เรือมนุษย์

พิมพ์รสวิ่งตามนิธิมาลงมาข้างล่าง ขอร้องให้ช่วยชัยพรด้วย เธอทำใจแล้วเดินนำไปหน้าบ้าน พิมพ์รสรู้สึกผิดน้ำตาคลออยากสารภาพ แต่นิธิมายังอยู่ในช่วงพยายามระงับอารมณ์

“ยังไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้น รีบไปก่อน”

“พิมพ์รู้สึกไม่ดี พิมพ์อยากพูด” พิมพ์รสโผกอดอาสาวทางด้านหลังสะอึกสะอื้น

“น้ำตาไม่ช่วยอะไรหรอก มันผ่านไปแล้วพิมพ์ ...แก้ปัญหาเฉพาะหน้านี้ก่อนดีกว่า”

“อานิ...พิมพ์ขอโทษ พิมพ์เชื่อคุณแม่ คุณแม่อยากให้อานิสุขสบาย คุณพ่อก็สัญญากับชัยว่าถ้าทำสำเร็จ คุณพ่อจะให้ชัยเป็นผู้บริหารบริษัท จะให้พิมพ์จดทะเบียนสมรสกับชัย...”

นิธิมาหันขวับมาต่อว่าหลานสาว “พิมพ์เอาชีวิตอาไปเป็นเครื่องต่อรอง คิดบ้างหรือเปล่าว่าอาก็มีหัวใจ มีสิทธิ์ที่จะบงการชีวิตตนเอง ทำไมไม่ถามอาสักคำ แล้วเชื่อได้ยังไงว่าคุณเดชเขาจะทำตามสัญญา ขนาดลูกติดคุกยังไม่คิดไปช่วยเลย แล้วเราเป็นใคร ต่อไปนี้ก็คิดให้รอบคอบก่อนทำ”

พิมพ์รสพยักหน้ารับคำทั้งน้ำตา แล้วทั้งสองคน ก็ขึ้นรถออกไป...

เปรื่องโดนเดชระบายอารมณ์ใส่จนอ่วม ถวิลกับน้อยหัวหดช่วยกันดูแลตาอุ้ย เดชโวยวายที่ต้องแพ้ดัมพ์ ดื่มจนเมาฟูมฟายว่าไม่มีใครรักตน ถวิลนึกในใจ ดีเหมือนกันจะได้รู้ว่าเงินซื้อหัวใจคนไม่ได้...

ชัยพรถูกคุมตัวบนโรงพัก เบ่งว่าตนเป็นลูกเศรษฐีเดช แต่ตำรวจไม่สนใจผิดว่าไปตามผิด เอาตัวเข้าคุก เขาโวยวายลั่นโรงพักจนผู้ต้องขังอื่นไม่พอใจจะเล่นงาน ต้องนั่งเกาะลูกกรงตัวสั่น

นิธิมาขับรถมารอรับดัมพ์ที่ปากซอยเล็กๆ พิมพ์รสอึ้งไม่คิดว่าเขาจะอยู่สถานที่แบบนี้

“คุณดัมพ์ซื้อคอนโดห้องเล็กๆในซอยนี้ อาก็ไม่เคยมาหรอก เขาเล่าให้ฟัง ขนาดเขาโตมาด้วยกัน คุณเดชไม่เคยหยิบยื่นอะไรให้เลย ลูกก็ไม่เลี้ยงจริงจัง แล้วหวังอะไรจากเขา”

“อานิยิ่งพูด พิมพ์ก็ยิ่งรู้สึกผิด...”

“งั้นสัญญากับอาว่าจะไม่เล่าให้คุณดัมพ์ฟัง อาไม่อยากให้เรื่องมันวุ่นวายไปมากกว่านี้”

พิมพ์รสรับคำ สักพักดัมพ์นั่งมอเตอร์ไซค์รับจ้างออกมา ในมือมีซองโฉนดที่ดิน มาถึงเขาก็ขอขับรถให้ มาถึงโรงพักดัมพ์เดินไปหาร้อยเวรไม่ทักถามอะไรชัยพร มีเพียงพิมพ์รสที่ห่วงใยปราดเข้าไปเกาะลูกกรง

“ชัย อาดัมพ์มาช่วยแล้ว เอาโฉนดมาประกันตัวชัยด้วย”

“โฉนดผืนไหนล่ะ คุณพ่อให้ผืนไหนมา”

“เปล่า โฉนดของอาดัมพ์ คุณพ่อไม่มา...”

“แล้วเขารู้หรือเปล่าว่าผมติดคุก...” สีหน้าชัยพรผิดหวังเสียใจ พิมพ์รสได้แต่พยักหน้า

ประกันตัวเสร็จ ดัมพ์ส่งทุกคนที่บ้าน เปรื่องดีใจบอกดัมพ์ว่าตนทำความสะอาดห้องเขาไว้ให้ทุกวัน แต่ดัมพ์ไม่อยากเข้าไปกลัวบ้านแตก แม้เปรื่องจะบอกว่าเดชเมาหมดสภาพไปแล้ว ดัมพ์เป็นห่วงนิธิมามากกว่าเพราะเธอยังต้องอยู่ช่วยงานโกนผมไฟตาอุ้ยในวันพรุ่งนี้