เรือมนุษย์
ตอนที่ 1
มธุรสหันมาด่าว่าพิมพ์รสสาดเสียเทเสียจนเธอกรีดร้องสติแตก นิธิมาต้องกอดปลอบและไล่พี่ทั้งสองออกไปจากห้อง...เพลาพยายามสงบอารมณ์คุยกับภรรยา แต่เธอตอกหน้า
“ถ้าคิดจะขึ้นธรรมาสน์เทศน์สอนให้ฉันเป็นแม่ที่ดีก็สอนตัวเองก่อนนะคุณเพลา”
เพลาเหลืออดจับมือภรรยาให้ตั้งใจฟัง “ผมอยากให้สื่อทั้งหลายที่คุณชอบเสนอหน้าระริกระรี้เข้าใส่ได้มาเห็นตอนนี้จัง พวกเขาจะได้รู้เสียทีว่านักสังคมสงเคราะห์ดีเด่นอย่างคุณน่ะ หนังหน้าที่แท้จริงมันเป็นยังไง”
มธุรสโกรธสะบัดมือออกผลักสามีกระเด็น “ผัวเฮงซวย ชาติหน้าก็อย่าเจอกันอีกเลย...”
มธุรสยังมาทะเลาะกับนิธิมาอีก เมื่อพจนาถามว่าแม่จะตีพี่ไหม เธอสำรอกออกมาว่าตีไปก็เหมือนตีวัวตีควาย สู้อัปเปหิออกไปดีกว่า นิธิมาไม่เห็นด้วยอยากให้พี่สะใภ้เจรจาให้ฝ่ายนั้นมารับผิดชอบ แต่เธอกลับหาว่าเป็นพวกกุ๊ยไม่ต้องการรับเป็นลูกเขย พิมพ์รสได้ยินถามอย่างน้อยใจ
“พิมพ์เป็นลูกแม่ แม่จะให้พิมพ์ไปอยู่ไหนล่ะคะ”
“ฉันไม่ได้เลี้ยงแกให้ใฝ่ต่ำ แกอย่าเอาความชั่วของแกมาบั่นทอนความหวังดีของฉัน”
นิธิมาทนไม่ไหวสงสารหลานสาวจึงตอบโต้ “มันไม่แรงไปหน่อยเหรอพี่รส พี่รสเคยสำรวจตัวเองบ้างไหมว่าเป็นแม่ที่บกพร่องยังไงบ้าง”
“เดี๋ยวนี้กล้าขึ้นเสียงกับฉันเหรอ ยัยนิ...ฉันเลี้ยงแกมาเป็นสิบปีเคยนึกถึงบุญคุณฉันบ้างไหม ถ้าคิดว่าปีกกล้าขาแข็งนักก็ไสหัวออกไปอยู่ที่อื่น”
“นิตัวคนเดียว ไปอยู่ที่อื่นก็ไม่เป็นปัญหาหรอกค่ะ ห่วงก็แต่เด็กๆที่กำลังโตเป็นวัยรุ่น จะต้องเติบโตอย่างขาดๆเกินๆเพราะมีพ่อแม่ที่ไม่รับผิดชอบ”
มธุรสโกรธจัดเงื้อมือจะตบ นิธิมาจ้องหน้าน้ำตาคลอ เธอจึงลดมือลงสะบัดเสียงใส่อย่างขุ่นเคืองก่อนจะเดินไป “ถ้าคิดว่าเก่งแกก็แก้ปัญหาให้ยัยพิมพ์ด้วย ฉันไม่อยากยุ่งกับมัน”
ooooooo
ปัญหายังไม่เคลียร์ ชัยพรไม่สำนึกแต่งตัวจะออกข้างนอก ชุดาเข้ามาขวาง จึงโดนเขาเหน็บว่าหงุดหงิดเพราะไม่มีคนนอนด้วย เธอสวนไม่ใช่เรื่องของเด็ก ชายหนุ่มหัวเราะเยาะ
“ไอ้ที่แอบเข้าไปหาผมในห้องบ่อยๆ น่ะ เพราะผมเป็นเด็กเหรอพี่ชุดา หรือว่าจะให้ผมฟ้องคุณพ่อ”
ชุดาชะงักเปิดทางให้ชัยพรเดินไป เขารับกุญแจจากเปรื่องแล้วบอกว่าคืนนี้ไม่กลับ เปรื่องให้ไปบอกดัมพ์ แต่ถูกนายน้อยถลึงตาใส่จึงหงอไป ไม่ทันไร ดัมพ์เดินออกมาถามจะไปไหน ชัยพรร้องบอกทำนองไม่ใช่เรื่องของอา แล้วรีบขึ้นรถขับออกไป
