้อย”

“นี่คุณใจดีกับฉันแล้วใช่ไหม” อลิสพยายามเรียกร้องความเห็นใจ

“ต่อจากนี้ไปผมก็ขอให้คุณโชคดี” สรัลยิ้มให้เธออย่างอ่อนโยน อลิสจะจับมือเขาเป็นครั้งสุดท้ายแต่เขาผละจากไปเสียก่อน เธอจึงเอื้อมมือค้างอยู่อย่างนั้น มองตามสรัลที่เดินจากไปไม่เหลียวหลัง เจ็บปวดใจน้ำตาไหล รีบหยิบแว่นดำขึ้นมาสวม ไม่ต้องการให้ใครเห็นความอ่อนแอ...

ในเวลาต่อมา สรัลถือซองเอกสารกำลังเดินเข้าห้องทำงาน มนัสชนกที่รอท่าอยู่ร้องทักว่าทุกอย่างเรียบร้อยดีไหม เขาพยักหน้ารับคำ เธอดีใจกับเขาด้วยที่ทุกอย่างจบลงด้วยดี

“คุณเพลงมาถึงหรือยัง”

“อ้อ ถึงแล้วค่ะ กำลังรอพบคุณอยู่ข้างใน” มนัสชนกมองตามจนสรัลเข้าห้องปิดประตูถึงได้ยิ้มร้ายออกมา “ตอนนี้เมียแก่ก็พ้นทางไปแล้ว เหลือแค่เมียเด็กเท่านั้น”...

ด้านเพลงพิณโผกอดสรัลดีใจสุดๆที่การหย่าราบรื่นดีไม่มีปัญหา เขาดันเธอออกห่าง แล้วเราจะไปจดทะเบียนสมรสกันเมื่อไหร่ดี พรุ่งนี้เลยดีไหม เธอยิ้มรับสีหน้ามีความสุข ไม่นานนักทั้งคู่ไปฉลองกันเล็กๆ ที่ร้านอาหารหรู เพลงพิณอดถามไม่ได้นี่ถ้าเรากลับบ้านคุณอลิสจะยังอยู่ไหม สรัลให้เวลาอลิสเก็บของหนึ่งสัปดาห์ เพลงพิณโอดครวญ ตั้งเจ็ดวันเลยหรือ เขาจับมือเธอมากุมไว้

“ไม่เป็นไรน่าเพลง ผมรับรองมันจะเรียบร้อยแน่ๆ”

“ค่ะ อดทนอีกแค่สัปดาห์เดียวเท่านั้น”

ooooooo

ปรานีรู้เรื่องที่อลิสหย่าขาดจากสรัลและต้องไปจากบ้านหลังนี้ในอีกหนึ่งสัปดาห์ถึงกับร้องไห้โฮ ไม่อยากให้ท่านต้องจากไป อาสาจะไปขอร้องคุณสรัลให้ อลิสไม่คิดว่าปรานีจะช่วยอะไรได้ ขนาดตนเขายังกล้าไล่ แล้วนับประสาอะไรกับเธอ ฝากให้เธอช่วยดูลูกๆของตนให้ด้วย ปรานีฟูมฟายนี่อลิสจะยอมแพ้จริงๆหรือ

“ต่อไปนังเพลงพิณจะยิ่งผยองกว่าเดิม วางอำนาจเป็นนายหญิงของบ้านอย่างเต็มตัว”

อลิสตัดบท สั่งให้ปรานีไปตามเด็กมาจัดการเก็บข้าวของให้ตนด้วย ปรานีเข้ามากอดขาจะขอตามไปอยู่ด้วย ในเมื่อเจ้านายไม่อยู่ที่นี่ตนก็ไม่อยากอยู่ อลิสทักท้วงถ้าเธอไม่อยู่แล้วใครจะดูแลลูกๆของตน

“ไม่มีใครดูแลพวกคุณหนูได้ดีเท่าคุณอลิสหรอกค่ะ” เลียขาเจ้านายเสร็จ ปรานีลงไปที่ครัว สั่งให้เด็กรับใช้ไปช่วยคุณสเตฟานเก็บข้าวของของคุณผู้หญิง แล้วเดินไปทิ้งตัวลงนั่งอย่างหมดอาลัยตายอยาก แป๊วรีบเอาน้ำมาเสิร์ฟ พลางบีบนวดอย่างเอาใจ ตกลงเจ้านายหย่ากันจริงๆหรือ แล้วคุณผู้หญิงจะไม่อยู่แล้วใช่ไหม