เรือมนุษย์
ตอนที่ 13
พิมพ์รสเห็นความห่วงใยของดัมพ์แล้วยิ่งรู้สึกผิดที่ร่วมมือกับเดชทำร้ายนิธิมา ชัยพรเองก็รู้สึกเคว้งคว้างเจ็บปวดที่พ่อไม่ได้เป็นห่วงตนเลย
ooooooo
เช้าวันใหม่ มธุรสแต่งตัวสวยรอทุกคนในห้องโถง พจนากับมาลาทิพย์ลงมาบอกแม่ว่าพวกตนต้องไปเรียนมีสอนเสริมเพราะใกล้สอบ เพลาก็ต้องไปดูเกียวคลอดลูกที่โรงพยาบาล
“โอ๊ย ดันจะมาขยันเอาวันนี้ ก่อนหน้านี้ทำไมไม่สอน นี่ล่ะน้าเมืองไทย ไม่เคยทำอะไรตามหน้าที่ มันถึงไม่เจริญสักที”
“ไม่เห็นเกี่ยวซะหน่อย พวกเราก็เรียนเสริมยังงี้ทุกวันเสาร์”
“หยุดสักวันไม่ได้เหรอ เรากับบ้านคุณเดชไม่ใช่คนอื่นคนไกลกันแล้วนะ มันไม่ได้ดองกันชั้นเดียว แต่มันหลายซับหลายซ้อน”
“ดองกันหลายซับหลายซ้อนหมายถึงอะไร?” เพลาเข้ามาถาม
“อ้าว คุณเดชเขาหมายปองยัยนิอยู่ ยัยนิไปค้างที่นั่นเขาคงปล่อยไว้หรอก คงได้ยัยนิเป็นเมียไปแล้วเมื่อคืน”
พูดแล้วมธุรสหัวเราะชอบใจ ตรงข้ามกับเพลาที่ไม่พอใจอย่างมาก
“ถ้านี่เป็นแผนของคุณก็น่ารังเกียจเต็มที คุณนี่มันสวยแต่หน้าจริงๆ ใจโสโครกที่สุด...”
“อ๊าย! ด่าฉันยังงี้เลยเหรอ ฉันทำทุกอย่างเพื่อความสุขของทุกคนในครอบครัว ยัยนิยอมวันนี้ วันหน้าจะได้สุขสบาย ไม่ต้องตื่นแต่เช้ารีบไปทำงาน แล้วก็รอรับเงินเดือนรายเดือนอย่างที่เป็นอยู่ ไอ้ค่าใช้จ่ายแต่ละเดือนก็ชักหน้าไม่ถึงหลังอยู่แล้ว คุณยังจะต้องเจียดเงินเดือนของคุณไปให้อีน้ำเน่าอีก เคยคิดบ้างไหม...”
มาลาทิพย์น้ำตาหยดสงสารอาสาว พจนาต่อว่าแม่อย่างรับไม่ได้
“ผมไม่เห็นด้วยกับคุณแม่ คุณแม่ไม่สงสารอานิเหรอครับ”
“ก็ถ้าอานิของแกสุขสบาย พวกเราก็จะสุขสบายไปด้วย ฉันทำเพื่อทุกคน”
“สิ่งที่ผมต้องการไม่ใช่เงิน แต่ผมอยากได้ความสุข ผมอยากเห็นคุณพ่อกับคุณแม่รักกัน ไม่ใช่ทะเลาะกันทุกวันอย่างนี้”
“โอ๊ย ทำตัวเป็นเทวดากันทุกคน นิดหน่อยก็ขวัญอ่อนบ่อน้ำตาตื้น ฮึ...ตกลงจะไปหรือไม่ไป”
ทุกคนเดินหนีไปหมด มธุรสหงุดหงิดบ่นพึมพำว่าวันนี้เป็นวันโลกาวินาศ...
ooooooo
เฟื่องทองสีหน้าอิดโรยลุกขึ้นแต่งหน้าแต่งตัวจะไปร่วมงานบ้านเดช ทั้งที่อับอายไม่รู้จะตอบใครๆว่าวีระหายไปไหน ชุดาเข้ามาเยาะให้บอกตามตรงว่าไปอยู่กับอีหนู ฟ้าทองถลึงตาใส่ เฟื่องทองปราดเข้าตบหน้าชุดาฉาดใหญ่และด่าสาดเสียเทเสีย จนฟ้าทองต้องปลอบให้สงบจิตใจ
มธุรสมาบ้านเดชลำพังทักทายแขกที่นั่งกันอยู่ แต่ทุกคนต่างเมินหน้าหนีไม่อยากเสวนาด้วย แม้เธอจะแนะนำตัวว่าเป็นยายของตาอุ้ย พิมพ์รสสงสารแม่ชวนเข้าไปข้างใน เธอบ่นอุบ
