เรือมนุษย์

“แล้วนายคิดว่า ถ้านายเป็นอะไรไป พ่อนายจะเจ็บด้วยรึเปล่า เขาคงไม่ภูมิใจหรอกนะที่ลูกชายไปคบกับพวกเด็กเกเร...”

“ถ้าพูดงี้เลิกคุยกันดีกว่า” ชัยพรตัดบท ดัมพ์หน่ายใจกับพฤติกรรมของหลานชายมาก...

เมื่อเรือเทียบท่า เดชล่ำลานพคุณกับสิรินทร์ เฟื่องทองพยายามจะคุยกับเดช วีระต้องรั้งไว้และเตือนภรรยาว่า เดชไม่ได้สนใจเราเลยแม้เธอจะเป็นญาติก็ห่างๆ เฟื่องทองฮึดฮัดขัดใจ ฟ้าทองได้ทีเสริมว่าคราวหลังไม่ต้องพาตนมางานแบบนี้อีกตนไม่ชอบ ผู้เป็นพี่สาวยิ่งหงุดหงิด

ในขณะที่มธุรสกำลังให้สัมภาษณ์นักข่าวว่าตนจะผลักดันนโยบายให้สตรีไทยรักนวลสงวนตัว เพื่อลดสถิติการตั้งครรภ์ก่อนวัยอันควรให้ถึงที่สุด

ช่วงเวลาเดียวกันนั้น นิธิมาน้องสาวเพลาพาพิมพ์รสลูกสาวคนโตของมธุรสมาพบหมอ พอรู้ว่าหลานตั้งครรภ์ได้สองเดือนทั้งที่ยังเรียนมัธยมก็หน้าเสีย พิมพ์รสบอกหมอว่าต้องการเอาเด็กออก นิธิมาตกใจมากพยายามปลอบโยนแล้วรีบพาหลานสาวกลับบ้านก่อน

ooooooo

พิมพ์รสนั่งร้องไห้ในรถ นิธิมาตะล่อมถามว่าใครเป็นพ่อเด็กแล้วทำไมไม่บอกให้เขารับผิดชอบ เด็กสาวยิ่งร่ำไห้เพราะเขาไม่ยอมรับว่าเป็นลูกเขา นิธิมาใจเสียเข้ากอดปลอบ

“อย่าร้อง...อารับปากว่าอาจะช่วยเต็มที่ แต่ต้องไม่ใช่เรื่องที่พิมพ์ตัดสินใจ...เรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องเล็กๆที่พิมพ์จะตัดสินใจเองได้คนเดียวนะ อย่างน้อยพ่อกับแม่...”

“อานิก็รู้ว่าถ้าแม่รู้เข้าจะเป็นยังไง พิมพ์กลัวค่ะอานิ” พิมพ์รสสวนแล้วร้องไห้โฮ นิธิมารู้ว่าเรื่องนี้ยากแก่การตัดสินใจ ถึงอย่างไรก็ต้องให้พี่ชายรับรู้...กลับถึงบ้าน ดัมพ์บ่นว่าและตักเตือนชัยพรอย่าทำให้พ่อตัวเองเสียชื่อเสียง เขายักไหล่

“อาคิดไปเองมากกว่า พ่อไม่เคยสนใจผมหรอก เขาไม่ได้มีลูกแค่ผมคนเดียว ยังมีลูกอีกตั้งหลายคนที่เขาดูแล ผมต่างจากลูกคนอื่นก็แค่เป็นลูกเมียหลวงเท่านั้นแหละ แต่คงไม่สำคัญมั้ง แม่ผมก็ตายไปนานแล้วนี่”

“ยังไงแกก็เป็นลูก หนังสือหนังหาก็ไม่เรียน ทำตัวอย่างนี้ แกคิดว่าพ่อแกยังจะส่งแกไปเรียนเมืองนอกไหม...” ดัมพ์รู้ว่าหลานชายน้อยใจพ่อ แต่ก็ต้องตักเตือน

“ก็ถ้าเขาอายที่มีลูกชายเกเรอย่างผม เขาคงไม่เอาผมไว้ให้ขายหน้าหรอก เขาควรจะส่งผมไปไกลๆซะมากกว่า”

ดัมพ์ตัดบทให้ชัยพรไปอาบน้ำแล้วรอเจอหน้าพ่อบ้าง พรุ่งนี้เดชต้องเดินทางไปต่างประเทศหลายวัน...แล้วดัมพ์ก็เรียกเปรื่องมาสั่งให้ไปเอารถชัยพรที่จอดทิ้งไว้ที่ห้าง โดยให้ขึ้นไปถามว่าจอดอยู่ตรงไหน ชุดาเดินกรีดกรายเข้ามาอาสาจะไปถามให้เอง ดัมพ์หน้าเครียด

“มันใช่หน้าที่ของเธอไหม”

“คุณชัยพรยังเด็ก คุณดัมพ์ไม่ควรจะเข้มงวดกับแกมากเกินไป ระวังจะเตลิดเสียผู้เสียคนไม่กลับบ้านกลับช่อง”