สายโลหิต

ลำดวนทำตามคำคุณย่าโดยดี พระสุวรรณข้องใจว่าทำไมลูกสาวถึงไม่บอกหลวงเทพก่อนไปสงครามว่าตัวเองตั้งท้อง ลำดวนไม่ต้องการให้เขาเป็นกังวล แต่คราวนี้คนเป็นพ่อยอมไม่ได้ ส่งทับเป็นม้าเร็วไปบอกหลวงเทพถึงค่ายราชบุรีเพื่อให้มีกำลังใจที่จะหายบาดเจ็บกลับมาดูหน้าลูก

หลวงเทพรับรู้ด้วยความดีใจ แต่ยังกลับไปในตอนนี้ไม่ได้ ลำดวนไม่เคืองแถมยังออกปากว่าหลวงเทพทำถูกแล้ว ไม่ควรทิ้งทัพมา...ลำดวนบอกกับลูกในท้องว่า

“เราคอยพ่อได้นะลูก อีกแค่หกเดือนเจ้าก็จะออกมาคอยกับแม่ได้แล้ว”

วันเวลาผ่านไปท้องลำดวนใหญ่ใกล้คลอด ลำดวนถามคุณย่าว่าจะตามหมอตำแยคนไหน ยายผวนหรือยายริ้ว

“จะต้องใครที่ไหน ยายอิ่มพี่เลี้ยงแม่เยื้อนไงล่ะลูก นั่นแหละหมอตำแยตัวยงเลย”

หลังจากนั้นไม่นานอิ่มเดินดุ่มขึ้นมาหาคุณย่า

บนเรือนเหมือนมีเหตุจะมาแจ้ง

“ว่าไงนังอิ่ม หายไปนานนะเอ็ง”

“ได้ข่าวไหมเจ้าคะ ไอ้ขุนทิพมันได้ย้ายกลับเข้าพระนคร ก็จะมีใคร้...นังปริกแม่มันเจ้าค่ะ เข้าหาพระยาพลเทพผู้ดูแลประตูวังทุกวี่ทุกวัน จะพูดกันเบาๆเงียบๆ มีเสียงเครื่องถ้วยชามกระทบกันนะเจ้าคะ แล้วก็ขนๆๆ”

“ขนไปไหนยายอิ่ม เร็วเข้าสิ มัวแต่ขนอยู่นั่นแหละ ไม่ต้องถึงไหนเสียที” ยายชดเร่งยิกๆ

“ขนไปบ้านพระยาพลเทพไง”

ยายชดและคนอื่นๆถึงกับร้องอ๋อเป็นเสียงเดียวอย่างเข้าใจแจ่มแจ้ง

“เอาล่ะนังอิ่ม เขารู้กันหมดแล้วว่าขุนทิพได้ย้ายกลับพระนคร แต่ที่ข้าเรียกเอ็งมามันคนละเรื่องกัน”

“เรื่องอะไรหรือเจ้าคะ”

เมื่อรู้ว่าต้องทำคลอดให้ลำดวน อิ่มตื่นเต้นไม่น้อย ถึงเวลาลำดวนได้ลูกชาย บ่าวไพร่ทั้งหลายแทบร้องไชโย ส่วนดาวเรืองนั้นดูแลพี่สาวเป็นอย่างดี

ooooooo

ขุนทิพกำลังก้อร่อก้อติกผู้หญิงหน้าตาสะสวยคนหนึ่งตรงบริเวณท่าเรือซึ่งใครต่อใครที่จะเข้าวังหลวงต้องมาขึ้นเรือที่นี่ ระหว่างนี้มิ่งกับมาที่มาด้วยเหลือบไปเห็นดาวเรืองกับบ่าวหญิงสองคนจึงรีบบอกผู้เป็นนาย

“ท่านขุนขอรับ ท่านขุนดูโน่น”

ขุนทิพยังไม่เห็นว่าเป็นใคร ทำท่าจะเอ็ดบ่าว

ที่ดันขัดจังหวะ แต่พอเห็นดาวเรืองก็ชะงักจังงัง

“แม่เจ้าโหวย...ไม่ได้เห็นหน้าตาแม่คนสวยของพี่เสียนาน เป็นสาวสะพรั่งน่าใจหายจริงจริ๊ง...ไอ้มิ่ง

มันน่าล่มเรือเล่นอีกสักครั้ง รึว่าไงไอ้มา”

สองบ่าวตาหูเหลือก ร้องเป็นเสียงเดียวกันว่าไม่เอา ขุนทิพไม่สน เดินเข้าไปหาดาวเรือง แล้วเร่งฝีเท้า

เดินแซงหันมาขวางไว้ ดาวเรืองถอยมาก้าวหนึ่ง นังอ้นกับนังจุ้นเข้าประชิดตัวซึ่งกันและกันขวางดาวเรืองไว้ทันที

“เออแน่ะ เจอกันไม่ไหว้ทักทายกันเสียแล้ว ดาวเรือง”

ดาวเรืองอึกอักนิดหน่อยก่อนยกมือไหว้ขุนทิพอย่างขอไปที

“บอกนังบ่าวของเจ้าให้หลีกทางด้วย”