สายโลหิต

กองทัพจากไปไม่นาน ปริกซึ่งรักลูกชายคนเดียวเป็นชีวิตจิตใจก็พยายามวิ่งเต้นเพื่อให้เขาได้ย้ายกลับพระนคร แน่นอนว่าต้องเสียทรัพย์สินเงินทองมากมายไปซื้อของกำนัลให้ขุนนางผู้มีอำนาจ

ขณะที่ขุนทิพได้กลับเข้ามาประจำในวัง หลวงเทพซึ่งไปทัพที่มะริดบาดเจ็บหนัก ลำดวนรู้จากคนมาแจ้งเหตุก็รุ่มร้อนใจเพราะเป็นห่วง ส่วนดาวเรืองก็ใจคอไม่ดีนึกไปถึงหลวงไกร

ลำดวนมาร้องห่มร้องไห้ต่อหน้าพ่อและน้องสาว เล่าเสียงสั่นเครือว่า

“พี่เทพบาดเจ็บ เขาว่าอาการไม่น้อยเลย มีม้าเร็วแจ้งเหตุล่วงหน้ามาที่ข้างในวัง ลูกเพิ่งกลับมาเดี๋ยวนี้ เขาว่ากองทัพพม่าฝ่ายใต้ยกมาแต่เมืองทวายกับมะริด ปะทะทัพกรุงศรีอยุธยาที่ส่งไป”

“ใจเย็นๆลูก นี่ย่าเจ้าไปข้างไหน”

“แม่อยู่นี่ พ่อพัน” คุณย่าเดินงกเงิ่นขึ้นบันไดมา “กลับจากวัดเดี๋ยวนี้แหละ รอให้พระฉันเพลได้ทำบุญกรวดน้ำส่งให้พ่อเดือน ครบวันตายหลาน...ลำดวน ร้องไห้ทำไมหรือลูก”

“พ่อเทพขอรับ” พระสุวรรณตอบแม่แล้วถามลำดวนอีกครั้ง “ข่าวว่าอย่างไรอีก...นี่เจ้าแน่ใจรึว่าข่าวไม่คลาดเคลื่อน”

“ค่ะ เขามาส่งข่าวว่าทัพหน้ากับทัพหน้าปะทะกัน รบอยู่สิบกว่าวัน ข้าศึกเกณฑ์ทัพช้างม้าผู้คนระดมเข้ามา ว่าตีค่ายกรุงศรีอยุธยาแตก ต้องถอยร่นมาประจบอยู่ที่เมืองราชบุรีค่ะคุณพ่อ”

“เขาว่าพ่อเทพเป็นอย่างไร” คุณย่าถาม

“คนแจ้งเหตุเขาว่าพี่เทพอาการไม่น้อย กำลังลำเลียงพวกบาดเจ็บสาหัสเข้ารักษาในกรุง พี่เทพก็ไม่ยอมมากับเขา กลุ้มใจเหลือเกินแล้วค่ะคุณย่า”

คุณย่าทรุดกายลงข้างหลานสาวคนโตที่สะอื้นฮักๆอย่างหมดอาย

“ทั้งพี่ทั้งน้อง...พี่เทพ พ่อไกร เหมือนกันตรงนี้ มีอย่างที่ไหนคนอื่นเขาไม่เจ็บปวดอะไรยังเลี่ยงหลีกสับเปลี่ยนกลับเข้ามาอยู่เวรรักษากรุง ถ้าไม่บาดเจ็บแข็งแรงดีจะไม่ว่าสักคำ นี่เจ็บเจียนตายยังคิดจะสู้พม่า บ้าหรือดีก็ไม่รู้”

“ลำดวน เจ้าอย่าว่าผัวอย่างนั้นไม่เป็นมงคล คนอยู่ข้างหลังไม่ได้ออกไปรบกับเขาอาจไม่รู้ก็ได้ ทหารยามออกศึกก็คิดอยู่ประการเดียวแหละ สู้จนลืมตาย ลืมกลัว ย่าไม่ตำหนิพ่อเทพพ่อไกรหรอก สายเลือดบรรพบุรุษคงแรงนัก ลำดวนเอ๋ย เป็นทหารหาญ ทหารเอกหลั่งเลือดกู้บ้านกู้เมืองกันมาหลายชั่ว ใครจะห้ามอยู่”

“ก็คนอื่น คนอื่นเล่าคะคุณย่า แข้งขาเขาดี ขอสับเปลี่ยน หน้าที่ เขาทำยังไง”

“ใคร?”

“ขุนทิพเทวาบ้านบางเอียนสิคะ แม่ปริกเห็นจะได้ข่าวทหารล้มตายกันมาก เขาจัดการอย่างไรก็ไม่ทราบค่ะ ให้ขุนศรีออกไปประจำกองทัพ เอาตัวขุนทิพมาอยู่กับพระยาพลเทพ เขาพวกเดียวกัน เห็นจะเจรจากับเจ้าคุณเสนาบดี เจ้าคุณพลเทพ ได้ตัวลูกชายกับขุนทิพเทวามาอยู่กองทหารเวรรักษาประตูค่ะ”

“พระยาพลเทพถูกเกณฑ์ให้รักษาประตู พ่อก็รู้มาอย่างนั้น เห็นจะมีสิทธิ์ขาดเรื่องตรวจตราบ้านเมืองด้วยกระมัง แม่ปริกแกเก่งจริงสมเขาลือ เห็นจะวิ่งขาขวิดอยู่ละ ลูกชายโทนรักเท่าชีวิต”

“ลำดวน...มากับย่า”