เรือมนุษย์

ดัมพ์กับนิธิมาพากันมาที่โรงพัก เขาถามเธอถึงเรื่องงานเมื่อวาน นิธิมาสลดลงและบอกว่าเดชเมาหมดสติไม่ได้ลงมารับแขกเลย ดัมพ์แปลกใจเพราะพี่ชายไม่เคยเมาขนาดนั้น ต้องมีเรื่องอะไรแน่ นิธิมาหลบตาไม่อยากให้เขารู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับตน พอดีร้อยเวรมาเชิญเข้าไป

มีญาติคนตายเรียกร้องค่าเสียหายเพราะคนตายเป็นหัวหน้าครอบครัว เธอต้องการค่าเลี้ยงดูและค่าเล่าเรียนของลูก นิธิมาเห็นว่าเรื่องนี้ดัมพ์ต้องพูดกับเดชให้เข้าใจ เขาชวนเธอไปบ้านเดชด้วยกัน เธอปัดไม่อยากเกี่ยวข้องไม่อยากเจอหน้าเดช ดัมพ์แปลกใจ

“เกิดอะไรขึ้น คุณนิพูดถึงพี่เดชแปลกๆ”

“แล้วนิจะเล่าให้ฟังค่ะ” นิธิมาขอตัวไม่ไปกับดัมพ์ ทำให้เขายิ่งสงสัย

ooooooo

ถวิลและน้อยช่วยกันทำกับแกล้มให้เปรื่อง

เอาไปให้เดช ทั้งสามบ่นกันว่าครั้งนี้เดชดูผิดหวังเสียใจมาก กินเหล้าไม่เลิกมาหลายวัน ไม่อยากเชื่อว่าจะจริงจังกับนิธิมาขนาดนี้ เปรื่องบอกเจ้านายไม่เคยเจอผู้หญิงดีๆแบบนี้ พอเจอก็มีกรรมให้ผิดหวัง

เสียงเดชโวยวายที่อาหารมาช้า เปรื่องรีบยกจานมาวาง รินเหล้าให้มือไม้สั่น เดชรำพัน

“นี่กูแพ้ไอ้ดัมพ์ใช่ไหม กูแพ้มันใช่ไหม...”

เปรื่องก้มหน้าไม่กล้าตอบ

ไม่ทันไร ดัมพ์ขับรถเข้ามาจอด ถวิลกับน้อยอกสั่นขวัญแขวนกลัวมีเรื่อง ถวิลออกไปรับหน้าดัมพ์ทำทีว่ามาไม่โทร.บอกก่อนจะได้ทำของชอบไว้ให้

“ผมแวะไปหาพี่เดชที่ออฟฟิศ เลขาบอกว่าไม่ได้เข้าไปทำงาน เขาอยู่ไหนเหรอป้า”

ถวิลอึกอัก ดัมพ์ไม่รอฟังเดินผ่านเข้าไปในบ้าน น้อยรีบไปตามชัยพรกับพิมพ์รสลงมา...

เดชเห็นดัมพ์ก็โวย หาว่าไปไหนไม่รอดถึงกลับมา

“ถ้าไม่จำเป็นผมไม่มาหรอก แต่นี่มันจำเป็น” ดัมพ์ยืนประจันหน้า “ผมจะมาเคลียร์เรื่องนายชัยกับพี่เดช”

ชัยพรเดินเข้ามาพอดี เดชหันไปตวาด “มึงก่อเรื่องอะไรอีกไอ้ชัย!”

“จะมาหาเรื่องอะไรผมอีกล่ะอาดัมพ์” ชัยพรถามเสียงสั่น พิมพ์รสได้ยินรู้สึกผิดหวัง

“คนที่นายขับรถชน ตายแล้ว เขาเรียกร้องค่าเสียหายมาก งานนี้พ่อนายต้องรับผิดชอบ”

“ไอ้ลูกเวร ไอ้ทรพี มึงนี่ไม่เคยทำเรื่องดีๆให้กูเลย”

เดชชกหน้าลูกชายล้มลง พิมพ์รสตกใจเข้าประคอง เดชโวยวายไม่ให้ช่วย แล้วกระชากชัยพรขึ้นมาชกอีกสองสามหมัด เขาเจ็บจนทนไม่ไหวโวยกลับ

“ฆ่าผมเลยสิ! ผมรู้ว่าคุณพ่อไม่ได้ต่อยผมเรื่องผมขับรถชนคนตาย แต่ต่อยผมเรื่องคุณนิ ใช่ไหมล่ะ”

เดชยัวะจะเข้าซ้ำ แต่ดัมพ์ดึงเขาเหวี่ยงออกไป ส่วนพิมพ์รสพาชัยพรออกมา เดชฮึดฮัดจะตามแต่ดัมพ์ล็อกตัวไว้