เรือมนุษย์
ตอนที่ 1
“เปล่าจ้ะ แต่มาหาเกียว” เกียวแปลกใจ “เกียวพอจะว่างไหม ไปทำงานบ้านให้หน่อย จะทำแบบอยู่ประจำหรือแบบเช้าไปเย็นกลับก็ได้...” ไสยื่นหน้ามาถามทันที
“เงินดีไหม ไอ้ที่จะไปทำฟรีๆแล้วโละของจะบูดจะเน่าในตู้เย็นให้เหมือนครั้งก่อนน่ะ ไม่เอาด้วยนะ”
ไสดึงเกียวกลับ เด็กสาวรู้สึกอาย นิธิมารีบเสนอ
“ฉันรับปากว่าจะดูแลเรื่องค่าจ้างให้เกียวอย่างสมน้ำสมเนื้อ แม่ไสไม่ต้องห่วงหรอกนะ”
ไสถือโอกาสขอเงินมัดจำสองพัน นิธิมาอ่อนใจจำต้องควักให้ เท่านั้นไสยิ้มแต้บอกลูกตนทำงานหนักได้เหมือนวัวเหมือนควาย ไสเหลือบเห็นพิมพ์รสนั่งเชิด
ในรถรู้สึกไม่พอใจ แอบสั่งเกียวพรุ่งนี้ให้ไปถามทีว่าปากอมอะไรไว้ เกียวบอกแม่ว่า ใครจะอยากพูดกับคนจนๆ อย่างเรา
ไสดีใจที่ได้เงินกำชับเกียวอย่าบอกไก๋ เกียวจึงขอส่วนแบ่งครึ่งหนึ่งถึงจะไม่บอกพ่อ ไสโวยวายแต่ก็ยอมให้ เพราะรู้ดีว่าถ้าไก๋รู้จะต้องเอาไปหมดแน่
ooooooo
พิมพ์รสนั่งกดโทรศัพท์เงียบๆอยู่มุมหนึ่งในห้องทำงานนิธิมา ส่งข้อความไปบอกชัยพรว่าพ่อกับแม่ไม่ให้เอาเด็กออก แต่เขาไม่อ่าน เธอหน้าเศร้า นิธิมาเห็นคิดว่าหลานเบื่อจึงให้ไปเดินเล่น ศรีวิไลเพื่อนสนิทแปลกใจที่หลานไม่ไปเรียน นิธิมาอ้างว่ากำลังกวดวิชาสอบเข้าปีหน้า
สายวันนั้น มธุรสแต่งตัวสวยหรูมาหาสิรินทร์ที่โรงแรม อนงค์เดินนำไปพบ มธุรสแอบมองความหรูหราของโรงแรมเพื่อนอย่างอิจฉา...สิรินทร์แปลกใจที่มธุรสมาหาทั้งที่เพิ่งเจอกันเมื่อวาน นพคุณรู้ถึงเบื้องหน้าเบื้องหลังของเธอดีจึงทำทีเข้ามาเตือนภรรยา
“สิรินทร์ อย่าลืมว่าเรามีนัดกับมิสเตอร์เบรคซ์นะจ๊ะ” สิรินทร์ทำหน้างง “ก็เรื่องโรงแรมที่เราจะลงทุนร่วมกันที่มาเก๊าไง” นพคุณส่งสายตา
“อ๋อ...ลืมไปสนิทเลยคุณ ว่าไงจ๊ะรส มีอะไรให้รับใช้ก็บอกมาเลยจ้ะ พอดีฉันสองคนไม่ค่อยว่าง เธอคงไม่เข้าใจหรอกว่านักธุรกิจอย่างฉันน่ะ งานมันรัดตัวมาก...”
“ฉันไม่ได้มายืมเงินเธอหรอกนะสิรินทร์”
“พูดอะไรอย่างนั้นล่ะจ๊ะรส...ว่าไงจ๊ะ มีอะไรก็ว่ามาเลย”
“ถ้าวันนี้เธอไม่ว่างก็ไม่เป็นไร แล้วฉันจะแวะมาใหม่ เราจะได้คุยกันยาวๆ” มธุรสปรายตามองนพคุณอย่างรู้ทันก่อนจะเดินกลับออกไป สิรินทร์หันมาถามสามีทันทีว่ามีเรื่องอะไร
“ถ้าผมไม่กุเรื่องขึ้นมา เพื่อนคุณก็คงอยู่เม้าท์ยาวเป็นตุ๊กแกเกาะข้างฝา ไม่ได้งานได้การกันล่ะวันนี้ อีกอย่างบอกตรงๆนะว่าผมกลัวว่าเขาจะเอ่ยปากขอยืมเงินเรา คุณก็รู้ว่ายัยนี่น่ะเป็นพวกมีเกียรติแต่ไม่มีกินคบไปก็มีแต่เสียประโยชน์”
