สายโลหิต
ตอนที่ 6
หลวงเทพต่อยอีกเปรี้ยงขุนทิพกระเด็นไปอีก แหกปากกับบ่าวลั่นไปหมด
“เฮ้ย! ไอ้มิ่งไอ้มายืนเฉยทำไมวะ รู้ถึงหูแม่กู มึงตายแน่”
สองบ่าวขยับเข้ามาอย่างกล้าๆกลัวๆ สุดท้ายก็กลัวมากกว่ากล้า พากันวิ่งหางจุกตูดหนีไปทั้งนายทั้งบ่าว ผู้คนแถวนั้นเห็นเข้าหัวเราะกันเกรียว
ooooooo
ดาวเรืองดีใจมากที่หลวงเทพกลับจากทัพ สองคนพูดคุยกันโดยมีอ้นกับจุ้นฟังความอยู่ห่างๆด้วยความดีใจเช่นกัน
“พี่เทพมาได้ยังไงคะ”
“พี่มาราชการ ท่านแม่ทัพใช้ให้มาธุระในกรุง ไม่มีเวลาคุยกันสักเท่าไหร่หรอกดาวเรือง ตั้งแต่นายทับไปส่งข่าว ก็ยุ่งราชการสงคราม กลับเข้ามาไม่ได้เลย”
“พี่เทพ...พี่ลำดวนเพิ่งอยู่ไฟครบ ได้ลูกชาย
แข็งแร็งตัวโตเทียว กินก็จุ จนคุณย่าเป็นห่วงว่านมแม่จะไม่พอเลี้ยง น่าชังเหลือเกิน นี่พี่ลำดวนรู้ว่าพี่มาถึงกรุงคงดีใจ เป็นห่วงจนจะหายห่วง คิดว่าพี่เทพตายเสียแล้ว”
“โถ...ลำดวน”
“พี่เทพมาอยู่ได้สักกี่วัน”
“ม้าเร็วจะเดินทางกลับไปราชบุรี พี่ต้องกลับเลย ค้างไม่ได้”
“กลับเลย...ไม่ไปหาพี่ลำดวนเหรอคะ”
หลวงเทพเจียดเวลาไปหาลำดวนกับลูกน้อยแรกเกิด ลำดวนดีใจเหลือหลายโผเข้าอ้อมอกผัวรักตัวสั่นระริก
“พี่เทพ...หายไปเลย ไม่กลับเข้ากรุงเลยนะคะ หายไปนานจนฉัน...ฉันต้อง...”
“เจ้าต้องทำไมรึ”
“ฉันต้องทำจิตใจให้ยอมรับว่าต้องพร้อมที่จะเป็นม่ายอยู่ทุกเมื่อ”
“พี่อยากมาหาเจ้าเหลือเกินลำดวน แต่หน้าที่ต้องมาก่อน เจ้ารู้อยู่นี่ พี่ขอมาเห็นหน้าลูกด้วย นับวันอยู่ว่าเจ้าต้องคลอดแล้ว...ลูกพ่อยังเล็กนัก เจ้าเป็นลูกชายหัวปีของพ่อ ดาบเล่มนี้เป็นของตาทวด ชื่อเจ้าของดาบอยู่บนดาบนี้ พ่อจะตั้งชื่อเจ้าตามตาทวดว่าทอง อยู่ดีนะเจ้า...ทั้งแม่ทั้งลูก”
“ฉันเพิ่งลงกระดานอยู่ไฟ ออกไปส่งพี่ไม่ได้ พี่จะไปหาคุณย่าใช่ไหม”
หลวงเทพออกไปกับดาวเรือง ที่หน้าเรือนคุณย่ามีบ่าวไพร่นับสิบรวมกลุ่มรอคอย อ้นนั่นเองที่มาป่าวประกาศว่าหลวงเทพกลับจากศึกเมืองราชบุรี ทับจึงเป็นตัวตั้งตัวตีชวนบ่าวทุกคนมา
“มาทำไมวะเจ้าทับ”
“อ้าว...แม่นายท่านขอรับ แม่นายท่านลองเดาสิขอรับว่าทำไม”
“ไอ้เวรทับ ทะลึ่งแล้วไหมล่ะเอ็ง ทำไมเอ็งจะต้องให้แม่ข้าเล่นกะเอ็งด้วยละวะ”
“อ้าว ไม่งั้นก็ไม่สนุกสิขอรับ พระนายท่าน”
“ชะ! เจ้าทับ บ้านเมืองกำลังมีศึกสงคราม เอ็งจะให้สนุกไปถึงไหนกัน”
คุณย่าหมั่นไส้บ่าวตัวดี ยายชดได้ทีซ้ำเติมนายทับไปอีกหลายคำ จนพระสุวรรณต้องปรามอย่างขำๆ
ดาวเรืองกับหลวงเทพเข้ามาด้วยกัน ทั้งหมดตื่นเต้นดีใจ หลวงเทพรับไหว้บ่าวและยิ้มทักทาย แล้วมากราบคุณย่ากับพระสุวรรณ
