เรือมนุษย์
ตอนที่ 1
เฟื่องทองกระหยิ่มยิ้มย่องเมื่อมธุรสโทร.ชวนกินข้าว จึงชวนฟ้าทองไปด้วย วีระไม่อยากให้ฟ้าทองไปแต่พูดอะไรมากไม่ได้ วันเห็นสายตาเจ้านายก็แย็บว่าเขาน่าจะไปด้วย เขาส่ายหน้าเพราะรู้ว่าภรรยากับเพื่อนคุยกันแต่เรื่องไร้สาระกับเรื่องเที่ยว เฟื่องทองค้อนขวับ
“ก็ไอ้เรื่องเที่ยวเรื่องกินนี่ไม่ใช่เหรอคะ ที่ตกบ่อล่อเหยื่อเอาผลประโยชน์มาได้ตั้งเท่าไหร่ อ้อ เกือบลืมเลย บริษัทบ้านจัดสรรใหญ่อยากได้ที่ดินแถวริมทางรถไฟฟ้า ถ้าคุณมีพรรคพวกล่ะก็ช่วยหาให้สักแปลงสองแปลงนะคะ เผื่อได้ค่านายหน้ามากินขนมสักห้าหกล้าน”
เฟื่องทองมาถึงพร้อมๆกับมธุรส พอดีลูกค้าเฟื่องทองโทร.มาต่อรองราคาที่ดิน เธอจึงหยุดยืนคุย มธุรสเดินเข้าร้านไปก่อน ส่วนฟ้าทองยืนรอพี่สาว...ทันใดนั้นเอง มธุรสเห็นสามีกับน้องและลูกสาวนั่งคุยอยู่กับดัมพ์ก็ตกใจรีบออกจากร้านมาบอกเพื่อนว่าคนเต็มให้เปลี่ยนร้าน
เฟื่องทองเกิดสะดุดตารถของดัมพ์ก็คิดจะพาน้องไปแนะนำให้รู้จัก มธุรสรีบขัดว่าถ้าทำแบบนั้นจะทำให้ฟ้าทองราคาตก ต้องเลหลังถูกๆมันไม่งาม เฟื่องทองเคืองยอมกลับไปขึ้นรถ มธุรสโล่งใจเริ่มยิ้มฝันหวานว่าเพลากับนิธิมาคงตกลงกับดัมพ์เรียบร้อยด้วยดี
ที่หน้าบริษัท ศรีวิไลยืนดูดเครื่องดื่มอยู่ เห็นนิธิมากับหลานกลับมามีหนุ่มหล่อเดินมาส่งก็เข้าใจว่าเพื่อนแอบนัดชายหนุ่มแล้วไม่บอก พิมพ์รสขอนั่งเล่นที่ร้านกาแฟ นิธิมากำชับไม่ให้ออกไปข้างนอกอีก ก่อนจะหันมาพูดกับดัมพ์
“เชิญกลับไปได้แล้วค่ะ ฉันไม่ใช่เด็กๆจะได้กลัวหลงทาง”
“ความจริงบริษัทเราอยู่บนถนนเดียวกัน แบบนี้คงมาทานข้าวกับคุณนิได้บ่อยๆ”
นิธิมาเห็นว่าเสร็จเรื่องหลานก็คงไม่ต้องเจอกันอีก แต่ดัมพ์ไม่สนใจเดินตามหญิงสาวไปจนถึงหน้าลิฟต์ ศรีวิไลเดินมาหยุดข้างหลังนิธิมาโดยไม่ให้เพื่อนรู้ตัว นิธิมาไล่ดัมพ์อีกครั้ง ลิฟต์มาถึง พนักงานกรูกันเข้า นิธิมายืนลังเล ศรีวิไลแกล้งดันทั้งนิธิมาและดัมพ์เข้าไปอย่างแรง ทำให้เพื่อนสาวอยู่ในอ้อมกอดของชายหนุ่ม แล้วยืนโบกมือหน้าลิฟต์ ไม่ได้เข้าด้วยเพราะคนเต็ม
พอถึงชั้นของบริษัท นิธิมาออกจากลิฟต์ ดัมพ์ตามออกมา เธอพูดกับเขาอีกครั้งอย่างหงุดหงิดนิดๆ “กลับไปได้แล้ว ไม่งั้นฉันจะเรียกยาม...มาไล่คุณ”
“ผมไม่รบกวนแล้วล่ะครับ รู้ว่าคุณอยู่ที่นี่ผมก็โอเค”
“โอเคเรื่องอะไร หา!”
“ตะกี้นี้ผมอบอุ่นมาก ตัวคุณก็อุ่น หน้าก็แดง...ไปละครับ” ดัมพ์ยิ้มโบกมือกลับเข้าลิฟต์
“อีตาบ้า!” นิธิมาพูดเบาๆ อมยิ้มอายๆอยู่ในที
ooooooo
