สายโลหิต

“เจ้าค่ะ หลวงไกรได้เรือนอยู่ ให้บ่าวกับพ่อพันสิงห์พักอยู่ด้วยกัน ดูแลรับใช้ หุงหาข้าวปลา ท่านเจ้าเมืองก็เมตตา เห็นว่าหลวงไกรยังโสด คอยชวนไปกินอยู่ที่จวนบ่อยๆเจ้าค่ะ ว่าถูกใจ เพราะหลวงไกรเอางานเอาการ ไปโน่นก็ใช้วิชาฝึกหัดทหารหัวเมือง วิชารำดาบ รำทวน โล่หอก กระบี่ กระบอง เห็นว่าออกฝึกปรือไม่เว้นแต่ละวัน พี่สิงห์ออกไปช่วยเจ้าค่ะ เขาชื่นชมกันทั้งนั้นเจ้าค่ะ ยังวิชาขี่ม้าออกรบ ตั้งพลทหารม้าไว้รับศึกก็อีก ปืนผาหน้าไม้ รู้อะไรก็เอาออกมาฝึกฝนจนหมดสิ้น”

พระสุวรรณเกือบจะหัวเราะด้วยท่าทางนังเยื้อนที่จีบปากจีบคอเล่าอย่างตั้งอกตั้งใจ

“ขุนนาง ข้าราชการผู้ใหญ่ ก็ล้วนชอบพอหลวงไกรทั้งนั้นแหละเจ้าค่ะ ที่มีลูกแรกรุ่นเป็นสาวก็ชวนให้ไปเที่ยวบ้าน สินสอดทองหมั้นไม่ให้ก็คงไม่มีใครติดใจหรอกเจ้าค่ะ พ่อพันสิงห์เขาบอกบ่าวว่าอย่างนั้น”

“เอ็งรู้เรื่องมากอยู่นะนังเยื้อน ว่าแต่ตัวเอ็งเถอะ ลูกเต้าไม่มีหรือ ออกเรือนเป็นหลายปี”

“ไม่มีเจ้าค่ะ ไม่ยอมมาเกิดเจ้าค่ะ”

“พ่อสิงห์เขาไม่ว่ากระไรรึ”

“เขาก็ว่าไม่มีก็ดีนี่เจ้าคะ ไม่ต้องปวดหัว บ่าว

ก็ว่าดี...ก็คราวนี้แหละเจ้าค่ะ เขาให้เก็บของกลับเข้ามาในกรุงฉุกละหุกออกปานนั้นถ้ามีลูกเป็นพรวนเห็นท่าจะทุลักทุเลโขอยู่เจ้าค่ะ”

ทุกคนฟังนังเยื้อนเพลินไป หลังจากนั้นดาวเรืองนำพี่เลี้ยงมาที่ห้องพัก พูดคุยกันถึงหลวงไกรที่ดาวเรืองเป็นห่วงเขาจับใจ ซึ่งหลวงไกรฝากเพลงยาวหรือจดหมายฉบับหนึ่งมาให้ด้วย

หลวงไกรเขียนข้อความมาด้วยความคิดถึงดาวเรืองยิ่งนัก ให้รักษาตัวดีๆ เสร็จศึกกลับถึงพระนครเมื่อใดเขาจะกราบเจ้าคุณเสนาบดีไปขอดาวเรืองทันที

หลายวันถัดมาพระสุวรรณรู้ข่าวว่าสุโขทัยแตกแล้ว ทุกคนตกใจสีหน้าไม่สู้ดี โดยเฉพาะลำดวนที่เป็นห่วง หลวงเทพมาก ถามพ่อว่าทางราชบุรีจะมีใครมีอันตรายไหม

“พ่อยังไม่ได้ข่าวนะลูก ลำดวน”

“ข่าวคราวพี่เทพไม่มีเลย ทั้งสองที่ใกล้แค่นี้เองนะคะคุณพ่อ น่าจะมีคนส่งข่าวมาบ้าง”

“ทัพที่ราชบุรีตั้งมั่นอยู่ในเมืองคงยังไม่มีอันตราย ที่น่าเป็นห่วงก็พวกที่แตกทัพจากสุโขทัยนั่นแหละลูก”

ดาวเรืองใจหายวาบเป็นห่วงหลวงไกร....แต่แล้ววันหนึ่งหลวงไกรกลับมาท่ามกลางความยินดีปรีดาของทุกคนที่เฝ้ารอ

“กระผมขอลาท่านเจ้าพระยาพิษณุโลก ขอลงมาช่วยป้องกันกรุงศรีอยุธยาขอรับคุณย่า”

“อามาจากในวังเดี๋ยวนี้ หลวงวิสูตรสมบัติพนักงานรักษาพระคลังเขาบอกว่าเห็นพ่อไกรอยู่กับเจ้าพระยาอัครมหาเสนา อาไม่เชื่อ ก็ได้ยินเขาลือว่าอาสาไปรบพม่าที่สุโขทัย ยังพูดกันมาจนถึงในกรุงว่าพ่อไกรแข็งขันนำทัพทหารออกรบข้าศึก”