เรือมนุษย์

เพลาสุดทนโพล่งขึ้น

“ผมเลี้ยงลูกผมมา ผมรู้จักลูกผมดี ยัยพิมพ์เป็นคนหัวอ่อนไม่ทันโลก ไม่ฉลาดอย่างคุณหรอก ลูกสาวผมมันโง่ ถ้าโชกโชนนอนกับผู้ชายไม่เลือกอย่างที่คุณพูด มันคงไม่ท้องหรอก”

“ว่าไงนายชัย แกตอบสิ ตอบไปตามความจริง”

ชัยพรก้มหน้านิ่ง เพลาไม่ยอมให้ลูกท้องไม่มีพ่อแน่ ชัยพรจึงว่าตนจะแน่ใจได้อย่างไรว่าท้องกับตนแล้วเสนอด้วยท่าทียโส

“คุณจะเอาเท่าไหร่บอกมา พ่อผมมีเงิน ผมให้ได้ แต่อย่ามายุ่งกับผมอีก”

ดัมพ์ตกใจกับคำพูดของหลาน เพลาสวนทันควันว่าไม่ได้มีลูกไว้ขายกิน และยังขู่ว่าเราจะได้เห็นกันดัมพ์ตำหนิหลานน่าจะเป็นลูกผู้ชายมากกว่านี้ แต่เขากลับพูดใส่หน้าผู้เป็นอา

“ผมไม่โง่หรอก จะยัดเยียดลูกในท้องนังพิมพ์ให้เป็นลูกผม อาดัมพ์อยากรับก็รับไปสิ...อย่ามายุ่งกับผม!” พูดจบก็วิ่งกลับขึ้นห้อง ดัมพ์สบตาถวิลอย่างอ่อนใจรีบเดินตามเพลาออกไป

ดัมพ์รับปากเพลาจะจัดการเรื่องนี้ให้ดีที่สุด ขอแค่อย่าให้เป็นข่าวเสียหาย เพลารู้ว่าตนเป็นฝ่ายเสียหายฝ่ายเดียว และไม่ต้องการค่าเลี้ยงดูใดๆ ดัมพ์รู้สึกละอายใจกลับมาเล่นงานชัยพรอีกครั้งว่า อย่าทำตัวเหมือนพ่อ ที่เจ้าชู้ไปทั่วพอผู้หญิงท้องก็รับเลี้ยงอย่างเสียมิได้ ปล่อยให้โตมาอย่างไม่สมบูรณ์ เหมือนอย่างที่เขากำลังเป็นอยู่

ชัยพรไม่สำนึกยืนกรานให้ใช้เงินฟาดหัว ดัมพ์ด่าว่าหลานคิดอะไรได้เลวขนาดนี้...ชุดาเดินมาเจอดัมพ์ออกจากห้องชัยพรก็เผือกอยากรู้มีเรื่องอะไร ชายหนุ่มห้ามเข้าไปวุ่นวายในห้องชัยพร เธออ้างจะช่วยแก้ปัญหาในฐานะแม่เลี้ยง ดัมพ์รู้ทันดักคอ

“อย่าวุ่นวายเลยขอร้อง ทำตัวเป็นที่รักของพี่ชายผมไปนานๆดีกว่า...”

ooooooo

ที่ขบวนแห่นาค ไสพยายามดันเกียวให้ออกไปรำและสบตาพ่อนาค เกียวโวยว่าคนบวชเขาต้องละกิเลส แต่ไสกลับเอ็ด

“พูดยังกับจะไปนิพพาน หาข้าวกินให้มันครบสามมื้อก่อนเถอะวะนังเกียว เอ็งน่ะไม่รู้อะไร พ่อนาคน่ะเป็นช่างใหญ่เงินเดือนหลายหมื่น เป็นเมียเขาได้ส่วนแบ่งแค่เดือนละสองหมื่นข้าก็ไม่อดตายแล้วล่ะโว้ย”

เกียวไม่อยากทำจะกลับแต่โดนไสฉุดลากไปหน้าขบวนแล้วกำชับให้ยิ้มและรำสวยๆเด่นๆ ไสพยายามจะเข้าไปพูดคุยกับพ่อแม่ของนาค เกียวฉวยโอกาสวิ่งหนีไปทันที ไสโมโหวิ่งไล่ตีออกมาหน้าวัด เจอนิธิมายืนพิงรถรอ ในรถมีพิมพ์รสนั่งอยู่

“อ๋อ นึกว่าใคร น้องผัวนังคุณนายมธุรสน่ะเอง คุณมางานบวชกับเขาด้วยหรือคะ”